جنبش دانشجویی و فلسطین
و فلسطین، این عرض موعود مورد ادعای یهود، از دیر باز نقطه مشترکی بوده است برای تمامی مبارزان آزادی خواه جهان، تا فارغ از هر طرز فکر و جهت گیری سیاسی، هم صدا با فریاد مظلومانه ملت فلسطین، به اعتراض نسبت به سیاست های پلیدی بپردازند که برای بیش از نیم قرن آرامش و صلح را از خاورمیانه گرفته است.
دهه 1960 یا معادل ایرانی آن دهه 1340، دهه اوج گیری «رادیکالیسم» و «انقلابی گری» در سطح جهانی بود.
مبارزه و پایداری شجاعانه و قهرمانانه مردم ویتنام علیه تجاوز آشکار و امپریالیستی آمریکا ، بر متنی از جنگ قدرت میان ابرقدرت ها جهت تقسیم جهان ، ویتنام را به قلب تپنده و الهام بخش این رادیکالیسم تبدیل کرده بود .
«سعید شاهسوندی»، از فعالین دانشجویی این دهه در خاطرات خود می نویسد : «فلسطین یک کانون شورش و قیام صرفاً عربی نبود ، فلسطین سرزمین مقدس مسلمانان و جایگاه اولین قبله آنان بود، از این رو از مصر گرفته تا ایران، از مسلمانان هند و پاکستان گرفته تا سنگال و دیگر کشورهای آفریقای سیاه همه و همه فلسطین را به نحوی از آن خود و آرمان خود می دانستند که به غصب رفته بود».
با چنین نگاهی، جنبش های دانشجویی ایران نیز از آغاز تشکیل «ساف»، «سازمان آزادی بخش فلسطین»، رابطه ای تنگاتنگ با آن برقرار کردند.
با پیروزی انقلاب اسلامی، روابط میان انقلابیون سابق ایرانی با همتایان فلسطینی خود، وارد مرحله ای جدید شد. ایرانی ها فرصت مناسبی یافته بودند تا کمک های برادران فلسطینی خود را به نحو شایسته ای جبران نمایند و در این راه جنبش دانشجویی نیز به مانند همیشه نقش عمده ای ایفا کرد.
امروزه نیز شاید مسئله فلسطین را بتوان از معدود نقاط مشترک تمامی گروه های دانشجویی دانست. گویا اهمیت این مسئله برای فعالین دانشجویی به حدی است که وقتی پای بحث فلسطین به میان می آید تمامی اختلافات خود را کنار گذاشته و یک صدا به حمایت از جنبش آزادی خواهانه مردم این کشور می پردازند.
چندی پیش، تعدادی از گروه های دانشجویی، در ميزگردی خبري با عنوان «رسالت جنبش دانشجويي در قبال دولت و ملت فلسطين» گرد هم آمده و با اشاره به يکپارچگي غرب در اعمال فشار به دولت جديد فلسطين تاکيد کردند: «فلسطين به حمايت همه جانبه جهان اسلام نياز دارد».
در این میز گرد که با حضور «اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل»، «جامعه اسلامی دانشجویان» و «بسیج دانشجويی» برگزار شد، «مهدی بلوکات»، دبیر سياسي اتحادیه انجمن‌هاي اسلامی دانشجویان مستقل، فلسطین را خط مقدم گفتمان و بيداري اسلامی دانست و تصریح كرد: «این خط مقدم انتخابی كه در فلسطین صورت گرفته، برگرفته از عدالت و آزادی خواهي اين ملت است».
روز سه شنبه (13/4/85) نیز گروهی از دانشجویان، که عمدتا وابسته به همین تشکل ها بودند، با حضور در مقابل سفارت فلسطین، خواستار فراهم شدن زمينه اعزام نيروهاي داوطلب به سرزمين‌هاي اشغالي براي مقابله با رژيم اشغالگر قدس شدند.
شاید اعزام دانشجویان برای مقابله با ارتش اسراییل از دیدگاه اغلب صاحبنظران سیاسی امری عجیب و غیرممکن به نظر برسد، اما گویا برخی تشکل های دانشجویی حاضر نیستند تا مصلحت اندیشی های سیاسی را در اعمال و گفته های خود دخیل سازند و مصرانه خواهان اعزام به فلشسطین اشغالی هستند.
جنبش عدالتخواه دانشجویی از تشکل های نزدیک به اصولگرایان، که علی رغم عمر کوتاه خود، با صدور بیانیه های آتشین گوی سبقت را در رادیکالیسم _هرچند درکلام _از بسیج دانشجویی ربوده است ، در اطلاعیه ای اعلام کرد که اولین «کاروان دانشجویی اعزام به مناطق جنگی فلسطین و لبنان» را هفته آینده رهسپار این کشورها خواهد کرد.
البته «علیرضا کمیلی» از اعضای شورای مرکزی جنبش عدالتخواهی، که با خبرنگار آفتاب گفت و گو می گفت: « پیش بینی می کنیم که هفته آینده چندین اتوبوس از دانشجویان عدالتخواه ایرانی به فلسطین و لبنان اعزام شوند».
شاید اعلام حمایت این دسته از تشکل های دانشجویی از جنگ بر علیه اسراییل، امری عادی تلقی شود، اما حمایت های جنبش دانشجویی از مردم فلسطین تنها به این طیف محدود نمی شود.
گویا هیچ گوشی نیست که ضجه کودکان فلسطینی را از فرسنگ ها آن سوتر نشنود و هیچ قلبی نیست که از این ستم به درد نیاید.
«سعید حبیبی»، از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت می گوید: «آنچه در فلطسين گذشته و تاريخي که اين سرزمين سپري کرده است، داستان پردرد و مفصلي است. اما همينقدر بگويم که اين واقعيتي است که فلسطين و مقاومت مردم فلسطين ، اسطوره اي است که ساليان سال الهام بخش مبارزين و انقلابيون نه تنها ايران که جهان بوده است».
حبیبی، که برخلاف دیگر همتایانش در بسیج و جنبش عدالت خواه دانشجویی، به راههای مسالمت آمیز برای دفاع از حقوق ملت فلسطین اعتقاد دارد،
می گوید: «ترديدي نيست که در نهايت امر بايد همه آوارگان فلسطيني به سرزمين خويش بازگردند و حکومت خود را بدست خويش برپا دارند. اگر اين امر از طرق مسالمت آميز صورت گرفت، البته غايت آرزوي ما است. ولی باید در نظر داشت پيش شرط هرگونه بحث منطقي در اين زمينه ، پذيرفتن اين واقعيت است که اسرائيل رژيمي است غاصب و نامشروع».
حبیبی در پایان به انتقاد از عملکرد مجامع حقوق بشر پرداخت که در مقابل جنایات وحشیانه اسراییلی ها مهر سکوت بر لب نهاده اند.
