صفحه نخست » عمومی

کد خبر: ۵۶۵۰۸۶

تعداد نظرات: ۳ نظر

تاریخ انتشار : ۰۶ دی ۱۳۹۷ - ۱۴:۵۳

سیسی، بن سلمان و سایر رهبران مستبد منطقه می‌توانند باعث فرار مردمان کشورهای‌شان شوند

در آرزوی صلح و ثبات؛ خاورمیانه در سال ۲٠١٩ میلادی به کدام سو خواهد رفت؟ شگفتی در راه است؟

کارشناسان و نویسندگان سایت "میدل ایست آی" در آستانه آغاز سال 2019 میلادی پیش‌بینی می‌کنند که در سیاست خاورمیانه چه موضوعات و مسائلی برجسته خواهند شد.

آفتاب‌‌نیوز :

سرویس بین الملل- "دیوید هرست" در مطلبی تحت عنوان "همه مستبدان رییس‌جمهور" می‌نویسد: "بسیاری از تحولات سال 2019 میلادی به سرنوشت دونالد ترامپ رییس جمهوری امریکا بستگی خواهند داشت. اکنون او و مستبدان همراه‌اش در خاورمیانه با یکدیگر پیوند عمیقی دارند. از دید من استعفای جیم متیس آغازی بر پایان ترامپ است و قتل خاشقچی در کنسولگری عربستان سعودی در استانبول آغازی بر پایان محمد بن سلمان است. اروپایی‎ها در این میان باید تلاش کنند. آنان باید درک کنند که سیسی، محمد بن سلمان و سایر رهبران مستبد منطقه می‌توانند باعث شوند تا روند فرار مردمان کشورهای‌شان به اروپا تسریع شود. آیا اروپایی‌ها آماده پذیرش این تعداد پناهجو و مهاجر هستند؟ واقعیت آن است که داعش تنها یک نشانه از بیماری شکست دولت‌های عربی بوده است. غرب باید دریابد که این بیماری تنها به وسیله اصلاحات سیاسی، شفافیت و پاسخگویی و دموکراسی قابل درمان است.

به گزارش آفتاب‎نیوز؛ "ریچارد فالک" از چهره‌های برجسته سابق در مجامع بین‌المللی از جمله سازمان ملل در یادداشتی تحت عنوان "عدم اطمینان دقیق" می‌نویسد: "هنوز هم ممکن است بتوان امیدوار بود که نیروهای میانه‌رو در منطقه بتوانند روند صلح را آغاز کنند. چشم‌انداز خاورمیانه در سال 2019 اما با عدم قطعیت عمیقی همراه است. احتمال آن وجود دارد که ترامپ در نهایت خط قرمز شکیبایی حزب جمهوری خواه آمریکا را نقض و رد کند. این امر می‌تواند بدان معنا باشد که او باید قدرت را به نوعی به "مایک پنس" معاون خود واگذار کند. پنس در حوزه امنیت ملی پایدار با ترامپ هم‌عقیده است اما مانند او به کارآمدی قوای نظامی امریکا در همه جا و در همه موارد باوری ندارد".

در آرزوی صلح و ثبات؛ خاورمیانه در سال 2019 میلادی به کدام سو خواهد رفت؟ شگفتی در راه است؟

او در ادامه می‌نویسد: "از جمله موارد ممکن و ناخواسته، احتمالا حمله تروریستی داعش در اروپا و امریکای شمالی و یا حمله گسترده ترکیه علیه کردها در شمال سوریه باشد. هیچ یک از این احتمالات را نمی‌توان نادیده گرفت. با وجود این فضای تنش و اختلاف هنوز هم می‌توان امیدوار بود که در سال 2019 میلادی نیروهای تعدیل کننده و ثبات‌بخشی بتوانند صلح و ثبات را برای منطقه به ارمغان آورند".

"لینا خطیب" از مدیران بخش خاورمیانه در موسسه کارنگی در یادداشتی تحت عنوان "بازیگران قدیم، بازیگران جدید" می‌نویسد: "بازیگران قدیمی قدرت خود را از دست داده‌اند در حالی که بازیگران کوچک‌تر تلاش می‌کنند تا نقش قابل توجه‌تری را ایفا کنند. در سال 2018 میلادی، فراتر از دوجانبه‌گرایی یا چند جانبه‌گرایی شاهد آن بودیم که کشورها با رویکردی (پراگماتیستی) یا عملگرایانه تصمیم‌گیری می‌کنند. این وضعیت احتمالا در سال 2019 میلادی نیز ادامه خواهد یافت. کشورهای اروپایی وابسته به قراردادهای اقتصادی با کشورهای حوزه خلیج فارس از مداخله در امور داخلی آن کشور خودداری می‌کنند. با خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا شاهد تغییر جهت قدرت از مرکزیت داشتن سابق غرب خواهیم بود.

