آفتابنیوز : ما در عصری زندگی میکنیم که بسیاری از مردم بخش مهمی از زندگی خود را در محل کار و سازمانهایی که در آنها اشتغال دارند، میگذرانند. به همین دلیل این سازمانها میتوانند اثرات عمیقی بر عملکرد افراد در زمینههای مختلف داشته باشند.
سلامت، مفهومی چندبعدی است و طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی به وضعیت کامل تندرستی ازنظرجسمانی، روانی و اجتماعی فرد گفته میشود و با افزایش سن نیز دستخوش تغییر میشود.
جنبههای مختلف حضور در محل کار مانند ساعات کاری طولانی، میتوانند بر سلامت کارکنان تأثیرات منفی بگذارند و این اثرات اغلب بر افرادی که در موقعیتهای شغلی پایینتری قرار دارند، شدیدتر هستند.
بهمنظور بررسی بهتر این موضوعات، طباطبایی و همکارانش از محققان دانشگاه علوم پزشکی تهران به بررسی نقش سن و سابقه کار در خستگی، سلامت و بهزیستی اجتماعی در کارکنان سازمانی پرداختهاند.
در این پژوهش، 413 نفر از کارکنان حملونقل ریلی کشور که همگی مرد و 92 درصد آنان متاهل بودند، مشارکت داشتهاند. برای انجام بررسیها، به هر یک از کارکنان پرسشنامه اطلاعات شغلی حرفهای و فردی و به راهبران و رؤسای قطار نیز پرسشنامه عوامل شغلی سازمانی تحویل داده شد و دادههای برگرفته از این پرسشنامهها، با استفاده از روشهای آماری تجزیهوتحلیل شد.
با توجه به نتایج بهدستآمده، افزایش سن کارکنان، موجب افزایش بروز خستگی در آنان میشود. بااینحال، در این پژوهش، رابطه معناداری بین میزان سلامت و سن و بهزیستی اجتماعی مشاهده نشده است.
بر اساس یافتههای پژوهش، میزان خستگی، سلامت و بهزیستی اجتماعی در کارکنان با موقعیت شغلی آنها ارتباط معناداری دارد، بهنحویکه خستگی در رؤسای قطار بیشتر از راهبران بوده و سلامت و بهزیستی اجتماعی در راهبران، بالاتر از رؤسای قطار بوده است.
همچنین، نتایج حاکی از آن هستند که خستگی و سلامت کارکنان، با سابقه کار آنها مرتبط است و افرادی که دارای سابقه کار بیش از 27 سال هستند، بیش از سایر گروهها خسته میشوند.
به گزارش ایسنا، درمجموع میتوان اینگونه بیان کرد که سن کارکنان عامل مهمی در خسته شدن آنها است. همچنین میزان حقوق، تأثیر بسزایی بر بهزیستی اجتماعی دارد، اما وضعیت تأهل، دارا بودن فرزند و سطح تحصیلات تفاوت معناداری در خستگی و بهزیستی اجتماعی ایجاد نمیکند.
بهطورکلی و بر اساس نتایج این تحقیق، سن و سابقه کار در کارکنان حملونقل ریلی مهمترین عامل در بروز خستگی و کاهش سلامت آنها بهحساب میآید.
نتایج این مطالعه بهصورت مقالهای علمی پژوهشی در فصلنامه «بهداشت کار و ارتقای سلامت» وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران منتشر شده است.