بازي عاميانه
آفتاب‌‌نیوز : بازي بالا شيوه ای کاملاً فرافکنانه دارد: همه ي بدها از آن ديگري است و همه ي خوب ها از آن ما! بنابراين مدعيان با هو و جنجال، مي کوشند از زير تيغ نقد فرار کرده و فرصت طلبانه ديگران را در معرض آسيب قرار دهند.
بازي "کي بود؟ کي بود؟ من نبودم!" مختص سالهاي کودکي است و در آن بازيکنان به طرزي عريان، مسووليت هر عملي را به گردن اين و آن مي اندازند. اما وقتي اين بازي قرار است در عرصه يي مثل رقابت هاي انتخاباتي تکرار شود، مفهوم و شکل ديگري مي يابد، از جمله اين که عاملانش تلاش در هويت گريزي مي کنند و با جعل عناوين تازه مي کوشند به افکار عمومي آدرس غلط بدهند .نکته بعد,فرافکني در مسووليت پذيري مقابل نقدهاي افکار عمومي نسبت به کارکرد نظام سياسي است .در اينجا فرافکنان بدون تعهد نسبت به درستي يا نادرستي برخي انتقادها و بي اشاره به سابقه ي عضويت خود در چرخه کارگزاران نظام ،به طرزي عاميانه تلاش مي کنند دامن خود را از هر گونه اتهام و انتقاد مصون نگه داشته و گويا اصولاً طي 26 سال گذشته همواره در مسند نقد و پرهيزکاري از دخالت در امور بوده اند .
نگاهي به اظهارات انتقادي شداد و غلاظ برخي فعالان انتخاباتي در بدو امر، ممکن است هر ناظر ساده انگاري را، با اين تصور روبرو کند که مدعيان چنين سخناني, تازه از لاک خود بيرون آمده و عزم اصلاح همه ي اشتباهات و خطاها را به تنهايي در يد قدرت دارند. بازي بالا بي توجه به چند مشخصه جامعه ي ايراني و آسيب هاي مترتب بر چنين شيوه هايي انجام مي شود.
* نخست، ساده انگاشتن باورپذيري مردم مقابل شعارهاي تبليغاتي، به طرزي که برخي مدعيان تا تحريف ذهن تاريخي جامعه و حتي دستاوردهاي نظام هم افراط مي کنند
*دوم، فراموش مي کنند که مردم همه کانديداها را با اسم و آدرس گذشته و حالشان مي شناسند و هر يک از آنان این بازیگران حافظه ای را در اذهان رقم مي زنند.
*سوم، تبري از گذشته، آن هم توسط کساني که طي 26 سال گذشته داراي مسووليت هاي مستقيم و برجسته در نظام سياسي بوده اند، نه تنها هيچ امتيازي را نصيب فرافکنان نمي کند، بلکه ذهن روشن و هوشيار مردم، آنان را هر چه بيشتر افشا مي کند؛ به ويژه وقتي برخي کانديداها چنان از ضعف ها و خطاها سخن مي گويند که گاهي پا را از مرز اپوزيسيون خارج نشين نيز بيرون مي گذارند. اين رفتار چنان غليظ است که بیشتر به طنز شباهت مي يابد.
نکته برجسته آن که این مدعيان گاهي فراموش مي کنندکه همين حالا هم از چه جايگاه و با چه انديشه هاي حامي داد سخن مي دهند.
اینگونه است که طرفداران بازي "کي بود؟ کي بود؟ من نبودم!"اکنون دچار چند آسيب جدي نزد افکار عمومي شده اند. نداشتن صداقت، نداشتن شجاعت مسووليت پذيري، انکار عقل جمعي و ذهن تاريخي مردم، فرافکني هاي عافيت طلبانه يي که حتي کليت نظام سياسي کشور را مورد تعرض قرار مي دهد... و سرانجام، پرهيز از عقلانيت و تکيه بر شعور مردم هشيار ايران و رو آوردن به تحريک احساسات.
