آفتابنیوز : روزنامه قانون در صفحه طنز خود نوشت: «فلفل: همانی است که تند است. اشتها را زیاد میکند، باعث گرمازایی در بدن شده و عرقتان را در میآورد. فلفل فواید بسیاری دارد اما مصرفش برای انسان دو سر سوخت است؛ یعنی هم پذیرش سوزناک دارد، هم ترخیص سوزناک. پماد سوختگی و اینها هم ندارد، تنها راه چارهاش این است که آب را بریزید همانجا که میسوزد.
در مثل آمده: فلفل نبین چه ریزه، بشکن ببین چه تیزه. یعنی این که خیلی تیز است، همه چیز را خوب میبُرد. گویا در گذشته که لیزر و واترجت و اینها نبوده از فلفل برای بُرشکاری هم استفاده میشده است.
فلفل نقش مهمی در تربیت انسانها دارد، یعنی این قدر که فلفل در تربیت ما نقش داشته، نصیحتهای بزرگترهایمان نداشته. به شکلی که اگر فلفل در کنار مادرم نبود و کمک نمیکرد، خود من الان فقط حرف زشت بلد بودم.
سایه فلفل همیشه بر روی زندگی بوده و هست. از همان آغاز وقتی میخواهند بچه را از شیر بگیرند از فلفل استفاده میشود. بعدها به خاطر حرفهای زشت و کارهای بد فلفل در دهانش میریزند و بعدترها شاید اسپری فلفل به صورتش بزنند، خود انسان هم که دایما با غذایش فلفل میخورد.
هلو: چیه!؟چرا این جوری نگاه میکنید؟ نکنه توقع دارید در توضیح هلو بنویسیم فلانی و فلانی!؟خجالت بکشید، بروید ذهنتان را آب بکشید. اشتباه آمدید.
هلو دو نوع انجیری و غیر انجیری دارد. دیده شده که بعضیها به هلوی انجیری، بشقابی هم میگویند (به جان خودم)!حالا چرا بشقاب نمیدانیم. اگر میگفتند نعلبکی باز یک چیزی اما آخه بشقاب!؟
هلو میوهای است بسیار زیبا که زیباییاش واقعا ذاتی است. تا جایی که حتی یک بند به صورتش نینداخته ولی با وجود این همه کُرک باز هم زیباست.
در توضیح فرق بین هلو و شفتالو آمده: هیچی. یعنی در واقع این دو یکی هستند.
هلو یک نوع هسته جدا دارد که راحت و تر و تمیز خورده میشود اما آن نوعش که هستهاش جدا نیست را باید با دقت خورد و یک جاهایی مثل مراسم خواستگاری و اینها که اصلا نباید هلو خورد چون گاز دوم را که بزنید بقیهاش از آرنجتان چکه میکند روی فرش، پس حتما مراقب باشید.»