بازی با نام‌های بزرگ، امیدها در دستان مجیدی بدون رزومه
یکی از مهم‌ترین نکته‌هایی که تکلیف آن در جلسه مدیر تیم فوتبال امید و سرمربی جدید روشن شد، ادامه همکاری و جدا شدن دو مربی پیشین تیم امید بود که پس از استعلام و کسب اطلاعات مورد نیاز از فدراسیون فوتبال به آنها اعلام شد؛ مدت زمان همکاری با رضا شاهرودی و سهراب بختیاری‌زاده به پایان رسیده و این دو مربی دیگر قادر به همکاری با تیم امید ایران نخواهند بود. حمید استیلی در این رابطه گفت: «من با این دو عزیز در روزهای اخیر به‌صورت مفصل صحبت کردم. آنها با توجه به پیشنهادهای صورت گرفته کاری که دارند، درخواست دادند در فضای جدید به فعالیت خود ادامه دهند که در نهایت با درخواستشان موافقت کردیم.»
یک مربی بدون رزومه
کار مربیگری به‌خصوص در سطح ملی بسیار سخت است و باید از مربیانی که تجربه بالایی در امر مربیگری دارند، استفاده شود، اما نکته‌ای که عجیب و غیر قابل هضم است اینکه ما برای تیم ملی فوتبال امید کشورمان از یک مربی بدون رزومه و تنها به‌واسطه چند بازی به‌عنوان سرمربی موقت استفاده کرده‌ایم و می‌خواهیم پس از ۴۴ سال در بازی‌های فوتبال المپیک حضور پیدا کنیم؛ در حالی که پیش از این تنها در سه دوره در المپیک‌های ۱۹۶۴ توکیو، ۱۹۷۲ مونیخ و ۱۹۷۶ مونترال حضور یافته ایم که مهم‌ترین عنوان کسب شده تیم ملی در بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ است که با صعود از گروه خود به‌عنوان تیم دوم، در جمع هشت تیم پایانی قرار گرفتیم و در نهایت با شکست مقابل تیم ملی شوروی سابق نتوانستم به مرحله نیمه نهایی این بازی‌ها راه پیدا کنیم.
تحریم دو المپیک
پس از انقلاب نیز به‌جز دو دوره که اولین آن المپیک ۱۹۸۰ مسکو بود و با اقتدار به بازی‌های المپیک صعود کردیم، با مصادف شدن با تحولات انقلاب، مسابقات را به‌خاطر اشغال افغانستان توسط شوروی سابق، تحریم کردیم و تیم ملی سوریه جایگزین ما در این رقابت‌ها شد. المپیک ۱۹۸۴ لس آنجلس نیز دومین المپیکی بود که تحریم کردیم، اما در ۹ دوره بعدی و از بازی‌های المپیک ۱۹۹۲ بارسلون تیم‌های ملی زیر ۲۳ سال در این مسابقات حاضر می‌شوند. تیم ملی ما از راهیابی به این مسابقات بازمانده، و در مقدماتی بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ علی‌رغم شایستگی‌های فراوان به‌دلیل استفاده از بازیکن دو کارته (کمال کامیابی‌نیا) ۳ بر صفر مقابل عراق بازنده اعلام شدیم و نتوانستیم انتظارات را برآورده سازیم.
فوتسال جایگزین فوتبال
تیم ملی امید در فروردین‌ماه سال جاری میزبان مرحله مقدماتی انتخابی المپیک بود که بعد از عراق در رده دوم قرار گرفت و نتوانست به‌طور مستقیم راهی مرحله نهایی انتخابی المپیک شود، اما به لطف تفاضل گل بهتر نسبت به چند تیم مختلف، در رده دوم بهترین تیم‌های دوم مرحله مقدماتی جای گرفت و یکی از چهار تیم صعود کننده از این مسیر بود. با این نتایج، تیم ملی امید در قرعه‌کشی مرحله نهایی در سید چهارم به همراه امارات، بحرین و سوریه قرار گرفته و این احتمال وجود دارد که در مرحله گروهی با تیم‌های قدرتمند و صاحب‌نام آسیا هم‌گروه شود که مسیر سختی خواهد بود. این موضوع کار ما را برای صعود به مرحله نهایی بازی‌های المپیک سخت‌تر از همیشه می‌کند و ممکن است برای همیشه این آرزوی اهالی فوتبال برآورده نشود، زیرا احتمال دارد از المپیک ۲۰۲۴ پاریس، فوتسال جایگزین فوتبال در این پیکارها شود.
تعجب‌برانگیز
انتخاب فرهاد مجیدی از این لحاظ تعجب‌برانگیز بود! پیش از این ابتدا از حسین فرکی، یحیی گل‌محمدی و جواد نکونام به‌عنوان گزینه‌های اول نام برده شد و از بین آنها، گل‌محمدی که کارنامه نسبتاً موفقی داشته و به‌خوبی نیز کار با بازیکنان جوان را تجربه کرده، شانس بیشتری داشت، اما یحیی و سپس نکونام و فرکی این مسئولیت خطیر را نپذیرفتند. بعد نام نفراتی مانند مهدی مهدوی‌کیا، وحید هاشمیان و عبدالله ویسی مطرح شد که هر یک از آنها با توجه به اینکه تیم امید در بین ۴۳ تیم شرکت کننده در مرحله گروهی بازی‌ها در رده یازدهم جدول قرار گرفته و طبیعتاً این نمی‌تواند کارنامه قابل قبولی باشد و از طرفی ایران در سید چهار بازی‌ها قرار گرفته و احتمال رویارویی با تیم‌هایی چون کره جنوبی، ژاپن، عربستان و استرالیا را دارد، آنها نیز حاضر به قبول سرمربیگری تیم امید نشدند.
