چرا ازدواج در سن کمتر از 18 سال برای پسرها خطرناک است؟
رضایی با اشاره به اینکه بررسی زمان مناسب ازدواج دو بعد فرهنگی و روانشناسی دارد، گفت: در فرهنگ های مختلف زمان ازدواج متفاوت است به طور مثال، در روستاها و استان هایی با فرهنگ خاص مانند اهل سنت سن ازدواج پایین تر و حدودا 14 تا 16 سال است و در اهل شیعه بین 18 تا 20 سال است.
وی ادامه داد: سن ازدواج در بین جوامع شهری نیز متفاوت است مثلا در شهرهای کوچک سن ازدواج پایین تر و در کلان شهرها سن ازدواج بالاتر است.
وی با تاکید بر اینکه صرفا در نظر گرفتن فاکتور سن عامل مناسبی برای تعیین زمان مناسب ازدواج نیست، تصریح کرد: از نظر روانشناسی زمان مناسب ازدواج زمانی است که فرد از نظر فکری، جسمی، روحی و روانی شرایط ازدواج و آمادگی ورود به زندگی مشترک و ایجاد زندگی جدید را داشته باشد مثلا در پسرها زمان مناسب ازدواج وقتی است که توانایی اداره یک زندگی و شوق و انگیزه برای شروع یک زندگی مشترک را داشته باشد.
وی با اشاره به اینکه مهم ترین عامل برای تعیین زمان مناسب ازدواج برای دختران انگیزه آن ها برای ازدواج و تمایل برای تشکیل خانواده و زندگی مشترک است، ادامه داد: مهم ترین کسانی که می توانند درباره یک دختر اظهار نظر کنند پدر و مادر او هستند که فرزند خود را به خوبی می‌شناسند و باید بررسی کنند که دخترشان توانایی پذیرش مسئولیت و نقش های مختلف برای اداره زندگی را دارد یا خیر؟
رضایی افزود: اگر بخواهیم به صورت تخصصی تر زمان مناسب ازدواج را بررسی کنیم باید ببینیم که دختر و پسر مشکلات رفتاری یا شخصیتی خاصی نداشته باشند که این ها سبب بروز اختلالات شخصیتی و خلقی در فرد می شود و درمان نکردن این اختلالات پیش از ازدواج موجب بروز مشکلات حادتر و خراب شدن روابط زناشویی می شود.
وی تصریح کرد: در مفاهیم دینی یکی از شروط لازم برای ازدواج هم کف بودن است یعنی زن و مرد کفایت لازم برای شروع زندگی مشترک را داشته باشند.
وی با بیان اینکه در تعیین سن مناسب ازدواج بعد فرهنگی از اهمیت بالایی برخوردار است و باید به آن توجه ویژه شود، تشریح کرد: معمولا ازدواج زیر 18 سال به دلیل اینکه فرد در یک سری از مهارت های زندگی و رفتارها در اوج هیجانات است و در خیلی مسائل مثل بعد عاطفی، مهارت های اجتماعی و ... مهارت های لازم را کسب نکرده و احساسی عکس العمل را نشان می دهند توصیه نمی شود چراکه در افراد در برابر اتفاقات احساسی و هیجانی عمل می کنند و این مسئله سبب افزایش تنش ها و کاهش صمیمیت و عشق و علاقه و در نتیجه افزایش مشکلات در زندگی مشترک می شود.
وی ادامه داد: خصوصا در پسرها ازدواج در سنین زیر 18 سال توصیه نمی شود چرا که این سن در پسرها هنوز سن نوجوانی است و هنوز هویت و شخصیت آن ها کامل شکل نگرفته است، علاوه بر این آمادگی شغلی لازم را هم ندارند پس این سن را می توان سن خطرناک برای ازدواج در نظر گرفت، البته شاید در گذشته پسرانی در سنین کمتر از 18 سال ازدواج می کردند و موفق هم بوده اند اما این درحالی است که حداقل شریط شغلی برای آن ها فراهم بوده و از سنین پایین به کشاورزی و دامداری و ... مشغول می شدند.
به گفته وی، امروزه چون سطح آگاهی در بخش های زیادی بالا رفته و جوان ها با حساسیت بیشتری به امر ازدواج توجه می کنند و سعی می کنند پس از رسیدن به آمادگی های فکری، اجتماعی، اقتصادی و ... ازدواج کنند، مشکلات ازدواج از این نظر کاهش یافته اما هنوز در زمینه های دیگر مشکل داریم، مثلا شناخت زوجین از یکدیگر پیش از ازدواج از یکدیگر کافی نیست که باید به آن نیز توجه ویژه کرد.
