شتاب هسته اي چين
آفتاب‌‌نیوز : 
براساس برنامه هاي كنوني قرار است راكتورهاي جديد هسته اي، با سرعت هر سال دو راكتور از حالا تا سال 2020 ساخته شود. كارشناسان مي گويند اين سرعت هم پاي سرعت برنامه هاي هسته اي آمريكا در دهه 1970 است. «زودادي» مدير مؤسسه تحقيقات انرژي دولت چين كه از مدافعان سرسخت برنامه هسته اي اين كشور است مي گويد: بدون شك در سال بيشتر از يك راكتور مي سازيم. چالش پيش روي ما موضوع تكنولوژي نيست، بلكه سازوكارهاي نهادي است. اين راكتورها پروژه هاي عظيمي هستند و ما براي انجام آن به كار بهتر و مديريت و تأمين مالي كارآمدتر نياز داريم.»
برنامه ريزان چيني پيش بيني كرده اند كه تا سال 2010، توليد هسته اي چين چهار برابر شده و به16 ميليارد كيلووات ساعت برسد. طبق اين برنامه ريزي اين رقم تا سال 2015 دو برابر مي شود. در حالي كه برنامه هاي انرژي هسته اي با رويكرد اقتصادي در آمريكا و بخش عمده از اروپا متوقف يا دچار ركود شده، كشورهاي غربي و توليدكنندگان راكتور و فناوري هسته اي براي فروش راكتور و ديگر تجهيزات هسته اي خود به چين صف كشيده اند. تصميم گيري چين درباره قيمت اين فناوري، سرنوشت اين تجارت را معلوم مي كند.
فرانسه كه يك سوم انرژي خود را از نيروگاه هاي هسته اي مي گيرد، تنها كشور غربي است كه هنوز برنامه گسترده هسته اي خود را حفظ كرده است. اين كشور نياز دارد كه طي يك دهه آينده راكتورهاي فرسوده خود را جايگزين كند.
ژاپن كه اكنون 10 درصد از انرژي خود را از منابع هسته اي دريافت مي كند، زماني از طرفداران سرسخت اين انرژي بود. اما مجموعه اي از رسوايي هاي دردسرساز مثل وارد شدن مواد راديواكتيو به يك منبع آبي و حوادثي كه پيش از تبديل شدن به فاجعه كنترل شد، افكار عمومي را در اين كشور به ضديت با فعاليت هسته اي برانگيخت.
به اين ترتيب اكنون چين تنها قدرت رو به رشد در زمينه انرژي هسته اي است. براي چين كه اكنون 80 درصد برق خود را از سوخت زغال سنگ مي گيرد، انرژي هسته اي افسون فريبنده و اغواكننده اي است. اما به گفته برخي كارشناسان، نياز چين به انرژي آن قدر فوري و زياد است كه حتي توسعه چشمگير برنامه هسته اي توان پاسخگويي به اين نياز را ندارد.
هشت راكتور هسته اي كنوني چين فقط جوابگوي كمتر از دو درصد نياز كنوني اين كشور است. تا سال 2020 با فرض اين كه برنامه ملي در نظر گرفته شده محقق شود، انرژي هسته اي همچنان تنها كمتر از چهار درصد نياز اين كشور به انرژي را پاسخ مي دهد. درباره زيان ها و خطرات انرژي هسته اي، درون جامعه چين هيچ بحثي صورت نمي گيرد. اما منتقداني وجود دارند كه اين خطرات را گوشزد مي كنند.
يكي از آنها يك كارشناس انرژي هسته اي در دانشكده علوم پكن است كه مي گويد: «برنامه خوبي براي مقابله با سوخت مصرف شده و يا رويارويي با بحران هاي فاجعه بار وجود ندارد. ما دانشمندان خواستار آن هستيم كه رويكردي جامع در اين زمينه اتخاذ شود تا امنيت هسته اي و محيط زيستي به خطر نيفتد.» اما فعالان صنعت هسته اي چين چنين حرف هايي را بي ربط خوانده و آن را رد مي كنند و مي گويند دولت پكن پول هنگفتي براي تأمين امنيت فعاليت هسته اي خود هزينه كرده است و از اين نظر نگراني وجود ندارد. در كشوري كه نياز به برق و انرژي شهرهاي بزرگي همچون شانگهاي را مجبور كرده تا شركت ها را به كاهش ساعات كار و فعاليت در تعطيلات آخر هفته به جاي روزهاي عادي هفته وادار كنند، مردم براي حمايت از هر منبع توليد انرژي آماده اند. اما كارشناسان آمريكايي كه خود فاجعه نيروگاه هسته اي «Three mile Island» را تجربه كرده اند، درباره اعتماد به نفس بيش از حد در اين مورد هشدار مي دهند.
يك تحليلگر هسته اي در وزارت انرژي آمريكا مي گويد: در سال 1970 توان هسته اي ما هفت ميليون كيلووات ساعت بود و در سال 1981 اين توان به 56 ميليون كيلووات رسيد. اما در ميانه اين سرعت بايد به عوامل ديگر هم فكر كرد. از 103 راكتوري كه در گذشته در آمريكا فعال بود، 27 راكتور از سپتامبر سال 1984 تعطيل شده اند.