"ریچارد سیلوراشتاین" از دیگر یادداشت‌نویسان این سایت در متنی تحت عنوان "2019: سال تغییر، تحول و گذار" می‌نویسد: "هر کسی می‌داند که موضوع اسرائیل و فلسطین در دستور کار سیاست خارجی خواهد بود. این سال زمان گذار است: آمریکا در سال آینده خود را برای انتخابات ریاست جمهوری اماده خواهد کرد. خاورمیانه احتمالا یکی از مسائل مهم در کارزار انتخاباتی امریکا نخواهد بود. با این حال، همگان می‌دانند که هر فردی که به مقام ریاست جمهوری امریکا برسد باید مسئله بغرنج اسرائیل و فلسطین را در دستور کار سیاست خارجی خود قرار دهد. دموکرات‌ها معمولا موضعی ثابت درباره این مسئله داشته‌اند با این حال، با توجه به تغییراتی که در کنگره پس از انتخابات ماه نوامبر روی داد، چندین نامزد از جمله سندرز یا وارن ممکن است همگان را شگفت‌زده کنند. بعید به نظر می‌رسد که ترامپ بتواند در انتخابات 2020 پیروز شود. حتی ممکن است او توسط مجلس نمایندگان امریکا در سال آینده استیضاح شود. اگرچه روسای جمهوری دموکرات معمولا در برابر اسرائیل مقاومت زیادی از خود نشان نداده‌اند اما اگر نامزدهایی چون سندرز به قدرت برسند وضعیت فرق خواهد کرد".

"بن وایت" از دیگر نویسندگان این سایت در یادداشتی تحت عنوان "اشغالگری بیشتر اسرائیل" می‌نویسد: "احتمالا در سال 2019 میلادی نیز وضعیت موجود ادامه خواهد یافت. اسرائیل به اشغالگری خود ادامه می‌دهد و سعی می‌کند به اسرائیلی‌ها اطمینان دهد که در میان فلسطینیان هیچ شریکی برای صلح وجود ندارد. آپارتاید اسرائیل علیه فلسطینیان ادامه خواهد یافت".

"مارک کورتیس" یادداشت نویس دیگر "میدل ایست ای" در مطلبی تحت عنوان "دولت حزب کارگر در بریتانیا و خاورمیانه" می‌نویسد: "اگر "جرمی کوربین" رهبر حزب کارگر به نخست‌وزیری برسد او نخستین فرد ضدامپریالیستی است که در کشوری غربی قدرت را کسب می‌کند. در آن صورت او تلاش می‌کند تا سیاست خارجی بریتانیا در حمایت از رژیم‌های سرکوبگر در خاورمیانه را به چالش بکشد. او احتمالا فلسطین را به رسمیت خواهد شناخت، با جنگ‌های قدرت‌های خارجی با هدف تغییر رژیم در منطقه مخالفت می‌کند و امکان محاکمه تونی بلر برای ارتکاب جرایم جنگی در عراق را فراهم خواهد ساخت. با این حال، سیاست خارجی حزب در کلیت خود نشان نمی‌دهد که حزب کارگر خواستار ایجاد چالشی جدی با دولت کنونی است. حزب کارگر کماکان متعهد به صادرات تسلیحات و صنایع نظامی و هزینه‌های نظامی فراوان برای بریتانیاست و تنها وعده داده که قراردادهای تسلیحاتی با رژیم‌های سرکوبگر را مورد تجدیدنظر قرار دهد. کوربین انترناسیونایست (جهان وطن‌گرا) است و معتقد به حقوق بشر. ممکن است نخست‌وزیری او سبب شود تا رسانه‌های جریان اصلی بیشترین هجمه را بر او آورند و کارش را متوقف سازند. نخبگان بریتانیا از نخست‌وزیری فردی چون او نگران هستند".

"آدلن محمدی" از تحلیلگران آن سایت در یادداشتی تحت عنوان "2019؛ سالی قطعی برای روسیه" می‌نویسد: "برای روسیه، سال 2019 میلادی سال میانجی‌گری آن کشور خواهد بود. به نظر می‌رسد روسیه در موقعیتی خوب و کم دغدغه به سر خواهد برد. پیروزی آن کشور در سوریه سبب می‌شود تا به عنوان شریکی قابل اعتماد و قدرتی ضروری در منطقه برسمیت شناخته شود. روسیه با تمام طرفین درگیر در سوریه به استثنای گروه‌های سوری که هم اکنون در سوریه فعال هستند روابط خود را حفظ کرده است. سال 2019 میلادی وقت آن است که روسیه مهارت‌های دیپلماتیک خود را به معرض نمایش بگذارد تا از درگیری‌های بیشتر در جنوب لبنان و در منازعه بیشتر بین ایران و اسرائیل جلوگیری شود. روسیه می‌تواند مسئله فلسطین را نیز مطرح کند".