پرسپوليس و فوتبالی كه مطلوب است
آفتاب‌‌نیوز : 
پرسپولیس در نیم فصل اول چند باری نشان داد كه قادر است در زمان دفاع - و باز هم تكرار می‌كنیم كه نه در خط دفاع - تیمی باشد كه صاحب قدرت دفاعی قابل توجهی می‌شود. آن روزها كه <پرس> اصلی‌ترین ویژگی بازی پرسپولیس در زمین حریفان بود. آن مسابقه‌ها كه <مرد دوم> دفاع باید صاحب توپ بی‌صاحب می‌شد و بنابراین <مرد اول> دفاع كه پرسینگ و فشار را آغاز می‌كرد، اهمیت فراوانی داشت و فاصله میان مرد اول كه روی توپ می‌رفت و برابر اصطلاحی در شطرنج كشته می‌شد تا توپ از آن مرد دوم باشد نیز به عنوان یك اصل خوب شناخته شده از اهمیت فراوانی برخوردار بود.
پرسپولیس در آن بازی‌ها - مربوط به هفته‌های چهارم تا هشتم - همبسته‌ترین تیم در زمین حریفان بود كه هر حمله‌اش چون با شركت دو تن و سه تن از بازیكنان نزدیك به هم راه می‌افتاد و ادامه پیدا می‌كرد آغاز‌گر عملیات باز پس گیری توپ و اعمال فشار روی مرد پا به توپ و حریف بود و برعكس آن را نیز به چشم خود می‌دیدیم:
... حركات دفاعی دو و سه نفره در اصل برای راه اندازی یك حمله سریع و ناگهانی بود. پرسپولیس زمان تغییر حالت از دفاع به حمله و از حمله به دفاع را در زمین حریف به حداقل رسانده و از این جهت سریع‌ترین حركات موِثر در یك‌سوم پایانی زمین حریف را داشت. پرسپولیس كه برابر سایپا دوباره در انجام یك بازی قشنگ موفق شد، البته هیچگاه آن پرسینگ و آن فشار و آن بازی نزدیك و تشكیل گروه‌های سه نفره را در دستور كار خود نداشت اما به لطف رد و بدل كردن تند توپ و فرار عامدانه و آگاهانه از بازی با توپ انفرادی دوباره تیمی شد كه حركاتش چشم نوازی و دل پسندی داشت. حتی وقتی كه سایپا روی حركات بی‌نقص دایی و كریمی گل دوم را زد و پیش افتاد، فریادهای حیا كن رها كن، حرف دل تماشاگران نبود. واكنش اراد‌ه گرایانه‌ای بود كه روح نداشت و سرد بود. هم سرد و هم باسمه‌ای.
به همین دلیل هم نگرفت و به همین ترتیب شعارهای نچسب <بازیكن بی غیرت نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم> هم زود خاموش شد چون عینیت نداشت. چون منطبق بر بازی نبود. پرسپولیس خوب بازی می‌كرد و این را مردم می‌دیدند چون چشم داشتند.
منبع: جهان‌فوتبال
پرسپولیس در نیم فصل اول چند باری نشان داد كه قادر است در زمان دفاع - و باز هم تكرار می‌كنیم كه نه در خط دفاع - تیمی باشد كه صاحب قدرت دفاعی قابل توجهی می‌شود. آن روزها كه <پرس> اصلی‌ترین ویژگی بازی پرسپولیس در زمین حریفان بود. آن مسابقه‌ها كه <مرد دوم> دفاع باید صاحب توپ بی‌صاحب می‌شد و بنابراین <مرد اول> دفاع كه پرسینگ و فشار را آغاز می‌كرد، اهمیت فراوانی داشت و فاصله میان مرد اول كه روی توپ می‌رفت و برابر اصطلاحی در شطرنج كشته می‌شد تا توپ از آن مرد دوم باشد نیز به عنوان یك اصل خوب شناخته شده از اهمیت فراوانی برخوردار بود. پرسپولیس در آن بازی‌ها - مربوط به هفته‌های چهارم تا هشتم - همبسته‌ترین تیم در زمین حریفان بود كه هر حمله‌اش چون با شركت دو تن و سه تن از بازیكنان نزدیك به هم راه می‌افتاد و ادامه پیدا می‌كرد آغاز‌گر عملیات باز پس گیری توپ و اعمال فشار روی مرد پا به توپ و حریف بود و برعكس آن را نیز به چشم خود می‌دیدیم:
... حركات دفاعی دو و سه نفره در اصل برای راه اندازی یك حمله سریع و ناگهانی بود. پرسپولیس زمان تغییر حالت از دفاع به حمله و از حمله به دفاع را در زمین حریف به حداقل رسانده و از این جهت سریع‌ترین حركات موِثر در یك‌سوم پایانی زمین حریف را داشت. پرسپولیس كه برابر سایپا دوباره در انجام یك بازی قشنگ موفق شد، البته هیچگاه آن پرسینگ و آن فشار و آن بازی نزدیك و تشكیل گروه‌های سه نفره را در دستور كار خود نداشت اما به لطف رد و بدل كردن تند توپ و فرار عامدانه و آگاهانه از بازی با توپ انفرادی دوباره تیمی شد كه حركاتش چشم نوازی و دل پسندی داشت. حتی وقتی كه سایپا روی حركات بی‌نقص دایی و كریمی گل دوم را زد و پیش افتاد، فریادهای حیا كن رها كن، حرف دل تماشاگران نبود. واكنش اراد‌ه گرایانه‌ای بود كه روح نداشت و سرد بود. هم سرد و هم باسمه‌ای.
به همین دلیل هم نگرفت و به همین ترتیب شعارهای نچسب <بازیكن بی غیرت نمی‌خواهیم نمی‌خواهیم> هم زود خاموش شد چون عینیت نداشت. چون منطبق بر بازی نبود. پرسپولیس خوب بازی می‌كرد و این را مردم می‌دیدند چون چشم داشتند.
منبع: جهان‌فوتبال
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید