آفتابنیوز : آفتاب: از نگاه بسیاری از کارشناسان مسائل زیست محیطی حمله نظامی احتمالی ایالات متحده به ایران می تواند منجر به بروز یک بحران بزرگ زیستمحیطی در منطقه خاورمیانه شود. «یوری ایزرائیل» عضو ارشد آکادمی علوم روسیه و مدیر انستیتوی بینالمللی مطالعات هواشناسی در مقالهای که خبرگزاری ریانووستی منتشر ساخته به بررسی علمی این موضوع پرداخته است. البته باید توجه داشت که این مقاله به دلیل قطعی فرض کردن حمله به ایران! خود به خود بخشی از جنگ روانی روسها علیه جمهوری اسلامی است که این روزها شدت گرفته است.
در بمباران ایران به احتمال بسیار زیاد، دو رشته از اهداف مدنظر خواهند بود که هدف قرار گرفتن هریک از آنها میتواند منجر به بروز مشکلات زیستمحیطی در مناطق همجوار با ایران نظیر خاورمیانه، شبهقاره هند و آسیای میانه شود؛ تاسیسات اتمی (حاوی مواد رادیواکتیو) و زیرساخت های صنایع نفتی نظیر چاهها، پالایشگاهها و تانکرهای بزرگ ذخیره سوخت.
برای بررسی دقیقتر موضوع بهتر است به این موضوع توجه کنیم که در حال حاضر چند سایت اتمی فعال وجود دارد. اگر فقط به دانستههایی که از طریق اخبار به گوش می رسد اعتماد کنیم فعلا چنین چیزی در ایران وجود ندارد، نخستین نیروگاه اتمی ایران در بوشهر همچنان خالی از مواد رادیواکتیو است زیرا روسیه هنوز اقدام به عرضه سوخت به نیروگاه نکردهاست.
اما تهران حداقل یک راکتور تحقیقاتی فعال آب سبک در اختیار دارد. این راکتور که در سال 1967 توسط آمریکاییها ساخته شده طی سالهای اخیر تحت نظارت آژانس بینالملل انرژی اتمی مدرنسازی شده و آرژانتین نیز تامین اورانیوم موردنیاز آن را برعهده داشتهاست.
علاوه بر این تهران طی سالهای گذشته حداقل دو راکتور کوچک از فرانسه، شش راکتور از آلمان و تعداد نامشخصی نیز از چین خریداری نموده که به نظر می رسد تنها برای تولید پرتوهای نوترونی کاربرد داشته باشند. ساختار راکتوهای آب سبک بهگونهای است که یک هسته کوچک از سوخت اتمی در داخل استخر بزرگ آب قرار میگیرد، بنابر این حتی اصابت بمبهای سنگرکوب و یا موشکهای کروز به چنین تاسیساتی نیز نمی تواند منجر به نشت مواد رادیو اکتیو در هوا یا ایجاد انفجارهای بزرگ شود.
بسیار منطقی است اگر پیشبینی کنیم در صورت آغاز حمله به ایران تاسیسات اتمی نطنز یکی از اهداف کلیدی باشد زیرا عملا مانع از این خواهد شد که ایران توان تولید اورانیوم مورد نیاز برای استفادهتسلیحاتی را بهدست آورد. البته این تاسیسات در یک محیط بسیار بزرگ ساخته شده که از بینبردن کامل آن نیازمند یک حمله هوایی بزرگ است.
اگر آنطور که محمود احمدینژاد میگوید 3000 دستگاه سانتریفیوژ در این تاسیسات فعال باشد وقوع حمله هوایی به آن منجر به انتشار گاز هگزا فلوراید در هوا شده که در مدت کوتاهی به ذرات جامد تترا فلوراید تبدیل می شود، ولی باید دانست که به علت غلظت گاز اورانیوم انتشار آن در مسافتهای دورتر اتفاق نخواهد افتاد، هرچند می تواند منجر به مصدومیت شدید در میان کارکنان این تاسیسات شود.
اما برخلاف تصور بیشتر مردم خطر بزرگتر نه حمله به تاسیسات اتمی ایران که احتمالا واکنش احتمالی این کشور و هدف قرار گرفتن تاسیسات اتمی اسرائیل خواهد بود. اگر ایران بتواند نیروگاه اتمی دیمونا را هدف قرار دهد خطر بسیار بزرگ انتشار حجم زیادی از مواد رادیو اکتیو در یک محیط جغرافیایی بسیار کوچک وجود خواهد داشت. اگر چنین اتفاقی بیافتد واکنش قطعی اسرائیل نیز حمله هوایی به ایران با استفاده از بمبهای اتمی است، امری که می تواند سراسر خاورمیانه را با یک فاجعه زیستمحیطی بزرگ مواجه کند.
اما اگر ایالات متحده از بین بردن تاسیسات نفتی ایران را نیز به فهرست اهدافش اضافه کند آنگاه باید انتظار همان وضعیتی را د داشته باشیم که در کویت 1990 بوقوع پیوست و ارتش شکستخورده عراق اقدام به آتش زدن چاههای نفت این کشور نمود. بر اثر مشتعل شدن چاههای نفت کویت حداقل یک میلیون تن دوده سیاه در فضا منتشر شد و به گفته کارشناسان محیط زیست تاثیر مخربی بر آب و هوای خاورمیانه گذاشت.