جلوگیری از مرگ‌های ساده در کوهنوردی
مرگ‌های ساده حوادثی هستند که نیازی به تحلیلگر ندارند و با خواندن گزارش برنامه منجر به مرگ، هر شخصی قادر است ضعف‌های آن را بشمارد و بیان کند.
به گزارش انجمن پزشکی کوهستان ایران، مهمترین عوامل که باعث مرگ‌های ساده در کوهستان‌ها می‌شود نبود برنامه و مجوز صعود کشور مبدا و مقصد است. اگر کوهنوردی مجوز صعود کشور مقصد را نداشته باشد در صورت هرگونه اتفاق باید پاسخگو به آن کشور باشد و نبود مجوز به معنی عدم اطلاع رسانی به کشور مقصد بوده و اگر اتفاقی پیش آید. قاعدتاً هیچ کس از این کوهنورد اطلاع خاصی نخواهد داشت و در امداررسانی دچار مشکل و تاخیر خواهد شد.
کوهنورد باید اطلاع دقیقی از زمان مناسب صعود خود داشته باشد و به اطلاع دیگر اعضا برساند. همچنین نبود راهنمای محلی و صعود بدون مطالعه گزارش‌های پیشین منطقه کوهستانی باعث اتفاقات ناگواری می‌شود که باید کوهنورد با رعایت این موارد از اینگونه خطرات جلوگیری کند.
بر روی قله های پر برف که احتمال وجود شکاف‌های نهان در بین خود را دارد باید با هم طنابی وارد آن کوهستان شوید تا در صورت مشکل بتوانید یکدیگر را یاری کنید. بر روی قله‌های پربرف که در زیر لایه برف، سطح یخی آن را پوشانده بدون کرامپون (وسیله‌ای فلزی و دارای تیغه‌های بلند که به زیر کفش بسته می‌شود و مناسب حرکت بر روی یخ است و به وسیله آن می‌توان راحت‌تر روی یخ حرکت نماییم) قدم نگذارید.
کوهنوردی که بر روی قله‌ای پربرف که ترس از سرخوردن بر روی لایه برف سفت را دارد باید با کلنگ گام بردارد تا اگر سر خورد کلنگ مانع سقوط کوهنورد شود.
در دنیایی که با کمترین اطلاع از فناوری اینترنتی می‌توانید به ساده‌ترین طرح درس‌ها دسترسی داشته باشید و در هر شهر و روستایی می‌توانید از مربیان کم تجربه و پرتجربه، ابتدایی‌ترین فنون حرکت بر روی برف نرم و برف سفت را بیاموزید، اگر بی‌تعهد از کنار آموزش بگذرید مرگتان نوعی خودکشی است. خودکشی در کوه نوعی مرگ ساده محسوب می‌شود.
