اين حق استان هشت سال زجر و درد و خون و شهيد ديده نيست. اين حق استانى نيست كه هنوز در گوشه و كنارش به راحتى ميتوانى تركش و خرابه پيدا كنى.
اين حق برادران و خواهران من نيست. كودكانشان چه میكشند. پدران و مادرانشان چه. به كجا میرويم. تا كجا. فكرى كنيد ، كارى كنيم ، به كارونت سوگند نميدانم با كه و چگونه بگويم تا شايد فرجى شود.
خدايا گلويم را خاك گرفت با ديدن اين تصوير.»