عادت به ناکامی
وقتی چنین نام‌هایی برای تیم امید مطرح می‌شود و آنها به‌راحتی پاسخ منفی می‌دهند و در آخر فرهاد مجیدی به‌عنوان سرمربی معرفی می‌شود، به‌جرئت می‌توان گفت اولین کسی که به تیم ملی امید برای صعود به بازی‌های المپیک بها نمی‌دهد، خود فدراسیون فوتبال است! شاید به این جهت که به ناکامی عادت کرده و ظاهراً این بار هم فرقی نمی‌کند مربی تیم ملی امید چه کسی باشد! این فدراسیون پیش از این نیز با انتخاب کرانچار، آن هم در شرایطی که در سپاهان عملکرد قابل قبولی نداشت تعجب اهالی فوتبال را رقم زده بود، این بار نیز با نظر حمید استیلی با انتخاب فرهاد مجیدی که مشخص بود با آمدن آندره‌آ استراماچونی به استقلال دیگر جایی در این تیم نخواهد داشت، نخواست سنت شکنی کند و به تیم ملی امید کمی بها دهد و یک مربی بزرگ را انتخاب نماید!
مربی کم‌تجربه
در حالی‌تیم ملی فوتبال امید کشورمان باید از روز چهارشنبه ۱۸ دی تا یکشنبه ۶ بهمن سال جاری با تیم‌های تایلند، ازبکستان، قطر، ویتنام، کره جنوبی، عراق، ژاپن، کره شمالی، چین، استرالیا، عربستان، اردن، امارات، بحرین و سوریه به میزبانی تایلند رقابت کند که از بین این تیم‌ها، تنها سه تیم اول به همراه ژاپن میزبان در المپیک ۲۰۲۰ حضور خواهند داشت. البته اگر ژاپنی‌ها به مرحله نیمه نهایی این مسابقات راه پیدا کنند، سه تیم دیگر بدون انجام بازی فینال و رده‌بندی به این پیکارها صعود خواهند کرد که باید دید تیم ملی امید ایران که با کرانچار باتجربه به‌سختی و کاملاً اتفاقی به جمع شانزده تیم رسیده، می‌تواند با یک مربی کم‌تجربه به آرزوی ۴۴ ساله اهالی فوتبال جامه عمل بپوشاند.
کار سخت و بسیار بالا
فرهاد مجیدی مسیر یانتخاب نکرده که بتواند آینده خوبی را برای خود ایجاد کند. زیرا تجربه او به‌عنوان سرمربی کم بوده و این میدان، یک میدان مبارزه است. او هنگامی که به‌عنوان دستیار وینفرد شفر در استقلال مشغول به کار شد، چقدر موفق بود؟ دستاورد استقلال که می‌توانست حتی به قهرمانی لیگ برتر برسد با حضور او چه بود؟ به‌جرئت می‌توان گفت، هیچ! چون اگر مفید بود استقلال اکنون دچار این سردرگمی نمی‌شد و اکنون مجبور نبود برای راضی کردن شفر و حتی استراماچونی به دنبال تهیه پول باشد. همه چیز بستگی به شخصیت مجیدی دارد تا او بتواند مثل زمانی‌که فوتبال بازی می‌کرد به موفقیت برسد. امیدواریم مجیدی که حالا سرمربی جدید تیم امید شده، بتواند گام‌های خوبی برای المپیکی شدن این تیم بردارد. هر چند که فشار کار سخت و بسیار بالا است.
جو تیم خوب نیست
اما مسئله مهم، کنار گذاشتن رضا شاهرودی و سهراب بختیاری‌زاده از جمع کادر فنی بود تا برکناری کادر قبلی تکمیل شود. البته شاهرودی مدعی است که کسوت او اجازه نمی‌دهد تا دستیار فرهاد مجیدی باشد. این موضوع فقط در فوتبال ما دیده می‌شود، چرا که دلیلی وجود ندارد، اگر یک مربی جوان در مقام سرمربی قرار گرفت یک دستیار باتجربه و حتی بالاتر از خود در کنارش قرار بگیرد. کسانی‌که مسئول انتخاب مربی جدید تیم امید هستند با تصمیمشان باعث شدند به شاهرودی و بختیاری‌زاده بر بخورد و با این تصمیم کناره‌گیری، نشان دادند که موافق انتخاب سرمربی جدید نیستند. البته فرهاد مجیدی هم آنها را نمی‌خواست و رضا و سهراب پیش‌دستی کردند و اگر آنها چنین تصمیمی گرفتند، این نشان می‌دهد با حضور مجیدی موافق نیستند و جو تیم خوب نیست.
