وقتی مقصر پيدا نمی‌شود!
آفتاب‌‌نیوز : 
از سوى ديگر رييس سازمان فوتبال آبى‌ها كه يك دنيا مسؤوليت براى خود رديف كرده هر لحظه به يك نفر گير می‌دهد و يقه يك فرد را می‌چسبد كه تو مقصرى.
هيأت مديره استقلال هم كه هميشه پاى مصاحبه بودند انگار دسته جمعى به تعطيلات رفته اند و موبايل‌هايشان را جا گذاشته‌اند. شرايط حاكم بر تيم فوتبال باشگاه استقلال هم تحت هيچ منطقى پذيرفته نيست. استرس و نگرانى در چهره بازيكن، مربى و تداركات موج می‌زند اما چه سود كه هيچ روزنه اميدى وجود ندارد.
انگار همه خواب بودند. هيچ كس حاضر نيست بگويد من مقصرم، كم كارى از طرف من بوده، فقط استاد تخريب بغل دستى هستند. بيچاره هوادار، اصلاً نمی‌داند چه بلايى بر سر تيم اش آمده. تنها پيامی‌كه می‌توان از شرايط فعلى باشگاه استقلال فهميد اين است كه برادر جان هوا بس ناجوانمردانه سرد است. يك آن تصور كنيد اين اتفاق اگر در ايتاليا رخ می‌داد چه می‌شد. در بهترين شرايط و مهربانانه ترين برخورد از بزرگترين فرد باشگاه تا نگهبان در ورودى در همان دقايق اول از كار بركنار می‌شدند و در مرحله دوم مدعى العموم يا همان دادستان خودمانى مقصران اصلى را به دادگاه احضار می‌كرد تا در برابر حادثه‌ای كه به وجود آورده‌اند توضيح دهند. حالا ما نمی‌گوييم دوستان را به اين شكل (كه البته منطقى‌ترين راه همين است) محاكمه كنيم اما لازم است برخوردى شود تا حداقل افكار عمومی كمی از اين شوك ناگهانى خارج شود!
متأسفانه مديرعامل و دست اندركاران فعلى استقلال كه در اين ماجرا تمام اتهام‌ها به سوى آنها ختم می‌شود گمان می‌برند هيچ گناهى مرتكب نشدند. مقداد نجف نژاد و امير قلعه نويى هر روز با اين روزنامه و آن خبرگزارى مصاحبه می‌كنند كه AFC محكوم است، ما بى گناه. آنها مجبورند حرف ما را قبول كنند، ما مقصر نيستيم و... اما يك دوست پيدا نمی‌شود كه از اين ۲ بزرگوار سؤال كند شما كه امروز اين و آن را محكوم می‌كنيد آيا از ديپلماسى ادارى و مدرن آگاهى كامل داريد؟
چرا اين مشكل براى سپاهانى‌ها به وجود نيامد؟ مگر نمی‌گوييد ما وظيفه ستادى خود را به نحو احسن انجام داديم و مشكل از AFC است؟ خب پس بايد استقلال را با اين شكل در آسيا ببينيم كه با شرايط و اخبار منتشر شده درمی‌يابيم كه هيچ اتفاقى رخ نداده و همان بوده كه از اول اعلام كرده‌اند.
شايد AFC و بن همام از سر رفاقتى كه با ناصر حجازى و على فتح الله زاده دارند، با هم توطئه كرده اند تا آقاى نجف نژاد و امير قلعه نويى را به دردسر بيندازند يا اين احتمال می‌رود كه مديران AFC از ماهواره برنامه دوشنبه شب نود را تماشا كرده باشند و دلشان به حال مايلى كهن مظلوم سوخته باشد و با اين محروميت در واقع خواسته اند كه به نوعى امير قلعه نويى را گوش مالى بدهند كه ديگر به بزرگتر خود كم احترامی نكند!
احتمالات فراوانى درباره محروميت استقلال وجود دارد و من باب شوخى و مزاح می‌توانيم به هزار و يك دليل ديگر براى محروميت استقلال اشاره كنيم. اما پرواضح است كه مسؤولان استقلال با تعلل و كاستى، موجبات اين اتفاق ناميمون را فراهم آورده اند و از همه بدتر اينكه به جاى پذيرفتن مسؤوليت آن يا فرافكنى، قصد توجيه سوء مديريت خود را دارند و از زير بار مسؤوليت فرار می‌كنند.