اين بازی در حالي توسط برخي جناح هاي رقيب ادامه دارد که مردم ايران عقلانيت متکي بر واقع گرايي را ملاک هر نوع انتخاب خود قرار داده اند.
بازي "کي بود؟ کي بود؟ من نبودم!" مختص سالهاي کودکي است و در آن بازيکنان به طرزي عريان، مسووليت هر عملي را به گردن اين و آن مي اندازند. اما وقتي اين بازي قرار است در عرصه يي مثل رقابت هاي انتخاباتي تکرار شود، مفهوم و شکل ديگري مي يابد، از جمله اين که عاملانش تلاش در هويت گريزي مي کنند و با جعل عناوين تازه مي کوشند به افکار عمومي آدرس غلط بدهند .نکته بعد,فرافکني در مسووليت پذيري مقابل نقدهاي افکار عمومي نسبت به کارکرد نظام سياسي است .در اينجا فرافکنان بدون تعهد نسبت به درستي يا نادرستي برخي انتقادها و بي اشاره به سابقه ي عضويت خود در چرخه کارگزاران نظام ،به طرزي عاميانه تلاش مي کنند دامن خود را از هر گونه اتهام و انتقاد مصون نگه داشته و گويا اصولاً طي 26 سال گذشته همواره در مسند نقد و پرهيزکاري از دخالت در امور بوده اند .
نگاهي به اظهارات انتقادي شداد و غلاظ برخي فعالان انتخاباتي در بدو امر، ممکن است هر ناظر ساده انگاري را، با اين تصور روبرو کند که مدعيان چنين سخناني, تازه از لاک خود بيرون آمده و عزم اصلاح همه ي اشتباهات و خطاها را به تنهايي در يد قدرت دارند. بازي بالا بي توجه به چند مشخصه جامعه ي ايراني و آسيب هاي مترتب بر چنين شيوه هايي انجام مي شود.
* نخست، ساده انگاشتن باورپذيري مردم مقابل شعارهاي تبليغاتي، به طرزي که برخي مدعيان تا تحريف ذهن تاريخي جامعه و حتي دستاوردهاي نظام هم افراط مي کنند
*دوم، فراموش مي کنند که مردم همه کانديداها را با اسم و آدرس گذشته و حالشان مي شناسند و هر يک از آنان این بازیگران حافظه ای را در اذهان رقم مي زنند.
*سوم، تبري از گذشته، آن هم توسط کساني که طي 26 سال گذشته داراي مسووليت هاي مستقيم و برجسته در نظام سياسي بوده اند، نه تنها هيچ امتيازي را نصيب فرافکنان نمي کند، بلکه ذهن روشن و هوشيار مردم، آنان را هر چه بيشتر افشا مي کند؛ به ويژه وقتي برخي کانديداها چنان از ضعف ها و خطاها سخن مي گويند که گاهي پا را از مرز اپوزيسيون خارج نشين نيز بيرون مي گذارند. اين رفتار چنان غليظ است که بیشتر به طنز شباهت مي يابد.
نکته برجسته آن که این مدعيان گاهي فراموش مي کنندکه همين حالا هم از چه جايگاه و با چه انديشه هاي حامي داد سخن مي دهند.
اینگونه است که طرفداران بازي "کي بود؟ کي بود؟ من نبودم!"اکنون دچار چند آسيب جدي نزد افکار عمومي شده اند. نداشتن صداقت، نداشتن شجاعت مسووليت پذيري، انکار عقل جمعي و ذهن تاريخي مردم، فرافکني هاي عافيت طلبانه يي که حتي کليت نظام سياسي کشور را مورد تعرض قرار مي دهد... و سرانجام، پرهيز از عقلانيت و تکيه بر شعور مردم هشيار ايران و رو آوردن به تحريک احساسات.
اين بازی در حالي توسط برخي جناح هاي رقيب ادامه دارد که مردم ايران عقلانيت متکي بر واقع گرايي را ملاک هر نوع انتخاب خود قرار داده اند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید