رفع توقیف نفتکش ایران چه تاثیری بر روابط آمریکا و بریتانیا خواهد گذاشت؟
سرویس بین الملل- مقام های جبل الطارق اخیرا تصمیم گرفتند تا نفتکش ایرانی توقیف شده "آدریان دریا 1( گریس 1)" را که ماه گذشته توقیف شده بود آزاد کنند. این نفتکش به اتهام نقض قوانین مجازات تحریم اتحادیه اروپا از طریق ارسال نفت به سوریه توقیف شده بود. تهران این اتهام را رد کرده بود. پس از آنکه دادگاهی در جبل الطارق تلاش کرد تا درخواست دولت آمریکا برای باقی ماندن نفتکش در توقیف را اجرایی کند، این تلاش شکست خورد چرا که آدریان دریا - 1 در نهایت رفع توقیف شد.
به گزارش آفتابنیوز؛ استدلال می‌شود که توقیف این نفتکش به دلیل ورود بریتانیا به طور مستقیم به منازعه آمریکا و ایران روی داد. در نتیجه، ایران نیز پس از توقیف نفتکش خود نفتکش دیگری را با پرچم بریتانیا به نام "استنا ایمپرو" با انجام عملیاتی ضبط کرد و دولت بریتانیا را تحت فشار قرار داد تا از خود واکنش نشان دهد.
"جرمی هانت" وزیر خارجه وقت بریتانیا اعلام کرد که باید ماموریتی تحت رهبری اروپا برای محافظت از حمل و نقل در خلیج فارس صورت گیرد. این پیشنهاد از سوی دولت "بوریس جانسون" نخست‌وزیر تازه بریتانیا رد شده است. در عوض، بریتانیا تصمیم گرفته برای پاسخ به تهدیدها، تغییری دوباره در سیاست خارجی خود در قبال امریکا دهد و به واشنگتن نزدیک شود.
سایت "لوب لاگ" درباره پیامدهای رویدادهای اخیر می نویسد: "آزادی نفتکش ایرانی می‌تواند تنش میان ایران و بریتانیا را اندکی کاهش دهد. این موضوع می‌تواند ایران را به این نتیجه برساند که اختلاف اصلی آن کشور با امریکا است و نه بریتانیا. تهران باید این واقعیت را در نظر گیرد که لندن هنوز هم از توافق هسته‌ای سال 2015 حمایت می‌کند؛ توافقی که ترامپ امریکا را از آن خارج ساخت.
به نظر می‌رسد که کاخ سفید از تصمیم آزادسازی نفتکش ایرانی که تنها چند ساعت پس از سفر "جان بولتون" مشاور امنیت ملی رییس جمهوری امریکا به لندن روی داد خوشحال نیست. وزارت خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای به حکم دادگاه فدرال آمریکا مبنی بر توقیف این کشتی اشاره کرده است. برخلاف مقام‌های وزرات دادگستری امریکا که مدعی ارتباط نفتکش ایرانی با سپاه شده‌اند، مقام‌های جبل الطارق تصریح کرده‌اند که طبق قوانین اتحادیه اروپا آنان هیچ بهانه‌ای برای تمدید توقیف نفتکش نداشته‌اند".
این سایت در ادامه می‌افزاید: "جای تعجبی ندارد که دولت ترامپ مخالف آزادی نفتکش ایرانی بود. با این حال، این مخالفت فشار بر لندن را افزایش می‌دهد. در حالی که جانسون قصد دارد بریتانیا را تا 31 اکتبر از اتحادیه اروپا خارج کند، لندن به طور فزاینده‌ای وابسته به حمایت آمریکا از خود خواهد شد. معاملات تجاری با واشنگتن مهمترین اولویت برنامه‌های پس از برگزیت برای بریتانیا خواهند بود. جانسون به همین خاطر می‌خواهد تنش میان داونینگ استریت و کاخ سفید را به حداقل ممکن برسند. با این وجود، او همزمان نمی‌خواهد بریتانیا را درگیر منازعه‌ای ناخواسته میان ایران و امریکا کند.
ترامپ برخلاف مخالفت‌اش با موضع "ترزا می" نخست وزیر سابق، از جانسون، جانشین او تقدیر کرده است. خطر واقعی آن است که "بوریس جانسون" پس از برگزیت هر آنچه ترمپ از او خواسته را اجرا کند؛ چرا که پس از برگزیت بریتانیا منزوی و ناامید خواهد شد و مجبور به نزدیکی به امریکا می‌شود. در مقابل، تصمیم مستقل جبل الطارق، امریکا را عصبانی کرده است".
این سایت در ادامه می‌نویسد: "تصمیم وزارت دادگستری امریکا برای توقیف نفتکش ایرانی نشان می‌دهد که واشنگتن تصمیم دارد خود برای ضبط نفتکش اقدام کند. ظاهرا تندروهای دولت ترامپ سعی دارند فشار بین‌المللی بر تهران را افزایش دهند. به همین دلیل بود که بولتون ماه گذشته توقیف نفتکش را "خبری عالی" توصیف کرد.
این یک آزمایش بزرگ برای نخست وزیر تازه بریتانیا است. او اگرچه از توافق هسته‌ای با ایران حمایت می‌کند با این حال، باید در مرز باریک میان جلوگیری از دور کردن امریکا از خود از سویی و جلوگیری از تحریک ایران از سوی دیگر گام بردارد. ادامه این وضعیت می‌تواند به افزایش اختلاف میان بریتانیا و امریکا بیانجامد.
"ریچارد دالتون" سفیر سابق بریتانیا در تهران می گوید امریکا خواستار به صفر رساندن صادرات نفت ایران است و این سیاستی است که بریتانیا مخالف آن است. با این وجود، باید توجه داشت که مسائل مهمتری از جمله همکاری‌های نظامی، ناتو و روابط تجاری میان امریکا و بریتانیا وجود دارند که اولویت بیشتری نسبت به مسئله ایران دارند. واقعیت آن است که علیرغم آنکه ترامپ طرفدار جنگ نیست، این‌گونه به نظر می‌رسد که تندروهای اطراف او از جمله بولتون از تصمیم به جنگ حمایت می‌کنند. در نتیجه، دولت جانسون باید موضع محکمی اتخاذ کند و اجازه دهد که فشار امریکا سبب نشود تا لندن به سوی هرگونه درگیری غیرضروری کشانده شود. این تنها راهی است که می‌تواند در دوره پس از برگزیت سبب حفظ توازن و تعادل در سیاست بریتانیا با اتحادیه اروپا و امریکا شود.
مخالفان او درصدد تشکیل دولت موقت و کنار گذاشتن او هستند .