در متن و حاشیه جشنواره بین‌المللی فیلم فجر
ضیافت شوخی و سوتی و سیمرغ!
پس از هفت هشت روز تب‌وتاب و برگزاری جشنواره‌ای استاندارد و شکوهمند؛ سی‌وششمین دوره فستیوال بین‌المللی فیلم فجر به پایان راه رسید و برگزیدگان جشنواره در مراسمی که در تالار وحدت برگزار شد؛ معرفی شدند.
آفتاب‌‌نیوز :
مراسم اختتامیه سی‌وششمین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر البته برخلاف قدرت و قوت میهمانان و شیوه برگزاری این دوره جشنواره؛ تمام داشته‌ها و ناداشته‌های مراسم مشابهش را در ایران یک جا با خود داشت. مراسمی همچون تمام مراسمی که سینما و تلویزیون ایران میزبانی‌اش کرده. طولانی، کند و البته سرشار از لحظات پرتی و سوتی‌های آزارنده. جشنواره‌ای که دبیرش مجبور می‌شود برای یافتن کاغذ درست و کمک به طفلک اولیور استون روی سن برود! جشنواره‌ای که دست داور خارجی‌اش اسامی برندگان را به فارسی نوشته و می‌دهند تا آن طفلک در صحبتی کنایه‌آمیز رو کند به مردم و بگوید که این کاغذی که دادین دست من فارسیه، باید برم زبان‌ام رو قوی کنم! جشنواره‌ای که مجری‌اش رامبد جوان به یکی از حاضران روی سن می‌گوید: لوح‌شون رو نمی‌دین؟ پس بیا یه بوس بده!». جشنواره‌ای که می‌شد آن را تکرار گزیده اشتباهات جشنواره‌های ایرانی ٤٠سال اخیر خواند؛ اشتباهاتی که اگر نبودند، شاید زحمات برگزارکنندگان جشنواره که در این دو سه‌سال اخیر تمام تلاش‌شان را برای رسیدن به استانداردهای فستیوال‌های جهانی به انجام رسانده‌اند، بهتر به بار می‌نشست.
پخش مستقیم
وقتی گفته شد که قرار است مراسم اختتامیه جشنواره ٣٦ فیلم فجر به صورت مستقیم از شبکه نمایش پخش شود؛ همگان خود را آماده تماشای انواع و اقسام اتفاقات و احتمالات بامزه کردند. این وسط برگزارکنندگان هم نامردی نکردند و برای دلربایی از تلویزیون محترم، سفره پر و پیمانی مهیا کردند که منوی اصلی‌اش درست کردن حجاب بانویی خارجی روی صحنه بود توسط برادری غیور؛ که حتی اجازه نداد منکری که به وقوع پیوسته بود حتی ثانیه‌ای روی آنتن برود. خود همین اتفاقات به حد کافی مایه برای مطرح شدن در رسانه‌های خارجی دارد. اما موارد دیگری هم بود که برخی را می‌شود گفت و برخی را نه...
جوان بی‌جوان؟!
رامبد جوان مجری برنامه پایانی جشنواره بود. یک شومن محبوب که انتظار می‌رفت جو مراسم پایانی را حتی اگر شده اندکی از آن جو رسمی همیشگی اختتامیه‌های ایرانی بهتر کند. این جو رسمی جشنواره‌های ایرانی هم برای خود حکایتی دارد. جوی چنان دیرینه پا؛ که حتی باعث می‌شود مهران مدیری هم در سالی که قرار است اجرای مراسم بر عهده‌اش باشد کپ کند و حتی‌درصدی از مدیری بودنش را هم با خود روی صحنه به همراه نداشته باشد. البته رامبد جوان خودش را در آن پایین مایین‌ها جا نگذاشته بود و می‌شد رد و رنگی از مجری خندوانه را در روی سن دید. اتفاقا همین مجری خندوانه هم بود که مراسم را تا حدی قابل تحمل کرده بود؛ و گرنه مراسمی با اجرای کارگردانی فرهیخته که حرف‌های شیرین شعاری می‌زند و می‌خواهد به جهانیان نشان دهد که به‌هرحال «ما نیز آدمی هستیم» دیدنش جذابیتی ندارد که. واقعا دارد؟
شوخی‌های بامزه
رامبد جوان در یکی از شوخی‌های بامزه‌اش با اشاره به حضور تمام وقت نگار جواهریان در جشنواره گفت که «من زنم را با ۶۵ کیلو به جشنواره تحویل دادم و حالا با ۲۵ کیلو تحویل گرفتم! پس این جشنواره فرصت خوبی برای لاغر شدن است» نشان داد که طنازی و شوخی‌شناسی‌اش حداقل تا آن‌جا به سود جشنواره تمام شده و توانسته لبخندی روی لب‌های مردمی بیاورد که اگر خود را می‌کشتند هم جز شوخی‌های جوان چیزی برای لذت بردن در مراسم پایانی جشنواره پیدا نمی‌کردند.
او که در آغاز مراسم فرصت را برای تعریف و تمجید از برگزارکنندگان جشنواره مهیا دیده بود - که یکی‌شان هم البته همسرش بود - خیلی زود به ریل درست برگشت و با درک صحیح الزامات چنین مراسمی بحث را جمع‌وجور کرد و وعده داد که مراسم را در ٧٠دقیقه تمام خواهد کرد. این وعده البته با چند دقیقه کم‌وبیش برآورده شد.
... و بالاخره جوایز
بعد از گفته‌ها و بامزه بازی‌های آغازین جوایز جشنواره فجر اهدا شد. نخستین جایزه «نت پک» بود که که هیأت داوران آن متشکل از رامان چاولا، حبیب احمدزاده و آصیف رستم‌اف آن را به «هندی و هرمز» به کارگردانی عباس امینی دادند.
جایزه بخش «فیلم‌های اول» نیز به «درساژ» به کارگردانی پویا بادکوبه اهدا شد. همچنین از نگار مقدم برای بازی در این فیلم قدردانی شد. در ادامه اهدای جوایز، در بخش «جایزه بین الادیان» با محوریت فیلم‌هایی که با هدف آموزش دینی ساخته می‌شوند، جایزه این بخش به فیلم «گندم» به کارگردانی سمیح کاپلان اوغلو محصول ترکیه، آلمان، فرانسه، سوئد و قطر رسید. «جایزه صلح» نیز به ریتی پان فیلمساز اهل کامبوج رسید که به گفته رامبد جوان سال‌هاست درباره درد بشر و علت پیدایش خشونت بشر فکر کرده و فیلم و مستند ساخته و ساخت فیلم اخیر او ۱۵سال طول کشیده است. جایزه ریتی پان را اولیور استون داد. البته بعد از این‌که روی صحنه یک عکس سلفی ازش گرفته شد!
همچنین دیپلم افتخار جایزه صلح نیز به فیلم «معدنچی» به کارگردانی هانا اسلک محصول اسلوونی و کرواسی اهدا شد. در بخش جلوه‌گاه شرق نیز جایزه بهترین فیلم کوتاه آسیایی به محمد کارت برای بچه خور اهدا شد. تندیس بهترین کارگردان فیلم آسیایی هم به فیلم پاسیو به کارگردانی مریم بحرالعلومی اهدا شد. در ادامه تندیس بهترین فیلم بلند سینمایی به فیلم «پدر و پسر» به کارگردانی دونگ دینگ لونگ محصول ویتنام اهدا شد. بعد هم نوبت رضا کیانیان بود که برای سومین‌سال پشت‌سرهم جایزه بخش اخلاق را اهدا کند. کیانیان جایزه بخش «محمد امین» را به مجید مجیدی برای فیلم «آن سوی ابرها» اهدا کرد.
مسابقه بین‌الملل
در بخش «سینمای سعادت» لوح تقدیر به «آقای گوزن» به کارگردانی مجتبی موسوی اهدا شد. سپس سیمرغ سیمین بهترین فیلم کوتاه به «وفاداری» از روسیه رسید. جایزه ویژه برای بهترین دستاورد هنری هم به فیلم «ترانه گرانیت» محصول کانادا و ایرلند اهدا شد. سیمرغ سیمین بهترین بازیگر زن به ماهور الوند برای فیلم «هت تریک» و سیمرغ سیمین بهترین بازیگر مرد نیز به لیون لوچف بازیگر فیلم «معدنچی» محصول اسلوونی و کرواسی رسید. سیمرغ بهترین فیلمنامه نیز به رامتین لوافی برای «هت تریک» اهدا شد. سیمرغ بهترین کارگردان به الکسی گرمن برای فیلم «دولتوف» محصول روسیه، لهستان و صربستان؛ و سیمرغ زرین بهترین فیلم نیز به آگا ساخته میلکو لازاروف از بلغارستان، آلمان و فرانسه رسید. پایان بخش اختتامیه اجرای کنسرتی با حضور شهرام ناظری و پسرش حافظ بود.
منبع: شهروند
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید