آفتابنیوز : مار بوآ وقتي خوراكش را مي خورد مي خوابد تا دوباره گرسنه شود. اما در مورد انسان قضيه فرق مي كند. خشايار شاه وقتي كه به آتن لشگر كشيد نه خوراك كم داشت، نه پوشاك و نه زن. جانوران به زيستن و توليد مثل قانعند وحال آنكه آدميان ميل به گسترش دارند و حد تمايلات آنها از اين حيث فقط آن جاست كه تخيلاتشان آن را ممكن مي داند.»
از ميان تمايلات بي پايان انسان، ميل به«قدرت» از همه نيرومندتر است چرا که در صورت حصول آن، بسياري از تمايلات ديگر بشري نيز ارضا مي شود.
قدرت، اين بزرگترين انگيزه بشري، اشكال گوناگون دارد و مدام در حال تبديل از يك صورت به صورت هاي ديگر است. اين ميل به دو صورت ظاهر مي شود با يا به صورت آشكار كه در رهبران ديده مي شود و يا پنهان كه در پيروان قابل مشاهده است.
پيروان، پيروزي رهبران را پيروزي خود مي دانند و از آن حمايت مي كنند. اما زماني كه خود فرصتي براي به رخ كشيدن قدرتشان در هماوردي با حريفان پيدا كنند تمايل قدرت طلبي به صورت قوي تر در آنان ظاهر مي شود. عاشقان قدرت سعي مي كنند مهم ترين خصوصيات افراد قدرتمند مثل اعتماد به نفس را داشته باشند. چرا كه ترس و ترديد، عشق به قدرت را محدود مي كند.
يكي از آوردگاههاي جنگ قدرت در جهان امروز كه امكان دستيابي سنتي به قدرت كمتر شده، انتخابات است.
به طور اخص در انتخابات رياست جمهوري اخير ايران، حسب روش افراد تاثير كننده يا نوع سازمان هايي كه در انتخابات دخالت دارند بعد روان شناختي قدرت برانسان داراي اهميت ويژه اي است.
اگر چه كانديدها بسياري از هواداران خود را با سلاح نفوذ در عقيده و يا ايجاد انگيزه با ارائه پاداش براي خود نگاه مي دارند اما هنگامي كه خشمگين مي شوند يا فراموش مي كنند كه تك تك جملاتشان در آستانه انتخابات منتشر مي شود چهره ديگري مي يابند.
اينجاست كه بعد برهنه قدرت كه بيشتر از سوي نظاميان مورد استفاده قرار مي گيرد از لابلاي حرف ها و رفتارها رخ مي نماياند. در يك برنامه جالب تلويزيوني كه سه عضو ستادهاي احمدي نژاد، قاليباف و رضائي براي دفاع از كانديدايشان سخن مي گفتند وقتي در يك لحظه عضو ستاد قاليباف در يك اشتباه استراتژيك، عملكرد شهرداري تهران را با يك جمله زير سوال برد عضو ستاد احمدي نژاد در واكنشي سريع همان چيزي را گفت كه بسياري از مخالفان سه كانديداي ياد شده عنوان مي كردند.
او از كانديداتوري قاليباف به عنوان يك نظامي اظهار نگراني كرد و آنچنان تير خود را به هدف زد كه مخاطب او، احمدي نژاد را هم نظامي ناميد و عضو ستاد محسن رضايي با گلايه و ناراحتي مي خواست برنامه را ترك كند. اگر چه هر سه فرد ياد شده در پايان برنامه مقصر اصلي را صدا وسيما دانستند كه در اقدامي جانبدارانه از كانديداهايي خاص براي يك برنامه تلويزيون دعوت مي كند اما ماجرا آن جا جذاب مي شود كه وعده هاي انتخاباتي، تبليغات و اظهارات اين كانديداها و هواداران آنها را در كنار برنامه ياد شده ببينم؛ آن جا كه وعده هاي حمايت از مستضعفان و سرمايه داران، مخالفت با اسراف، دوري از رانت خواري و تجمل گرايي و از همه مهم تر مسووليت براي خدمت به مردم گوش ها و چشم ها را پركرده است.
آنجا كه مي گويند هاشمي به ما وعده 4 ،5 وزارت داد و نپذيرفتيم. آ نجا كه مي گويند: اگر هاشمي به ما قول پست دهد از او حمايت مي كنيم در غير اين صورت به هر قيمتي از هر وسيله اي براي مقابله با او استفاده خواهيم كرد. اينجاست كه مي بينيم در تخيلات انسان، ميل به پيروزي، قدرت و شكوه هيچ حد و حصري ندارد و وقتي گمان شود دستيابي به قدرت امكان پذير است كسي براي رسيدن به آن از هيچ تلاشي فرو گذار نخواهد كرد.