آفتابنیوز : وى در مورد خداحافظى اش مى گويد: وسايلم را جمع و تيم فرانسه را ترك خواهم كرد. پس از ۱۵ سال فوتبال حالا وقت زندگى غير از فوتبال است. بايد در دنياى خارج از فوتبال از زندگى لذت ببرم. بله، لذت زندگى يكى از اهداف هميشگى اين دروازه بان بوده است. او با ۸۷ بازى ملى يكى از بازيكنان اصلى عصر طلايى فرانسه در كنار اسطوره هايى چون زيدان و دشان بوده است. درست است كه او اولين بازى خود را سال ۱۹۹۴ مقابل استراليا انجام داده است اما اوج افتخارات و بازيهاى مرد شماره ۱۶ آبى ها جام جهانى ۱۹۹۸ با قهرمانى در خانه بوده است. بارتز در سال ۲۰۰۰ نيز در جام ملت هاى اروپا بار ديگر مدال طلا را بر گردن آويخت و پس از كابوس جام جهانى ۲۰۰۲ در شرق آسيا، جام جهانى ۲۰۰۶ را توانست با مدال نقره به پايان برساند. الى بائوپ، اولين مربى بارتز در تولوز مى گويد: او سرعت عمل بسيار بالايى دارد و در سخت ترين شرايط بزرگترين تصميمات را مى گيرد. فابين همچنين اولين دروازه بانى است كه با پا زياد بازى مى كرد و يكى از پيشگامان سبك جديد دروازه بانى امروز است.
بارتز در سال ۱۹۹۸ كه توانست به همراه فرانسه جام جهانى را بالاى سر ببرد تبديل به يكى از شانس هاى فرانسه در خرافات تيم ملى اين كشور بدل شد. لوران بلان مدافع سرشناس فرانسه همواره قبل از آغاز بازى عادت داشت سر تراشيده بارتز را ببوسد و معتقد بود اين كار براى خروس ها خوش يمن است و شانس فرانسه را بالا مى برد. بوسه زدن بر سر بارتز آنقدر معروف و تقريباً به يك رسم بدل شده بود كه حتى اوقاتى كه بلان در تيم ملى بازى نمى كرد دشان اين وظيفه را بر عهده مى گرفت. حتى ژاك شيراك، رييس جمهور فرانسه نيز در يك ملاقات بر سر او بوسه زد.
بارتز اولين بازى رسمى خود را در تيم تولوز مقابل نانسى در سپتامبر سال ۱۹۹۱ انجام داد. قبل از بازى، رابين هاك دروازه بان اول تولوز مصدوم شد و درست قبل از بازى بارتز جانشين او شد تا در اولين تجربه خودش كه به پيروزى يك ـ صفر تيمش انجاميد گلى دريافت نكند. بارتز جوان بعدها به مارسى پيوست و در فينال ليگ قهرمانان ۱۹۹۳ ـ ۱۹۹۲ مقابل ميلان ايستاد و توانست تيمش را به قهرمانى برساند. هر چند هنوز حرف و حديث هاى زيادى در مورد آن بازى وجود دارد. بعد از آن بارتز به تيم ملى فرانسه دعوت شد و اين آغازى بود براى دروازه بان كچل آبى هاى اروپا براى رسيدن به افتخارات بزرگ. پس از چندى در سال ۱۹۹۵ بارتز، مارسى را به مقصد تيم ثروتمند موناكو ترك كرد و ۵ فصل را در آن تجربه كرد. ۵ فصلى كه طى آن بارتز توانست قهرمان جهان شود و آن را با قهرمانى در اروپا به پايان برساند.
بعد از رفتن اشمايكل از منچستر يونايتد، شياطين سرخ نتوانستند جانشينى براى او بيابند تا اينكه سال ،۲۰۰۰ بارتز را به اولدترافورد آوردند. آنها همچنين با بلان نيز قراردادى امضا كردند تا شايد بوسه هاى او بر سر بارتز، شانس را به اين تيم هم بياورد.
بارتز پس از ۳ فصل نه چندان درخشان بار ديگر به فرانسه و المپيك مارسى بازگشت و پس از ۳ فصل پر تنش در لوشامپيونا در رقابت سخت با گره گورى كوپه، دروازه بان مستحكم ليون باز هم او به عنوان سنگربان اصلى فرانسه در جام جهانى برگزيده شد اما به هر حال على رغم تمام انتقاداتى كه به ريمون دومنك در اين باره مى شد بارتز مرد مطمئنى در نگهدارى از دروازه فرانسه در آلمان نشان داد و توانست مقابل برزيل و پرتغال دروازه خروس ها را بسته نگه دارد. بارتز در مورد فينال مسابقات مى گويد: من هر روز صبح به آن فينال فكر مى كنم و مطمئنم آن شب را تا ابد در خاطر خواهم داشت.
بارتز که به خاطر سر تراشيدهاش در فرانسه به «ديونشووه» (کچل آسمانی)! شهرت دارد، در طول دوران حرفهاى زندگىاش فراز و نشيب زيادى را تجربه کرده و در اين باره مىگويد: «زندگى هميشه شيرين نيست. همچون هر ورزش ديگری، در فوتبال هم مصدوميت، محروميت و حاشيه وجود دارد. مهم اين است که به هر چيز به ديد مثبت نگاه کنيم.»
شناسنامه بارتز
متولد 28 ژوئن 1971 در لاولانه (فرانسه)
باشگاهها:
تولوز (1990-92)
المپيک مارسى (1993-95)
موناکو (1995-2000)
منچستريونايتد (2000-2003)
المپيک مارسى (2003-2006)
عناوين:
قهرمانى در جامجهانى 1998 و نايبقهرمانى در جامجهانى 2006
قهرمانى در يورو 2000
قهرمانى در جام کنفدراسيونها به سال 2003
قهرمانى در ليگ قهرمانان اروپا به همراه المپيک مارسى در 1993
قهرمانى در لوشامپيونا به همراه موناکو در سالهاى 1997 و 2000
قهرمانى در ليگ برتر انگلستان به همراه منچستريونايتد در سالهاى 2001 و 2003
کوتاه و گويا از زندگى بارتز
- آلن، پدر فابين در تيمملى راگبى فرانسه عضويت داشت.
- اشتباهات بچگانه او در منچستريونايتد فراموشنشدنى است!
- در ماه مه 2005 به خاطر پرتاب آب دهان بر روى داور ديدار دوستانه مارسى با ويدادکازابلانکا پنج ماه از حضور در ميادين محروم شد.
- يکى از معدود بازيکنانى بود که به سيگار اعتياد داشت. سرآلکس فرگوسن در اين باره مىگويد: «من حتى پيش از آن که فابين را به اولدترافورد بياورم، مىدانستم که او سيگارى است اما او هيچ وقت نمىدانست که من از اين موضوع مطلع هستم.»
بارتز خود نيز در اين باره مىگويد: «سيگار کشيدن يک فوتباليست در انگلستان کاملاً غيرعادى است اما به هر حال من اعتياد به سيگار را به اعتياد به الکل ترجيح مىدهم!»