هزینه تولید هریک از این برچسبهای غیرسمی و زیستتخریبپذیر که با عنوان حسگرهای گازی الکتریکی مبتنی بر کاغذ (PEGS) شناخته میشوند، تنها دو سنت است. این برچسبها به یک تراشه ارتباطات میدان نزدیک (NFC) متصل شده و درون بستهبندی مواد غذایی قرار میگیرند. فیبرهای کاغذ موجود در برچسب بخار آب خارج شده از مواد غذایی را جذب میکنند. در صورتی که گازهای محلول در آب مانند آمونیاک، تری متیل آمین یا دی اکسید کربن که در اثر فساد مواد غذایی ایجاد میشوند درون این بخارات وجود داشته باشد، رسانش الکتریکی کاغذ افزایش مییابد و میزان فساد مواد غذایی بر اساس افزایش رسانش الکتریکی برچسب، اندازهگیری میشود.
با افزایش رسانش الکتریکی برچسب، توان منتقل شده بین الکترودها و تراشه کاهش مییابد تا اینکه بالاخره عملکرد حسگر به طور کامل متوقف میشود. هنگامی که کاربران برچسب را با استفاده از گوشی هوشمند خود اسکن میکنند، برنامه نصب شده روی گوشی، عملکرد حسگر را بررسی کرده و وضعیت سلامت مواد غذایی و انقضای آن را به کاربر اعلام میکند.
این حسگرها در رطوبت ۱۰۰ درصد و دمای اتاق به خوبی کار میکنند و تنها نسبت به گازهای ناشی از فساد مواد غذایی واکنش نشان میدهند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه ACS Sensors منتشر شده است.