براساس برنامه هاي كنوني قرار است راكتورهاي جديد هسته اي، با سرعت هر سال دو راكتور از حالا تا سال 2020 ساخته شود. كارشناسان مي گويند اين سرعت هم پاي سرعت برنامه هاي هسته اي آمريكا در دهه 1970 است. «زودادي» مدير مؤسسه تحقيقات انرژي دولت چين كه از مدافعان سرسخت برنامه هسته اي اين كشور است مي گويد: بدون شك در سال بيشتر از يك راكتور مي سازيم. چالش پيش روي ما موضوع تكنولوژي نيست، بلكه سازوكارهاي نهادي است. اين راكتورها پروژه هاي عظيمي هستند و ما براي انجام آن به كار بهتر و مديريت و تأمين مالي كارآمدتر نياز داريم.» برنامه ريزان چيني پيش بيني كرده اند كه تا سال 2010، توليد هسته اي چين چهار برابر شده و به16 ميليارد كيلووات ساعت برسد. طبق اين برنامه ريزي اين رقم تا سال 2015 دو برابر مي شود. در حالي كه برنامه هاي انرژي هسته اي با رويكرد اقتصادي در آمريكا و بخش عمده از اروپا متوقف يا دچار ركود شده، كشورهاي غربي و توليدكنندگان راكتور و فناوري هسته اي براي فروش راكتور و ديگر تجهيزات هسته اي خود به چين صف كشيده اند. تصميم گيري چين درباره قيمت اين فناوري، سرنوشت اين تجارت را معلوم مي كند.
فرانسه كه يك سوم انرژي خود را از نيروگاه هاي هسته اي مي گيرد، تنها كشور غربي است كه هنوز برنامه گسترده هسته اي خود را حفظ كرده است. اين كشور نياز دارد كه طي يك دهه آينده راكتورهاي فرسوده خود را جايگزين كند.
ژاپن كه اكنون 10 درصد از انرژي خود را از منابع هسته اي دريافت مي كند، زماني از طرفداران سرسخت اين انرژي بود. اما مجموعه اي از رسوايي هاي دردسرساز مثل وارد شدن مواد راديواكتيو به يك منبع آبي و حوادثي كه پيش از تبديل شدن به فاجعه كنترل شد، افكار عمومي را در اين كشور به ضديت با فعاليت هسته اي برانگيخت.
به اين ترتيب اكنون چين تنها قدرت رو به رشد در زمينه انرژي هسته اي است. براي چين كه اكنون 80 درصد برق خود را از سوخت زغال سنگ مي گيرد، انرژي هسته اي افسون فريبنده و اغواكننده اي است. اما به گفته برخي كارشناسان، نياز چين به انرژي آن قدر فوري و زياد است كه حتي توسعه چشمگير برنامه هسته اي توان پاسخگويي به اين نياز را ندارد.
هشت راكتور هسته اي كنوني چين فقط جوابگوي كمتر از دو درصد نياز كنوني اين كشور است. تا سال 2020 با فرض اين كه برنامه ملي در نظر گرفته شده محقق شود، انرژي هسته اي همچنان تنها كمتر از چهار درصد نياز اين كشور به انرژي را پاسخ مي دهد. درباره زيان ها و خطرات انرژي هسته اي، درون جامعه چين هيچ بحثي صورت نمي گيرد. اما منتقداني وجود دارند كه اين خطرات را گوشزد مي كنند.
يكي از آنها يك كارشناس انرژي هسته اي در دانشكده علوم پكن است كه مي گويد: «برنامه خوبي براي مقابله با سوخت مصرف شده و يا رويارويي با بحران هاي فاجعه بار وجود ندارد. ما دانشمندان خواستار آن هستيم كه رويكردي جامع در اين زمينه اتخاذ شود تا امنيت هسته اي و محيط زيستي به خطر نيفتد.» اما فعالان صنعت هسته اي چين چنين حرف هايي را بي ربط خوانده و آن را رد مي كنند و مي گويند دولت پكن پول هنگفتي براي تأمين امنيت فعاليت هسته اي خود هزينه كرده است و از اين نظر نگراني وجود ندارد. در كشوري كه نياز به برق و انرژي شهرهاي بزرگي همچون شانگهاي را مجبور كرده تا شركت ها را به كاهش ساعات كار و فعاليت در تعطيلات آخر هفته به جاي روزهاي عادي هفته وادار كنند، مردم براي حمايت از هر منبع توليد انرژي آماده اند. اما كارشناسان آمريكايي كه خود فاجعه نيروگاه هسته اي «Three mile Island» را تجربه كرده اند، درباره اعتماد به نفس بيش از حد در اين مورد هشدار مي دهند.
يك تحليلگر هسته اي در وزارت انرژي آمريكا مي گويد: در سال 1970 توان هسته اي ما هفت ميليون كيلووات ساعت بود و در سال 1981 اين توان به 56 ميليون كيلووات رسيد. اما در ميانه اين سرعت بايد به عوامل ديگر هم فكر كرد. از 103 راكتوري كه در گذشته در آمريكا فعال بود، 27 راكتور از سپتامبر سال 1984 تعطيل شده اند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید