مرگ هزاران جوجه پنگوئن امپراتور در قطب جنوب
پنگوئن‌های امپراتور برای بزرگ کردن جوجه‌های خود احتیاج به توده یخ‌های مستحکم و ضخیم در کنار دریا دارند. پنگوئن‌های امپراتور بلندقدترین و سنگین وزن‌ترین نوع پنگوئنی است که در حال حاضر زنده است.
آفتاب‌‌نیوز :
هزاران جوجه "پنگوئن امپراتور" در اثر تغییرات اقلیمی و ذوب زودهنگام محل زندگی آنها که روی یک تاقچه یخی کنار دریای جنوبگان بوده، در آب غرق و کشته شدند.
این فاجعه سه سال پیش (سال ۲۰۱۶) در دریای ودل در بخشی از اقیانوس منجمد جنوبی اتفاق افتاده است.
دانشمندان می‌گویند که این گروه شاه‌پنگوئن‌ها در حاشیه تاقچه یخی برانت زندگی می‌کردند و بعد از ذوب و فروریختن این قطعه یخ هیچ نشانه‌ای از اینکه شاه‌پنگوئن‌های بالغ قصد جبران جمعیتشان را داشته باشند دیده نشده است.
تاقچه‌های یخی یا همان "آیس شلف" لایه‍‌های افقی بزرگی از یخ هستند که از یک طرف با یخچال‌های روی خشکی متصل هستند و از سویی دیگر به دریا راه دارند.
گزارش مرگ غم‌انگیز هزاران جوجه شاه‌پنگوئن را گروه تحقیقات جنوبگان بریتانیا (BAS) تهیه کرده است.
پیتر فرتول و فیل تراتان بر اساس تصاویر ماهواره‌ای متوجه ناپدیدی کُلونی پنگوئن‌های امپراطور خلیج هالی شدند.
از فاصله ۸۰۰ کیلومتری هم می‌توان روی سفیدی یخ میزان فضله این پرندگان را شناسایی کرد و بر اساس میزان آن تخمین زد که کلونی پنگوئن‌ها از چه تعداد تشکیل شده است.
اما جمعیت پنگوئن‌های امپراطور منطقه برانت، که برای دهه‌های طولانی حدود ۱۴ تا ۲۵ هزار جفت بودند (یعنی ۵ تا ۹ درصد کل پنگوئن‌های امپراطور جهان) ناگهان در یک شب ناپدید شدند.
پنگوئن‌های امپراتور بلند قد‌ترین و سنگین وزن‌ترین نوع پنگوئن هستند و برای بزرگ کردن بچه‌هایشان به تکه‌های مستحکم یخ شناور روی آب که به "یخ دریا" مشهور هستند نیاز دارند.
این صفحات قطور یخ باید از ماه آوریل که پنگوئن‌ها می‌آیند تا ماه دسامبر، هم‌زمان با زمستان جنوبگان و تا زمانی که پرهای بدن جوجه‌ها کامل شود، دوام بیاورد.
اگر یخ زودتر از موعد بشکند یا ذوب شود، پنگوئن‌های جوان هنوز به اندازه کافی پرهای بدنشان رشد نکرده است تا بتوانند در آب شنا کنند.
به نظر می‌رسد این همان اتفاقی است که در سال ۲۰۱۶ برای جوجه پنگوئن‌ها افتاده است.
بادهای شدید که از روی یخ دریا می‌وزد با شدت به گوشه‌های ضخیم تاقچه یخی برانت برخورد می‌کند و باعث ذوب شدن و جاری شدن آن شده است. این اتفاق نه در سال ۲۰۱۷ و نه در سال ۲۰۱۸ بازسازی نشده است.
دکتر فرتول به بی‌بی‌سی گفت: "یخ-دریایی که شکل گرفته است از سال ۲۰۱۶ دیگر مستحکم و قابل اعتماد نیست. توفان‌هایی که قبلا از ماه اکتبر و نوامبر شروع می‌شد حالا زودتر فرا می‌رسد. انگار وضعیت هوا عوض شده است. قطعات یخ شناور در دریا، یخ دریا که قبلا مستحکم و قابل اعتماد بود، حالا غیرقابل سکونت است."
گروه تحقیق بریتانیایی قطب جنوب معتقدند که بسیاری از پنگوئن‌های بالغ در سال‌های اخیر از جوجه‌گذاری خودداری می‌کنند یا به محل‌های دیگر در اطراف منطقه دریای ودل مهاجرت کرده‌اند.
در فاصله ۵۰ کیلومتری، در نزدیکی یخچال داوسون - لامبتون، تعداد یک کلونی از پنگوئن‌های امپراتور به طرز قابل ملاحظه‌ای بیشتر شده است.
دلیل اینکه چرا صفحات یخ - دریا در حاشیههای تاقچه یخی برانت بازسازی نشده، مشخص نیست. هیچ نشانه اقلیمی برای تعریف این وضعیت دیده نمی‌شود.
مشاهدات اقیانوسی و اتمسفری در اطراف تاقچه یخی برانت هم حاکی از تغییرات جزئی است.
به گفته تیم تحقیق حساسیتی که این کلونی پنگوئن‌ها به تغییرات و حرکات توده‌های یخ دارند، نشان می‌دهد که گرم شدن هوای قطب جنوب به طور خاص بر زندگی پنگوئن‌های امپراتور تاثیر خواهد گذاشت.
تحقیقات نشان می‌دهد که اگر روند ذوب شدن یخ دریاها با روندی که مدل‌های کامپیوتری پیش‌بینی کرده‌اند ادامه یابد، تا پایان قرن کنونی جمعیت پنگوئن‌ها بین ۵۰ تا هفتاد درصد کاهش خواهد یافت.
دکتر تراتان می‌گوید: "اینکه کلونی پنگوئن‌ها جا به جا می‌شوند و یا به طور گسترده از تولید مثل خودداری می‌کنند، برای من جالب نیست، اینها را می‌دانیم. ما اینجا از تغییرات دریای ودل صحبت می‌کنیم که می‌تواند یکی از پناهگاه‌های گونه‌های مناطق سردسیر مانند پنگوئن امپراتور در مقابل تغییرات اقلیمی باشد."
"اینکه ما شاهد اختلالات بزرگی در این منطقه که به پناهگاهی برای حیوانات قطبی محسوب می‌شود -در شصت سال گذشته تغییری نکرده بود - باشیم این یک علامت مهم است."
در اینکه کلونی پنگوئن‌های امپراتور در خلیج هالی هم آینده‌ای داشته باشند، جای سوال است.
تاقچه یخی برانت در اثر افزایش شکاف‌ها متلاشی خواهد شد.
یکی از بزرگ‌ترین کوه‌های یخی که تا کنون ثبت شده - به اندازه ابعاد شهر لندن - از منطقه‌ای در قطب جنوب جدا شده و در دریای ودل در قطب جنوب شناور است.
فارغ از اتفاقی که در سال ۲۰۱۶ افتاده است، کلونی پنگوئن‌های امپراتور در هر حال می‌توانست نابود شود.
نتیجه تحقیقات پیتر فرتول و فیل تراتان در مجله علوم قطب جنوب منتشر شده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
لینک های مفید