ای معلم هر چه دارم آن توست

واژه‌ها در قالب شعر معنا می‌گیرند. شعر از دل بر می‌آید تا جای خالی احساس را از مشق عشق پر کند و اشعار زندگی را در آهنگی دلنشین، نجوا کند.

آفتاب‌‌نیوز : برای حرف دل گاهی تردید می‌کنیم. می‌نویسیم تا حال و هوایمان دگرگون شود. در یک لحظه رونقی از حس و حال، ما را به ضیافت شعر دعوت می کند. حسی که تو را به آغوش دنیای پرتلاطم ذهن می‌کشاند تا دمی "با خود به سر بردن" را به آرامشی ناب فراخواند. زیباترین وجه این حس و حال تنها در دوران کودکی رخ می‌دهد. اندیشه معصومانه کودکی است که اسرار ناگفته‌ها را با زبان شعر ‌می‌سراید. در بازی با کلمات، مست می‌شود تا در شعر سرودن، دلبستگی به واژه‌ها چیده ‌شود.

شعر ذیل، با عنوان معلم از شهرورز ابراهیمی است که آفتاب نیوز منتشر می‌کند.

************************

بشنــــو از من چون حکایت می کنم                                از " معلــم" خوش روایــت می کنم
کرده یــادم از " الف"، "ب" تا به "ی"                                در حساب و هندسه اعشار و "پی"
گفتــه ای تاریخ و جغـــرافی مـــــرا                                گنــــج علمم داده ای کافی مـــــرا
خوانده ای بس شعـر خوب شـاعران                                بـر چشیدی ام ز بحـــــر بیکـــــران
از عــروض و قافیـــه گفتی ســـخن                              فــــاعــلاتن فــــاعــلاتن فـــــاعلن
خـــواندی اشعــــار غزل هم مثـنوی                               گفتــــی از سعدی و حــافظ، مولوی
در علـــــوم و شیـمی استـادم بدی                               آب و خــــاک و آتـــش و بـادم بـــدی
کــــــرده ای تعلیــــم علم اجتـماع                               در ریاضـــــی مرکــــز و خط و شعاع
آشنــــایم کـــــــرده با درس هنــــر                            از درخــــت دانشـــــت دادی ثمــــر
در معـــــارف از خــدایم گفتـــــه ای                                قــصــــه " آدم" برایــــم گفتــــه ای
از نبــــــوت از امـــامــــت از معـــــاد                         گفتـــــه ای از قـــــوم نوح و قوم عاد
در دروس منـــــطق از فـن ســــخن                           یاد دادی فــــوت و فنـــش را به مــن
فلســــفه، فقــــه و کـــلام آموختی                              جان من با این سه دانش ســـوختی
یـــاد دادی از محـــــال و ممکنـــــات                              از ضـــــرورت، واجـب ایــــن کــائنـات
بـرنمــایــانـدی ز ناحــــق راه حــــق                         تا بپـــویـــم راه خــــود بــر این سبق
جمـــله ناحــق داده ای مــا را حــذر                           بهــر حق کــردی تو مـا را چــون پــدر
ای معلـــم هر چــه دارم آن تــوست                           خوان علمم جملگی از خــوان تـوست
آنچــه روحــم می نوازد یـــاد توست                         آنچـــــه بر دادم میایــد داد تــــوست
از همه اسمائ خوشتر اسم توست                           مهـــر و گـرمی و محبت رسم توست
کیـــش و آییـــن پیمبر کیـش توست                         کـــان علم و معــرفت در پیش توست
راه و رســـم عشـــق را آموخــــــتی                           جـــــان من با عشـــــق خود افروختی
می بسوزی همچـــون سوز مهر گرم                            می دهی سنگیـــن دلان را درس نرم
می فروزی همچــــــو خورشید سپهر                          تـــابــــــناکی در همـــه ایـــــام دهــر
ای معلـــــم شغل تو شغل نبی ست                          بنگر این مشرب چه نیکو مشربی ست

** شهروز ابراهیمی

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/002BUz