ترامپ علیه ایران تنها انگیزه اقتصادی دارد
دکتر حسین دهشیار استاد دانشگاه در نشست تخصصی ترامپ و سه‌گانه تحریم، تهدید و رویارویی که عصر روز سه‌شنبه در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، گفت: بعد از انقلاب هر پدیده‌ای که طراحی و تحلیل کرده‌ایم از این زاویه بوده است که چقدر به ضرر ارزش‌ها و هویت آمریکایی است و اساساً زندگی و همه چیزمان شده است که ضد آمریکا باشد و وقتی پای سیاست و قدرت وسط می‌آید آن را هم بر همین مبنا طراحی و تحلیل می‌کنیم.
وی گفت: ما دو نوع تعریف از قدرت داریم که یک تعریف عمیق است و دیگری کم‌عمق. در تعریف عمیق از قدرت داشتن توانمندی‌های مادی و معنایی در عرصه داخل و توانایی برای نشان دادن ظرفیت‌های نظامی فراتر از مرزها مدنظر است. این نوع قدرت مبتنی بر انباشت ثروت است. یعنی ایجاد ثروت مادی و معنوی در داخل به شکلی که پیامدهای بیرونی داشته باشد و تعریف کم‌عمق از قدرت، داشتن ظرفیت مادی برای نشان دادن توانمندی نظامی فراتر از مرزها مدنظر است. این قدرت امنیتی‌محور است و بر قدرت نظامی و حراس از بیگانه مبتنی است.
این استاد دانشگاه با اشاره به روی کار آمدن دونالد ترامپ اظهار کرد: در تاریخ رؤسای جمهور آمریکا، ترامپ شبیه هیچ‌یک از رؤسای جمهور قبلی آمریکا نیست. او فردی کاسب است و پول و ثروتش را از خیابان به دست آورده است و کارهایی که کرده از جمله باز کردن کازینو باعث شده با آدم‌های خلاف هم آشنا شود و اساساً فرهنگ خیابان را کاملاً مسلط است و می‌توان از او به عنوان یک لات بی‌سروپا نام برد. هرچند که او از یک خانواده ثروتمند است.
وی ادامه داد: از وجوه متمایز دیگر ترامپ این است که همه رؤسای جمهور آمریکا یا در سیاست فعال بودند یا در نظامی‌گری اما ترامپ در اقتصاد فعال بوده است. برخی رؤسای جمهور آمریکا وقتی وارد کاخ سفید شدند تحت تأثیر نهاد ریاست‌جمهوری قرار گرفتند و برخی ارزش‌ها و نگاه خودشان را به آن نهاد تحمیل کردند و ترامپ از جمله کسانی است که ارزش‌ها و نگاه خود را به نهاد ریاست جمهوری تحمیل کرده است. اساساً تجارب زندگی او مبتنی بر تجارب اجتماعی و کسب و کار در خیابان است. او با اقتصاددانان و کاسبانی که در وال استریت فعالیت می‌کنند، متفاوت است.
دهشیار در ادامه با اشاره به مدل تحلیلی ایران از سیاست آمریکا در قبال خود و منطقه اظهار کرد: متأسفانه مدل تحلیلی ما متعلق به ۴۰ سال پیش است؛ در زمانی که سرمایه‌داری در دنیا رخنه نکرده بود اما الان شرایط فضای بین‌الملل تغییر کرده است. شوروی دیگر روی نقشه جغرافیا نیست و متأسفانه ما همچنان فکر می‌کنیم آن مدل سیاست‌ورزی جواب می‌دهد اما این مدل دیگر کارآمد نیست و باید آن را کنار گذاشت.
وی ادامه داد: ترامپ انگیزه صرفاً اقتصادی در حکومتداری‌اش به ویژه در ارتباط با ایران دارد و می‌گوید جنگ نمی‌خواهد. در تاریخ آمریکا مقوله‌ای به نام ملی‌گرایی وجود دارد و جکسون از رؤسای پیشین آمریکا سنبل ملی‌گرایی است که با وجود دموکرات بودن ترامپ تصویر او را در دفتر کارش قرار داده است. ملی‌گرایی آمریکایی بر این اساس است که معتقدند غیرآمریکایی‌ها به لحاظ فرهنگی با آنها متفاوتند و آمریکایی‌ها به خاطر داشتن دمکراسی و آزادی بیان و… با آنها متفاوتند و به معنایی دیگر به لحاظ فرهنگی نسبت به آمریکایی‌ها دیگران حقیر و پست هستند. از این رو ثروت آمریکایی باید انباشت شود و برای حفاظت از آن ثروت قدرت نظامی ایجاد می‌کنند و این قدرت نظامی صرفاً برای حمایت از آن ثروت است و نه برای جنگ و ریختن خون سرباز آمریکایی بنابراین ترامپ کاملاً در این محور و رویکرد تاکید دارد.
این استاد دانشگاه گفت: ترامپ کسی است که هر چه به ذهنش می‌رسد می‌گوید. اگر خوشحال باشد خوب حرف می‌زند و اگر ناراحت باشد پرخاش می‌کند. بنابراین در دیالوگ با او باید متوجه این نوع رفتار بود.
وی با طرح این پرسش که نگاه ترامپ به ایران چگونه است، اظهار کرد: او هیچ کاری به ویژگی‌های ایران ندارد و برایش مهم نیست ایران با چه کسانی نشست و برخاست دارد. بلکه او به چند ویژگی اهمیت می‌دهد. مثل اینکه در صحنه منطقه‌ای با کشورهای منطقه شباهت نقشی ندارد و همچنین سازگاری هنجاری نیز با کشورهای همسایه و منطقه ندارد. از این رو نتیجه می‌گیرد که ایران کشوری ضعیف است و در شرایطی است که می‌توان با او معامله کرد. بنابراین تا جایی که بتواند از اهرم اقتصادی برای فشار به ایران استفاده می‌کند. در این شرایط است که می‌گوید نمی‌خواهد با ایران وارد جنگ شود.
دهشیار خاطرنشان کرد: تنها راه برتری در جهان، انباشت ثروت در محیط داخلی کشورهاست. امروز باید از خود بپرسیم چرا مردمان دنیا برای مهاجرت به پاکستان و افغانستان نمی‌روند بلکه به انگلستان، فرانسه، آمریکا می‌روند. آنها این کشورها را انتخاب می‌کنند چراکه در ویترین کشورشان به جای اسلحه و بمب اتم، لباس‌های شیک، رستوران‌های شیک، شهرهای آباد و… می‌گذارند. انباشت ثروت برای کشورها احترام به جای می‌گذارد. ما امروز شاهد هستیم ترامپ با همه دشمنی‌اش با چین با احترام با او صحبت می‌کند چراکه امروز قدرت دوم دنیاست. ما باید فکرهای قدیمی را دور بریزیم. اقتصادهای برتر و پررونق است که حرف اول را می‌زند.
