آفتابنیوز : شهداد مرتج ، بعد از پنجمی تیم ملی هندبال ایران در رقابتهای قهرمانی آسیا و درباره علت باخت تیم ملی مقابل کره و عربستان، اظهار کرد: مسئولیت برد و یا باخت بر عهده سرمربی تیم ملی بود. از همان ابتدا در انتخاب بازیکن، روال تمرینی و ارنج تیم نیز سرمربی تصمیمگیرنده نهایی بود و حبیبی و من به عنوان مشاور موظف بودیم مواردی را به او یادآوری کنیم. اکنون نیز باید خود ماچک درباره علتهای شکست مقابل کره و عربستان پاسخگو باشد. اصلا جالب نیست من که کنار تیم بودم و ذی نفع هستم از بعد کارشناسی در این مورد صحبت کنم.
مربی تیم ملی هندبال ایران در ادامه اضافه کرد: فدراسیون در حد وسع خود تدارکات و اردوهای خوبی داشت، ولی فرصت کمی برای آمادگی ملیپوشان داشتیم. البته فدراسیون و مربیان هم چارهای نداشتند، چون باشگاههای اروپایی به لژیونرها اجازه نمی دادند که در اردوهای تیم ملی حاضر شوند. این موضوع خیلی به ما ضربه زد. ۲۰ – ۲۵ روز زمان برای اردو خیلی کمی بود. فدراسیون تمام تلاش خود را کرد تا بهترین شرایط را فراهم کند. بچهها هم همه با انگیزه و با تمام وجود در خدمت تیم ملی بودند و برای جهانی شدن تلاش کردند، ولی نشد و همگی شرمنده جامعه هندبال شدیم.
او در پاسخ به این سوال که آیا تیم ملی هندبال ایران با تساوی مقابل کره، جهانی می شد یا خیر؟ گفت: با توجه به نتیجهای که کره و عربستان در بازی بعد از ما گرفتند بله جهانی میشدیم. ولی خب قطعا اگر ما با کره مساوی می کردیم احتمالا در روز بعد عربستان و کره نتیجه دیگری می گرفتند.
مرتجی در مورد عملکرد تیم ملی هندبال مقابل عربستان بیان کرد: ما جلوی عربستان غافلگیر شدیم. بچهها مقابل ژاپن بازی خوبی داشتند که آن را جلوی عربستان تکرار نکردند. اشتباه داوری و ناهماهنگی بچهها در دفاع و حمله همه دست به دست هم دادند تا نتوانیم عربستان را ببریم. باخت مقابل عربستان به ما ضربه زد. بازی با کره به خاطر شرایط میزبانی که داشتند برای ما سختتر بود و ما راحتتر میتوانستیم عربستان را ببریم.
او در پاسخ به این سوال که کره تیم جوانی بود چرا بازی را مقابلش واگذار کردیم، اظهار کرد: درست است کره تیم جوانی بود، اما همین تیم دو، سه سالی است که با هم کار میکنند و بازیکنانشان در اختیار مربی هستند و با هم هماهنگ شدهاند. برای آن تیم هزینه میشود.
مربی تیم ملی هندبال ایران با بیان اینکه گمان نمیرفت بازیکنان تا این حد ناهماهنگ باشند افزود: این اولین سالی بود که فدراسیون می خواست تیم ملی را با لژیونرها روانه مسابقات کند و در این زمینه تجربهای نداشت. ما مربیان از شرایط جسمانی لژیونرها اطلاعاتی نداشتیم. این بچهها دو ، سه سالی بود که با هم کار نکرده بودند. شاید ماچک هم فکر نمیکرد که بازیکنان این قدر با هم ناهماهنگ باشند و گمان میکرد که با توجه به این که قبلا با هم در تیم ملی کار کردهاند به زمان زیادی برای هماهنگ نیاز نداشته باشند. در مسابقات ناهماهنگی بچهها بسیار مشهود بود. وقتی که قرار بود طرح و برنامه اول را به برنامه دوم و سوم تبدیل کنیم به مشکل بر می خوردیم. بازیکنان زمان بیشتری برای تمرین نیاز داشتند که امکان پذیر نبود.
وی افزود: لژیونرها که از باشگاههای اروپاییشان به تیم ملی ملحق شدند هم از لحاظ آمادگی جسمانی و هم به لحاظ آسیب مشکلاتی داشتند که ما اصلا آنها را پیشبینی نمی کردیم. ۵۰ درصد زمان اردوی اسلوونی صرف بدنسازی شد. بیشتر آنها تازه از مسابقات رها شده بودند و آماده نبودند. برخی نیز آن طور که باید و شاید در باشگاهها بازی نکرده بودند. علاوه بر این لژیونرها و هندبالیستهای دیگر خیلی ناهماهنگ بودند و خود ما نیز برای هماهنگی بسیار اذیت شدیم.
مرتجی در پاسخ به این سوال که برای بازیهای آسیایی چه کاری باید برای تیم ملی هندبال انجام شود، گفت: باید برای این مسابقات تصمیم گیری شود. کار برای این مسابقات هم سخت است. بازیهای آسیایی جاکارتا در تقویم فدراسیون جهانی هندبال نیست و باز لژیونرها برای حضور در اردوها و مسابقات به مشکل بر می خورند. مگر این که لژیونرها موقع قرارداد بستن با باشگاهها شرط حضور در اردوی تیم ملی را بگذارند.
مربی تیم ملی هندبال در پاسخ به این پرسش که چرا تکیه فدراسیون بر روی لژیونرها است، اظهار کرد: من بحثی برای تیم ملی بزرگسالان ندارم. فدراسیون باید روی ردههای پایه سرمایهگذاری کند. نسلی که اکنون در تیم ملی هستند علی رغم تواناییهایشان، مگر چند سال میتوانند در اختیار تیم باشند. ما حتما باید یک تیم در سایه تیم بزرگسالان داشته باشیم. همچنین باید مقداری در انتخاب تیم ملی شرایط را سختتر کنیم تا ملیپوش از این که انتخاب شده خیالش راحت نباشد.
وی در پاسخ به این سوال که در نخستین اردوی تیم ملی هندبال ۵۲ بازیکن دعوت شدند چرا فدراسیون از آنها استفاده نمیکند تا با حضور در اردوی تیم ملی با هماهنگ شوند، گفت: فدراسیون وظیفه ندارد که ۳۰ نفر دیگر را هم آماده کند. به نظرم باید باشگاهها کیفیت بازیکنان را بالا ببرند. در سالهای اخیر بر روی این مورد خوب کار نشد. لژیونرها هم به دلیل مشکلات موجود در باشگاهها راهی کشورهای دیگر شدند. اگر در ایران باشگاه خوب وجود داشته باشد حتی اگر ۶۰، ۷۰ درصد قراردادهای اروپا را هم بدهند هندبالیستها به ایران بر می گردند. در این شرایط تیم ملی بهتری هم خواهیم داشت همانند زمانی که لژیونرها در خدمت تیم ملی بودند و نتایج خوبی میگرفتیم.
ایسنا