کارلوس کی روش ۸ سال هدایت تیم ملی فوتبال ایران را برعهده داشت و توانست عملکرد بسیار خوبی از خود نشان دهد.
تیم کی روش مدتها تیم نخست فوتبال آسیا بود و دو دوره پیاپی هم توانست جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد.
کی روش مربی بسیار ناآرام و جنجالی در کنار زمین بود. او روی کوچک ترین صحنه ها عصبانی می شد و اعتراض خود را به همه چیز نشان می دهد. کی روش در طول دوران حضورش در فوتبال ایران با همه مربیان درگیر شد و به ندرت کسی با او رابطه خوبی داشت.
نآرامی و روحیه تند کی روش به بازیکنان هم سرایت کرده بود تا جایکه تیم تحت هدایت کی روش مثل خود او به کوچک ترین صحنه ها اعتراض می کردند و همین موضوع در جام ملت های آسیا برابر ژآپن کار دست آنها داد.
در فوتبال مدرن دنیا دیگر کمتر بازیکنان و مربیان به تصمیمات داور اعتراض می کنند و آنها نهایت تمرکزشان را روی زمین می گذارند و به مسائل حاشیه ای توجه نمی کنند.
هنوز بسیار زود است که درباره تیم ویلموتس و خود او قضاوت کنیم اما تجربه نشان داده که او مربی آرامی است هر چند که جنب و جوش زیادی در کنار زمین دارد اما این جنب و جوش بیشتر هیجانی است و روی بازیکنان تاثیر مثبت می گذارد.
در این دو بازی که از تیم ویلموتس دیدیم یک تغییر اساسی در تیم به وجود آمده است و آن آرام بودن بازیکنان و دوری از خشونت و جنجال است البته از بین بردن کامل چنین چیزی نیاز به زمان دارد به عنوان مثال رامین رضاییان هنوز هم معترض است و یا بازیکنی مانند طارمی به دنبال فریب دادن داور است.
به نظر می رسد که آرام بودن ویلموتس کم کم به بازیکنان هم سرایت خواهد کرد و دیگر شاهد پرخاشگری و اعتراض های زیادی بازیکنان نباشیم و این باعث می شود که تمرکز آنها بیشتر شود و عملکرد بهتری هم از خود نشان دهند.
ناآرام بودن کی روش و گیر دادن او به زمین و زمان و درگیری های زیاد با مربیان باعث شده بود تا فضای بدی در فوتبال ایران به وجود آید و امیدواریم که دیگر شاهد چنین فضایی نباشیم و باشگاه ها نهایت همکاری را با تیم ملی داشته باشند چرا که درخشش در بازی های بین المللی باعث می شود تا بازیکنان ما به فوتبال اروپا معرفی شوند و تجربه بازی در تیم های بزرگ را به دست آوردند درست مثل همان کاری که کره و ژاپن مدتها است که انجام می دهند.