توضیحات رضا جاودانی درباره مصاحبه اخیرش
این مجری تلویزیون در تکمیل مطالبی که درباره‌ی ماجرای مهاجرت مزدک میرزایی اظهار کرده بود، توضیح داد: من و آقای میرزایی و سایر دوستان بیش از ۲۰ سال است که در شبکه سه سیما هستیم و به هر حال، روزگاران مختلف با این شبکه کار کردیم. روز خوب داشتیم و روز خوب هم نداشتیم و همیشه این مسائل بوده است؛ ولی اینکه این مساله از طرف شبکه سه باشد که ایشان تحت فشار قرار گرفته و رفته باشد، اینگونه نبوده و شاید فشارهای دیگر باعث شده که ایشان تصمیم به این کار گرفته‌اند.
جاودانی درباره‌ی بخش دیگر این مصاحبه با موضوع علت رفتن مزدک میرزایی و ارائه طرح از سوی وی به تلویزیون، چنین توضیح داد: «من خبر ندارم آقای میرزایی طرحی داده بودند یا خیر. مساله‌ی دادن یا ندادن طرح، کلی است؛ در اوقاتی طرح شما مورد قبول قرار می‌گیرد و در مواردی خیر. برای خود من همین اتفاق افتاده بود. در دوره‌ی قبلی (چند سال قبل) طرح داده بودم که به دلیل نداشتن وقت و آنتن طبیعتا نتوانسته بودند جایگزین کنند.»
او تاکید کرد: «تصویب نشدن طرح لزوما به معنای اینکه نخواهند شما کار کنید، نیست. اما زمانی هم هست که ممکن است طرح شما با توجه به وضعیت آنتن شبکه مورد قبول قرار بگیرد. طرحی ببرید انجام بشود و کارهایش صورت بگیرد و به قرارداد برسد و شما بتوانید آن طرح را کار کنید.
من خبر نداشتم از اینکه آقای میرزایی طرحی داشتند یا خیر؛ اما به طور کلی گفتم برای من هم این اتفاق افتاده است. اگر طرح آقای میرزایی تصویب نشده است، برای من هم اتفاق افتاده است که طرح به هر علتی تصویب نشده است اما می‌توانست در آن مقطع زمانی، طرح توجیه پخش نداشته باشد یا آنتن نداشته باشند.
من در زمان مدیریت قبلی طرح داده بودم اما در مصاحبه اینگونه برداشت می‌شد که من تازگی طرح داده‌ام؛ اتفاقا به تازگی به من پیشنهاد داده بودند که برای یک برنامه قدیمی طرح بده به نام دایره طلایی که الان در حال صحبت هستند.»
وی درباره اظهاراتش مبنی بر اینکه عنوان کرده بود، عده‌ای در سازمان صداوسیما اوضاع خوبی دارند و عده‌ای اوضاع خوبی ندارند، توضیح داد: بله اینگونه هست؛ ولی منظور این است که درآمد و اشل حقوقی گروه ورزش شبکه‌های مختلف در سازمان کمتر از سایر گروه‌هاست. بهتر است اینگونه نباشد و منصفانه توزیع شود. امیدوارم با تلاش دوستان در گروه ورزش شبکه سه این اتفاق بیفتد و یک جورهایی دستمزدهای دوستان را به حدی برسانند که نیازی نباشد، آدم جای دیگری کار کند و یک گزارشگر و مجری با خیال راحت و بدون دغدغه بتواند به کارش بپردازد و کیفیت کارش را بالا ببرد.
