بزرگترین اردوگاه پناهندگان کجاست؟+عکس

سرویس بین الملل- جنگ داخلی در سودان جنوبی حدود یک چهارم از یک میلیون جمعیت آن کشور که اواره شده‌اند را به اردوگاه پناهجویان اوگاندا رسانده است؛ اردوگاهی که بزرگترین کمپ پناهندگان محسوب می شود و وسعت آن به اندازه یک شهر است.

به گزارش آفتاب‎نیوز؛ خبرنگار روزنامه بریتانیایی «گاردین» به میان اعضای این اردوگاه رفت و نظرات و روایت آنان از روزگارشان را در قالب گزارشی منتشر کرده است.

روزنامه «گاردین» می نویسد: «مردم زیادی در جریان جنگ داخلی سودان کشته شده اند؛ آن‎هایی که زنده مانده‌اند مجبور به فرار از خانه و کاشانه‌شان شده‌اند. به همین دلیل اینجا در «بیدی بیدی» در شمال غربی اوگاندا مجبور به زندگی شده‌اند.

در طول پنج سال گذشته، سودان جنوبی با جنگ داخلی روبرو شده است؛ چرا که رییس جمهوری آن کشور معاون‌اش را متهم به آغاز کودتا کرده بود و از آن به بعد حدود ۳۰۰ هزار نفر جان خود را از دست دادند و حدود ۳.۵ میلیون نفر پناهنده شدند. تقریبا نیمی از آنان به کشورهای همسایه رفته‎اند. بسیاری از آنان به اردوگاه پناهندگان در شمال اوگاندا آمده اند.

«بیدی بیدی» بزرگترین خانه برای پناهندگان در جهان است. دولت اوگاندا تاکنون به طور رایگان به پناهندگان کمک کرده است. برخی از سازمان های غیردولتی نیز داوطلبانه کمک رسانی می کنند. برای رسیدن به اردوگاه بسیاری از کودکان مجبور شدند چندین مایل از طریق جنگل با والدین خوش‌شانس‌شان عبور کنند. برخی از آنان در مسیر، جان خود را از دست دادند. عبور سخت بود از رودخانه و دریاچه‌ها و البته مساحت اردوگاه «بیدی بیدی» به اندازه شهر «بیرمنگام» بریتانیا است و بیش از ۱۰۰ مایل مربع را پوشش می دهد.

این روزنامه در ادامه می نویسد: «غذای عمده در اردوگاه، ذرت بخته شده و لوبیاست. «جولیوس وانی» یکی از پناهجویانی که با دو فرزند و همسرش در اردوگاه است می گوید چیز زیادی ندارند اما عاشق زندگی و فرهنگ‌شان هستند».

«گاردین» در ادامه می نویسد: در «بیدی بیدی» دختران در مدرسه هستند و تحصیل می کنند. اما زمانی که تحصیل‌شان تمام می شود جامعه از آنان انتظار دارد که ازدواج کرده و فرزندانی را به دنیا آورند و تمام زندگی‌شان را وقف خانواده کنند.

«کریستین اونزیا» که به عنوان روزنامه نگار در سودان جنوبی در زمان جنگ فعالیت کرده می گوید عرف سخت‌گیرانه‌ای در آن منطقه وجود دارد. او می گوید روابط جنسی، قاعدگی و تجاوز مباحثی هستند که در آنجا تابو قلمداد می شوند. در اینجا عفت و فرمانبرداری یک زن از اصول اساسی محسوب می شود. او می گوید زنی در اردوگاه برای جمع آوری هیزم به محوطه بیرونی رفته بود و مورد تجاوز قرار گرفت اما زمای که پلیس آمد او انکار کرد که مورد تجاوز قرار گرفته است. او در نهایت مجبور به ترک «بیدی بیدی» شد چرا که نمی توانست با کسانی که او را می شناختند زندگی کند.

«آتئی» پیش از آن که به اوگاندا بیاید حسابدار بود. او می گوید: «این سفر سختی بود و خوشحالم که زنده هستم اما این چیزی نیست که من می خواهم». سربازان دوبار تلاش کردند تا آنان را از رسیدن به اوگاندا بازدارند. سومین بار او با مادر همسر و همسر بیمار و سه فرزندش با قایق و با ترس و ناامیدی به اوگاندا رسیدند. او می گوید در اوگاندا از من پرسیدند چرا سودان جنوبی را ترک کرده اید و می خواهید به اوگاندا بیایید؟ من گریه کردم و گفتم همه اطرافیانم در حال مرگ هستند.

«ساندیا» یکی دیگر از پناهندگان در اردوگاه است. او می گوید: «وقتی برای خرید صابون پول می خواستم شوهرم به من گفت اینجا یک اردوگاه است. شوهر تو الان سازمان ملل است».