از سوى ديگر رييس سازمان فوتبال آبى‌ها كه يك دنيا مسؤوليت براى خود رديف كرده هر لحظه به يك نفر گير می‌دهد و يقه يك فرد را می‌چسبد كه تو مقصرى. هيأت مديره استقلال هم كه هميشه پاى مصاحبه بودند انگار دسته جمعى به تعطيلات رفته اند و موبايل‌هايشان را جا گذاشته‌اند. شرايط حاكم بر تيم فوتبال باشگاه استقلال هم تحت هيچ منطقى پذيرفته نيست. استرس و نگرانى در چهره بازيكن، مربى و تداركات موج می‌زند اما چه سود كه هيچ روزنه اميدى وجود ندارد.
انگار همه خواب بودند. هيچ كس حاضر نيست بگويد من مقصرم، كم كارى از طرف من بوده، فقط استاد تخريب بغل دستى هستند. بيچاره هوادار، اصلاً نمی‌داند چه بلايى بر سر تيم اش آمده. تنها پيامی‌كه می‌توان از شرايط فعلى باشگاه استقلال فهميد اين است كه برادر جان هوا بس ناجوانمردانه سرد است. يك آن تصور كنيد اين اتفاق اگر در ايتاليا رخ می‌داد چه می‌شد. در بهترين شرايط و مهربانانه ترين برخورد از بزرگترين فرد باشگاه تا نگهبان در ورودى در همان دقايق اول از كار بركنار می‌شدند و در مرحله دوم مدعى العموم يا همان دادستان خودمانى مقصران اصلى را به دادگاه احضار می‌كرد تا در برابر حادثه‌ای كه به وجود آورده‌اند توضيح دهند. حالا ما نمی‌گوييم دوستان را به اين شكل (كه البته منطقى‌ترين راه همين است) محاكمه كنيم اما لازم است برخوردى شود تا حداقل افكار عمومی كمی از اين شوك ناگهانى خارج شود!
متأسفانه مديرعامل و دست اندركاران فعلى استقلال كه در اين ماجرا تمام اتهام‌ها به سوى آنها ختم می‌شود گمان می‌برند هيچ گناهى مرتكب نشدند. مقداد نجف نژاد و امير قلعه نويى هر روز با اين روزنامه و آن خبرگزارى مصاحبه می‌كنند كه AFC محكوم است، ما بى گناه. آنها مجبورند حرف ما را قبول كنند، ما مقصر نيستيم و... اما يك دوست پيدا نمی‌شود كه از اين ۲ بزرگوار سؤال كند شما كه امروز اين و آن را محكوم می‌كنيد آيا از ديپلماسى ادارى و مدرن آگاهى كامل داريد؟
چرا اين مشكل براى سپاهانى‌ها به وجود نيامد؟ مگر نمی‌گوييد ما وظيفه ستادى خود را به نحو احسن انجام داديم و مشكل از AFC است؟ خب پس بايد استقلال را با اين شكل در آسيا ببينيم كه با شرايط و اخبار منتشر شده درمی‌يابيم كه هيچ اتفاقى رخ نداده و همان بوده كه از اول اعلام كرده‌اند.
شايد AFC و بن همام از سر رفاقتى كه با ناصر حجازى و على فتح الله زاده دارند، با هم توطئه كرده اند تا آقاى نجف نژاد و امير قلعه نويى را به دردسر بيندازند يا اين احتمال می‌رود كه مديران AFC از ماهواره برنامه دوشنبه شب نود را تماشا كرده باشند و دلشان به حال مايلى كهن مظلوم سوخته باشد و با اين محروميت در واقع خواسته اند كه به نوعى امير قلعه نويى را گوش مالى بدهند كه ديگر به بزرگتر خود كم احترامی نكند!
احتمالات فراوانى درباره محروميت استقلال وجود دارد و من باب شوخى و مزاح می‌توانيم به هزار و يك دليل ديگر براى محروميت استقلال اشاره كنيم. اما پرواضح است كه مسؤولان استقلال با تعلل و كاستى، موجبات اين اتفاق ناميمون را فراهم آورده اند و از همه بدتر اينكه به جاى پذيرفتن مسؤوليت آن يا فرافكنى، قصد توجيه سوء مديريت خود را دارند و از زير بار مسؤوليت فرار می‌كنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید