سرنوشت نامعلوم بسته تشویقی گروه شش
آفتاب‌‌نیوز : 
واکنش های اولیه مقامات ایرانی به مشوق هایی که پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان توسط خاویرسولانا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران پیشنهاد کردند، کم و بیش مثبت بود تا آنجا که آن را در روند بررسی مساله هسته ای ایران یک گام به جلو توصیف کردند.
شاید همین اظهارات بود که غربی ها را امیدوار کرد هرچه زودتر پاسخ مورد نظر خود را از سوی ایران دریافت کنند. به دنبال آن فشارها بر ایران برای ارائه پاسخ افزایش یافت. اما تهران با نپذیرفتن مهلت های تعیین شده توسط غرب، 22 آگوست را زمان ارائه پاسخ خود اعلام کرد. حتی نشست هشت کشور صنعتی در روسیه که پیش بینی می شد به دست یابی جامعه بین الملل به اجماعی در خصوص نحوه برخورد با مساله هسته ای ایران بینجامد نیز ایران را به ایجاد تغییر در موضعش نسبت به بسته تشویقی، ترغیب نکرد.
این در حالی بود که مسئولان کشورمان همواره بر توجه جدی به بسته و تلاش گروه های کارشناسی برای بررسی دقیق و پاسخگویی مناسب به آن تاکید می کردند.
با وقوع جنگ اسرائیل و حزب الله و تمرکز توجه جهانی بر بحران خاورمیانه تا حدودی فشارها بر ایران برای پاسخگویی سریع تر را کاهش یافت اما در عین حال ادامه مذاکرات قدرت های بزرگ در شورای امنیت در خصوص قطعنامه ای علیه ایران بار دیگر تعیین کننده بودن پاسخ ایران را مورد توجه قرار داده است.
این در حالی است که حمیدرضا آصفی سخنگوی وزارت خارجه کشورمان پیش از تصویب قطعنامه شورای امنیت اعلام کرده بود در صورت صدور قطعنامه ضد ایرانی در سیاست هایمان تجدید نظر خواهیم کرد.
اظهارات معاون رئیس جمهور ایران در توکیو نیز حاکی از همین تجدید نظر طلبی ایران در خصوص محتوای بسته تشویقی غرب است.
خبرگزاری "کیو دو" به نقل از اسفندیار رحیم مشایی، معاون رئیس جمهور که برای دیدار با مقامات ژاپنی به توکیو سفر کرده، گزارش داد با صدور قطعنامه شورای امنیت طبیعی است تهران به مجموعه 1+5 پاسخ ندهد.
در چنین شرایطی شاید بتوان نتیجه گرفت که قابلیت بسته تشویقی غرب برای حل مساله هسته ای ایران به همان اندازه طرح پیشنهادی روسیه است که قصد داشت غنی سازی اورانیوم را از ایران به خاک روسیه منتقل کند. طرحی که در مسیر تهران ـ مسکو به سرنوشت نامعلومی دچار شد و با گذشت زمان اهمیت برخود را از دست داد.
بسته تشویقی 1+5 نیز که ابتدا با سر و صدای بسیار، امیدها را برای حل مساله هسته ای ایران افزایش داد، با طولانی شدن زمان پاسخگویی به آن و تصویب قطعنامه ای که غرب از قبل می دانست از سوی ایران پذیرفته نخواهد شد، تاثیر گذاری خود را از دست داده است. اگر چه اقدامات پیش بینی نشده می تواند سرنوشت بسته را تغییر دهد.
واکنش های اولیه مقامات ایرانی به مشوق هایی که پنج عضو دائم شورای امنیت و آلمان توسط خاویرسولانا مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران پیشنهاد کردند، کم و بیش مثبت بود تا آنجا که آن را در روند بررسی مساله هسته ای ایران یک گام به جلو توصیف کردند. شاید همین اظهارات بود که غربی ها را امیدوار کرد هرچه زودتر پاسخ مورد نظر خود را از سوی ایران دریافت کنند. به دنبال آن فشارها بر ایران برای ارائه پاسخ افزایش یافت. اما تهران با نپذیرفتن مهلت های تعیین شده توسط غرب، 22 آگوست را زمان ارائه پاسخ خود اعلام کرد. حتی نشست هشت کشور صنعتی در روسیه که پیش بینی می شد به دست یابی جامعه بین الملل به اجماعی در خصوص نحوه برخورد با مساله هسته ای ایران بینجامد نیز ایران را به ایجاد تغییر در موضعش نسبت به بسته تشویقی، ترغیب نکرد.
این در حالی بود که مسئولان کشورمان همواره بر توجه جدی به بسته و تلاش گروه های کارشناسی برای بررسی دقیق و پاسخگویی مناسب به آن تاکید می کردند.
با وقوع جنگ اسرائیل و حزب الله و تمرکز توجه جهانی بر بحران خاورمیانه تا حدودی فشارها بر ایران برای پاسخگویی سریع تر را کاهش یافت اما در عین حال ادامه مذاکرات قدرت های بزرگ در شورای امنیت در خصوص قطعنامه ای علیه ایران بار دیگر تعیین کننده بودن پاسخ ایران را مورد توجه قرار داده است.
این در حالی است که حمیدرضا آصفی سخنگوی وزارت خارجه کشورمان پیش از تصویب قطعنامه شورای امنیت اعلام کرده بود در صورت صدور قطعنامه ضد ایرانی در سیاست هایمان تجدید نظر خواهیم کرد.
اظهارات معاون رئیس جمهور ایران در توکیو نیز حاکی از همین تجدید نظر طلبی ایران در خصوص محتوای بسته تشویقی غرب است.
خبرگزاری "کیو دو" به نقل از اسفندیار رحیم مشایی، معاون رئیس جمهور که برای دیدار با مقامات ژاپنی به توکیو سفر کرده، گزارش داد با صدور قطعنامه شورای امنیت طبیعی است تهران به مجموعه 1+5 پاسخ ندهد.
در چنین شرایطی شاید بتوان نتیجه گرفت که قابلیت بسته تشویقی غرب برای حل مساله هسته ای ایران به همان اندازه طرح پیشنهادی روسیه است که قصد داشت غنی سازی اورانیوم را از ایران به خاک روسیه منتقل کند. طرحی که در مسیر تهران ـ مسکو به سرنوشت نامعلومی دچار شد و با گذشت زمان اهمیت برخود را از دست داد.
بسته تشویقی 1+5 نیز که ابتدا با سر و صدای بسیار، امیدها را برای حل مساله هسته ای ایران افزایش داد، با طولانی شدن زمان پاسخگویی به آن و تصویب قطعنامه ای که غرب از قبل می دانست از سوی ایران پذیرفته نخواهد شد، تاثیر گذاری خود را از دست داده است. اگر چه اقدامات پیش بینی نشده می تواند سرنوشت بسته را تغییر دهد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید