هنرمندان کوچک با دلی بزرگ، از مکتب همایون خرم
به قول استاد خرم (که روزی درباره تاثیر عشق موسیقی و هنر و آشنایی از راه هنر سخن می‌گفتند)، فرمودند: "اگر عشقی از طریق هنر در دل نفوذ کند، خوشبختانه هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را بردارد!!"
آفتاب‌‌نیوز : جشنواره‌ی نوای خرم 4 هم به پایان رسید و من باز دلتنگ شدم.
این جشنواره بهانه‌ای است برای نفس کشیدن در آثار و فضایی عطرآگین به نام استاد عزیزم همایون خرم ...
تندیس‌ها و جوایز هم اگر لذت و افتخاری دارد، برای من این حلاوت، فقط بخاطر نام استاد است.
این نام به من آموخته، و هنوز و هر روز می‌آموزد که مغرور نباشم، ناسپاس نباشم، حتی یک لحظه بدون تلاش و پیشرفت نباشم، اغلب مهربان باشم، عاشق باشم، معلم باشم و دوستدار هنر.
برکت نام ایشان، نمی‌گذارد قدم به بیراهه رود و قلم به آلودگی بچرخد یا پنجه بی‌مایه بنوازد.
زندگی بدون دیدار هفتگی لبخند استاد همایون خرم در کلاس درس سخت که نه، بغض‌آلود است، اما همین زندگی با بغض، از شنیدن حال روحانی آثارش راحت‌تر می‌گذرد و کفر و اغراق نیست اگر بگویم، سیر و سلوک در آثار استاد همایون خرم برای من عبادت است، چرا که این مرد، مرد خدا بود و هنوز هم است و در نسل‌های بعد هم، نامش جاودانه خواهد بود.
جای استاد در لحظه لحظه‌ی این جشنواره خالی است اما دیدم ایشان هر آن بر صندلی‌ای در سالن نشسته‌اند و با انگشتان در هم گره کرده و لبخند همیشگی‌شان ما را تماشا می‌کنند.
من و ارکستر باران به این تندیس‌ها و جوایز افتخار می‌کنیم، فقط و فقط به این دلیل که با عشق و بغضی که گفته شد و امید و هدف رضایت روح استاد خرم کنار هم جمع شدیم و تمرین کردیم و عاشق‌تر شدیم.
از موسسه فرهنگی هنری "راد نواندیش" به مدیریت جناب آقای دکتر بردیا صدرنوری تشکر می‌کنم و همینطور از جناب مهندس آقای رضا خرم و خانواده محترم ایشان که چنان خدمتی به حال و آینده موسیقی این مملکت کردند که به قول استاد خرم (که روزی درباره تاثیر عشق موسیقی و هنر و آشنایی از راه هنر سخن می‌گفتند)، فرمودند: "اگر عشقی از طریق هنر در دل نفوذ کند، خوشبختانه هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را بردارد!!"
و حالا که دقیق تر فکر می‌کنم می‌بینم تنها جشنواره‌ای که به موسیقی ردیف و البته تصنیف به شکل درست آن بها داده، جشنواره نوای خرم است، چرا که نمی‌توان صرفاً با موسیقی ردیف که در جشنواره‌های موسیقی وجود دارد، کسی را عاشق کرد!!
نمی‌توان با کمرنگ کردن ویولن ایرانی و تصنیف‌نوازی که صفحات بسیار مهم و تاثیرگذار فرهنگ این مرز و بوم هست کسی را عاشق کرد!!
اما می‌توان یک نفر بود به نام همایون، کشوری را عاشق کرد.
خدارو شکر که نوای خرم پناه هنرمندان کوچک و بزرگ دلی، از جنس خود استاد همایون خرم شده است.
** وحید خرمی _ رهبر ارکستر باران
این جشنواره بهانه‌ای است برای نفس کشیدن در آثار و فضایی عطرآگین به نام استاد عزیزم همایون خرم ...
تندیس‌ها و جوایز هم اگر لذت و افتخاری دارد، برای من این حلاوت، فقط بخاطر نام استاد است.
این نام به من آموخته، و هنوز و هر روز می‌آموزد که مغرور نباشم، ناسپاس نباشم، حتی یک لحظه بدون تلاش و پیشرفت نباشم، اغلب مهربان باشم، عاشق باشم، معلم باشم و دوستدار هنر.
برکت نام ایشان، نمی‌گذارد قدم به بیراهه رود و قلم به آلودگی بچرخد یا پنجه بی‌مایه بنوازد.
زندگی بدون دیدار هفتگی لبخند استاد همایون خرم در کلاس درس سخت که نه، بغض‌آلود است، اما همین زندگی با بغض، از شنیدن حال روحانی آثارش راحت‌تر می‌گذرد و کفر و اغراق نیست اگر بگویم، سیر و سلوک در آثار استاد همایون خرم برای من عبادت است، چرا که این مرد، مرد خدا بود و هنوز هم است و در نسل‌های بعد هم، نامش جاودانه خواهد بود.
در میکده هم خدای بینی با مرد خدا اگر نشینی
جای استاد در لحظه لحظه‌ی این جشنواره خالی است اما دیدم ایشان هر آن بر صندلی‌ای در سالن نشسته‌اند و با انگشتان در هم گره کرده و لبخند همیشگی‌شان ما را تماشا می‌کنند.
من و ارکستر باران به این تندیس‌ها و جوایز افتخار می‌کنیم، فقط و فقط به این دلیل که با عشق و بغضی که گفته شد و امید و هدف رضایت روح استاد خرم کنار هم جمع شدیم و تمرین کردیم و عاشق‌تر شدیم.
از موسسه فرهنگی هنری "راد نواندیش" به مدیریت جناب آقای دکتر بردیا صدرنوری تشکر می‌کنم و همینطور از جناب مهندس آقای رضا خرم و خانواده محترم ایشان که چنان خدمتی به حال و آینده موسیقی این مملکت کردند که به قول استاد خرم (که روزی درباره تاثیر عشق موسیقی و هنر و آشنایی از راه هنر سخن می‌گفتند)، فرمودند: "اگر عشقی از طریق هنر در دل نفوذ کند، خوشبختانه هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را بردارد!!"
و حالا که دقیق تر فکر می‌کنم می‌بینم تنها جشنواره‌ای که به موسیقی ردیف و البته تصنیف به شکل درست آن بها داده، جشنواره نوای خرم است، چرا که نمی‌توان صرفاً با موسیقی ردیف که در جشنواره‌های موسیقی وجود دارد، کسی را عاشق کرد!!
نمی‌توان با کمرنگ کردن ویولن ایرانی و تصنیف‌نوازی که صفحات بسیار مهم و تاثیرگذار فرهنگ این مرز و بوم هست کسی را عاشق کرد!!
اما می‌توان یک نفر بود به نام همایون، کشوری را عاشق کرد.
خدارو شکر که نوای خرم پناه هنرمندان کوچک و بزرگ دلی، از جنس خود استاد همایون خرم شده است.
** وحید خرمی _ رهبر ارکستر باران
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه خبرهای مرتبط
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید