در مکزیک برای اولین بار نواری یافت شده که به احتمال قوی با صدای فریدا کالو است. این موضوع مسئولان آرشیو ملی مکزیک را به شدت هیجانزده کرده است.
در گفتگویی رادیویی که به احتمال قوی صدای کالو است، او همسر نامدار خود، دیگو ریورا، هنرمند بزرگ نقاشی دیواری، را چنین توصیف میکند: «بچهای بزرگ، خیلی گنده، با صورتی مهربان و نگاهی غمگین».
این نوار به احتمال قوی حوالی سال ۱۹۵۳ ضبط شده، اما پس از مرگ کالو از رادیو پخش شده است، زیرا گرداننده برنامه به دنبال مصاحبه میگوید: «این صدا از آن زن هنرمندی است که دیگر در میان ما نیست. او با آثارش ما را با خود به دوران کودکی میبرد».
این نوار گرانبها در میان هزاران نواری یافت شده که آرشیو رادیو آنها را برای ضبط دیجیتالی برگزیده بود. کارشناسان قصد دارند از حقیقی بودن نوار صد درصد مطمئن شوند.
فریدا کالو نامدارترین زن هنرمند آمریکای لاتین است. او در سال ۱۹۰۷ از پدری آلمانی در مکزیکوسیتی به دنیا آمد. در شش سالگی به بیماری فلج اطفال دچار شد و در هجده سالگی قربانی تصادفی شد که برای همیشه او را معلول کرد. او بیش از ۳۰ بار زیر عمل جراحی رفت و سالیان دراز یک بالاتنه آهنی به تن میکرد.
پیوند زناشویی کالو با دیگو ریورا، نقاش سرشناس و چپگرای مکزیک، با زیروبمهای فراوان همراه بود.
او به تشویق ریورا به نقاشی روی آورد و رنجهای روحی و دردهای جسمی خود را در آثار بیشماری ترسیم کرد.
فریدا کالو در ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۴ درگذشت. در زمان مرگ آوازه بزرگی نداشت، اما امروزه محبوبیت فراوانی یافته و همگان او را یکی از برجستهترین هنرمندان سوررئالیست قرن بیستم میشناسند.