آفتابنیوز : در واقع تماشاگری كه بازی پرسپولیس را میبیند از دیدن چنین صحنههایی به وجد میآید، اما همین تیم پرهیجان امروز حتی در نبرد قهرمانی هم قرار ندارد چون از نظر مكانیزم فوتبال آنها یك تیم بینتیجه هستند. بازیكنانی مثل مهرزاد معدنچی، شیث رضایی و حسین بادامكی از هر ده موقعیت، قدر یك فرصت را میدانند و این همان چیزی است كه این بازیكنان را از همهكارههایی چون وین رونی، رایان گیگز و كریستیانورونالدو متفاوت میكند، چون اساساً در پرسپولیس تعادل وجود ندارد.
این عدم تعادل حتی گاهی آنقدر دنیزلی را آزار میدهد كه بادامكی را كنار میگذارد. به نظر من پرسپولیس یك تیم زیبای پرهیجان اما بینتیجه است كه امروز برای تماشاگر، خبرنگاران، مفسران و حتی گزارشگران جذابیتهای خاصی دارد، جذابیتی كه برای مكانیزم فوتبال امری است بیمعنی و بینتیجه.
در این هفته بارسلونا به ویارئال باخت. بارسلونا امروز یكی از معدود تیمهای حال حاضر دنیای فوتبال است كه به هیچ وجه قابل پیشبینی نیست. در تیم رایكارد فوقستارهها هركاری كه دلشان بخواهد انجام میدهند و این تیم در اوج آزادی عمل و خلاقیتهای فردی بازیكنان خود مقابل تیمی مثل ویارئال بازی را در نهایت با نتیجه دو بر صفر واگذار میكند. چرا؟ چون ویارئال انسجام بیشتری داشت و منضبطتر از بارسلونا كار كرد.
در حال حاضر پرسپولیس هم همین حال و هوا را دارد، در حالی كه استقلال منضبطتر كار میكند. شما به تیم فیروز كریمی نگاه كنید. هیچ بازیكنی حق ندارد خلاف آنچه كه این مربی از او خواسته در زمین به اجرا بگذارد كند. فقط یك بازیكن است كه نسبتاً آزادی عمل دارد؛ میلاد میداودی. بقیه بازیكنان در صورتی كه بینظم بازی كنند و به كارهای فردی رو بیاورند، حتی ممكن است در دقیقه 10 بازی تعویض شوند.
برگردیم به پرسپولیس. به نظر من تماشاگر، امروز از دیدن بازیهای پرسپولیس لذت میبرد. مصطفی دنیزلی مربی فوقالعاده باهوشی است. او بزرگ شده فوتبال تركیه است. تركیهای كه فوتبالش پیچیده و پرهیجان دنبال میشود. دنیزلی برای آنالیز شرایط فوتبال ما خیلی به دردسر نیفتاد. او به راحتی ما را آنالیز كرد و عوامل فشار را شناخت. او در سه جبهه یعنی روبرو شدن با رسانه، تماشاچی و تیم موازی تیم یا همان مدیریت، صاحب استراتژی است. در روبروشدن با روزنامه و به طور كلی رسانهها، موضعگیری نمیكند یا مثل برانكو حرفهایی نمیزند كه بعدها باعث دردسر شود. چنین شخصیتی برای روزنامهنگارها جذاب خواهد بود. چون این مربی در برابر حتی انتقادهای خیلی تند هم مقاومت نمیكند و سبكی را در پیش گرفته كه من به آن میگویم: «ساعت شنی». دنیزلی اگر مقابل سونامی هم قرار بگیرد باز از بین نمیرود چون میتواند در خود تغییر ایجاد كند. او در دو جبهه دیگر هم با استراتژی خاص خود عمل كرده. در بحث تیمداری با آزادی عمل دادن به بازیكنانش یك تیم زیبا و پرهیجان ساخته تا تماشاچی در نهایت حتی در حالی كه نتیجه مثبت نمیبیند از دیدن بازیهای پرسپولیس لذت ببرد و در بخش سوم موضعگیریهای مناسب و هوشمندانه مقابل كادر مدیریتی باشگاه كه البته من اعتقاد دارم دنیزلی در پرسپولیس بزرگتر از مدیرعامل نشان داد و انصاریفرد در حد و اندازه این مربی نبود.
به همین دلیل دنیزلی در پرسپولیس بیشتر از این كه بار فنی داشته باشد، استراتژی را دنبال كرد. موضوعی كه در پاس كاملاً برعكس به نظر میرسید و مدیریت باشگاه در برخی مواقع با جدیت تمام از سرمربی تركیهای خود كار فنی بیشتری را طلب میكرد. به عقیده من دنیزلی در پاس عملكرد فنی بهتری داشت تا در پرسپولیس. او در پرطرفدارترین تیم پایتخت استراتژی را انتخاب كرد.
منبع: همشهری ورزشی