کجاست آن جادوگر؟
علی کریمی نه در ترکیب تیم‌ملی و نه در بایرن مونیخ، دیگر آن هافبک خلاق و مؤثر گذشته نیست و افت فاحش در بازی او به عینه مشاهده میشود.
بگذارید کمی به عقب برگردیم؛ بازی‌های جام ملت‌های آسیا به سال 2004 که در کشور چین برگزار شد را حتماً به خاطر دارید. اوج هنرنمایی کریمی با پیراهن تیم‌ملی در آن مسابقات بود که همه توانایی‌ها و شایستگی‌های وی را تحسین کردند. جادوگر زمانی که تیم‌ملی با سیستم 1-3-2-4 بازی می‌کرد، در نقش یک هافبک نفوذی کاملاً آزاد ظاهر می‌شد و به نوعی همه‌کاره تیم بود. آن روزها کریمی هم انگیزه داشت و هم اختیار عمل و آزادی که در نتیجه آن، تکنیک و قابلیت‌هایش بیشتر از همیشه به‌چشم می‌آمد، از آن به بعد حکایت کمی متفاوت از قبل شد.
علی کریمی که دیگر پیراهن تیم قهرمان آلمان را بر تن کرده بود، انگیزه کافی و وافی برای حضوری پرقدرت و تأثیرگذار در ترکیب تیم‌ملی نداشت و از طرفی تغییر سیستم برانکو از 1-3-2-4 به 2-4-4 مزید بر علت شد تا او رفته رفته از آن بازیکن سابق فاصله گرفته و روزبه‌روز بی‌انگیزه‌تر شود.
هافبک تکنیکی بایرن مونیخ اگر چه با پیراهن تیم باشگاهی‌اش درخششی نسبی داشت و موفق شد در بازی‌های مختلف، گل‌های حساسی به‌ثمر برساند اما موازی با آن، هرگز نتوانست به‌تیم‌ملی ایران نفع برساند. کریمی در مرحله مقدماتی جام‌جهانی 2006 آلمان، در بازی با ژاپن(تهران) و کره‌شمالی(پیونگ یانگ) دو پاس گل برای هاشمیان و نکونام مهیا کرد اما این تنها کاری بود که وی برای تیم ملی انجام داد و نکته حائز اهمیت این بود که او بیشتر و راحت‌تر از قبل تعویض می‌شد و جایش را به بازیکن دیگری می‌داد.
تیم‌ملی جواز صعود به جام جهانی را دریافت کرد اما انتقاد بزرگی که به ایوانکوویچ وارد می‌شد، این بود که چرا کریمی بایرن مونیخ با کریمی تیم‌ملی ایران این قدر تفاوت دارد. آن روزها همه از برانکو ایراد می‌گرفتند که البته به حق هم بود؛ او هرگز نتوانست در امر روانکاوی و توجه به مسائل روحی و روانی شاگردانش موفق ظاهر شود و در این راه یکی از ترکش‌ها نیز به علی کریمی اصابت کرد.
قبل از آنکه بازی‌های ایران در آلمان آغاز شود، همه این‌گونه عنوان می‌کردند که اگر قرار باشد توفیقی در این رقابت‌ها به‌دست آید، کریمی در آن نقش کلیدی و ویژه‌ای دارد. خیلی‌ها منتظر بودند بازی‌ها شروع شود تا جادوگر فوتبال آسیا دست به هنرنمایی بزند و مقدمات صعود تیم‌ملی را به مرحله بعدی مهیا کند، اما...
مصدومیت شدید کریمی در یکی از بازی‌های بایرن مونیخ موجب شد او در آستانه رقابت‌های جام جهانی 2006 خانه‌نشین شود. این بزرگ‌ترین ضربه روحی زندگی ورزشی علی کریمی بود و باعث شد تمام آرزوهای وی و مردم ایران نقش برآب شود. وضعیت این هافبک تکنیکی در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت و اگرچه پزشکان متخصص آلمانی به وی قول داده بودند که او را به جام جهانی خواهند رساند اما کریمی به خاطر آنکه سرنوشتش با اگر و اماها گره خورده بود، هرگز موفق نشد مثل قبل با انگیزه تمرین کند.
کریمی یکی دو هفته پیش از آغاز مسابقات پا به توپ شد اما ترس از تشدید مصدومیت و نیز ناآمادگی بدنی وی که حاصل دوری چند هفته‌ای او از تمرینات بود، مانع از آن شد که این هافبک خلاق تمام انرژی خود را صرف کند. شاید کریمی در آن روزها با این عقیده که اگر جام جهانی از دست رفته، نباید موقعیتش در بایرن به خطر بیفتد، از سفت و سخت تمرین کردن امتناع ورزید و شاید هم دیگر با از کف رفتن جام جهانی و درخشش در این پیکارها، هر نوع انگیزه را برای ادامه فعالیت از او سلب کرد. هرچه بود، کریمی نتوانست در بازی‌های تیم‌ملی در کشور آلمان کار خاصی انجام دهد و این مهم بر وخامت اوضاع افزود. او تحت فشار روانی قرار گرفته بود و در بدترین شرایط به‌سر می‌برد. مشکلاتی که بین او و برانکو به‌وجود آمد نیز مزید بر علت شد تا علی کریمی وارد بحران و چالش بزرگ شود و جایگاه و اعتبار ارزشمند خود را در تیم‌ملی از دست بدهد.
جام جهانی به پایان رسید اما خبرهایی که از آلمان و اردوی بایرن می‌رسید، باز هم نگران‌کننده بود. کریمی موفق نشده بود بر بحران روحی خود غلبه کند و از طرفی ترس از مصدومیت دوباره باعث شده بود او در تمرینات بی‌تفاوت و کم‌فروغ ظاهر شود. بوندس‌لیگا آغاز شد اما خبری از کریمی نبود؛ در بازی‌هایی هم که او به عنوان بازیکن جانشین وارد میدان می‌شد، عملاً چیزی در وی و حرکاتش به چشم نمی‌آمد.
در کمال تأسف باید اعتراف کنیم که کریمی بایرن هم شده همان کریمی بی‌انگیزه و بی‌روحیه تیم‌ملی که باری به هر جهت در زمین حضور پیدا می‌کند. وردهای جادوگر دیگر اثری ندارد و اغراق نیست اگر بگوییم وی جایگاه ارزشمند و قابل احترام خود در تیم‌ملی و بایرن مونیخ را از دست داده است. گویا علی کریمی دوست دارد دراین وضعیت بماند چرا که اندک تلاشی به خرج نمی‌دهد تا به روزهای اوجش بازگردد.
او در حال کفران نعمت است؛ آری، او قدر پیراهن بایرن و تیم‌ملی و نیز علاقه و اعتماد مربیان آنها را به خود نمی‌داند و دارد شرایط را به‌گونه‌ای فراهم می‌کند تا خدای ناکرده ماگات و قلعه‌نوعی عذرش را بخواهند.
کریمی این‌طور که پیش میرود، فصل بعد را در تیمی غیر از بایرن مونیخ سپری خواهد کرد. نمایش او در ترکیب تیم‌ملی هم که هر روز ناامیدکننده‌تر از قبل میشود و باید عنوان کنیم که با این رویه، فوتبال وی در حال تمام شدن است؛ یک سؤال تکراری و ختم کلام؛ کجاست آن جادوگر و هافبک تکنیکی فوتبال ایران و آسیا؟
