اختلال دوقطبی؛ گاهی شاد، گاهی غم
رضا پیرزه در گفت‌وگو با ایسنا، در رابطه با اختلالات خلقی در انسان، اظهار کرد: اختلالات خلقی در انسان معمولا در دو قالب تکقطبی و دوقطبی بروز پیدا می‌کند.
وی در رابطه با اختلال خلقی تکقطبی، افزود: اختلال خلقی تکقطبی یا همان افسردگی تکقطبی با احساس یک خلق پایین و یکسری علائم مانند خواب، اشتهای مختل و احساس پوچی در اکثر ساعات روز مشخص میشود ولی زمانی که صحبت از یک اختلال دوقطبی وجود دارد شرایط روانی بیمار اندکی پیچیده‌تر است.
پیرزه با اشاره به سیر بیماری در مبتلایان به اختلال دوقطبی، تصریح کرد: افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در سیر بیماری خود در دوره‌ای یک خلق افسرده و در دوره دیگر، یک خلق بالا همراه با افزایش شدید در سطح انرژی و علاقه‌مندی شدید به کارهای لذت‌بخش را بروز می‌کند.
متخصص مغز و اعصاب در رابطه چالش‌هایی که افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در دوره افسرده خود با آن مواجه می‌شوند، بیان کرد: فرد مبتلا به اختلال خلقی دوقطبی در هر دو دوره از بیماری خود دچار یکسری چالش‌هایی است. این بیمار در دوره‌ای که افسرده است در کنار خلق پایین و ملال‌آوری که دارد از افزایش میزان خواب، کندی حرکتی و احساس رخوت و بی‌حالی شدید شکایت دارد که این شرایط واقعا سبب زجر بیمار شده و روند عادی کار و زندگی را مختل می‌کند.
وی در رابطه با چالش‌های بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی در زمان خلق بالا، اظهار کرد: چالش‌های بیمار دوقطبی در دوره‌ای که دارای خلقش بالا بوده نیز برخلاف تصوری که ممکن است انسان داشته باشد از شرایط زندگی خوبی برخوردار نیست، در این دوره در کنار خلق بالا یک بیش‌فعالی بی‌هدف در زمینه امور جاری زندگی وجود دارد.
پیرزه ادامه داد: در این شرایط بیمار با یک اعتماد به نفس کاذب ممکن است اقدام به کارهای خطرناکی انجام دهد. به طور مثال در سرمایه‌گذاری‌های بدون حساب و کتاب دارایی‌های خود را از دست دهد و یا حتی در اموری در آن‌ها در گذشته مهارت لازم را داشته نیز با مشکلاتی مواجه شود مانند رانندگی پر ریسک و خطر که جان افراد را به خطر می‌اندازد.
متخصص مغز و اعصاب در رابطه با عوامل ابتلا به اختلال دوقطبی، اظهار کرد: استعداد ابتلا به اختلالات خلقی دارای زمینه ژنتیکی است و آسیب‌پذیر بودن برای افسردگی پایه ارثی دارد. در بررسی خانواده‌های افراد مبتلا به دوقطبی نیز معمولا افراد دیگری از خانواده که آن‌ها هم افسردگی تک یا دوقطبی دارند به چشم می‌خورند.
وی افزود: البته وجود رابطه ژنتیکی در بروز این گونه اختلالات به معنی این نیست که اگر فردی در اقوام خود این بیماری را داشته باشد حتما به آن مبتلا خواهد شد، بلکه این ریسک ابتلا است که در طی نسل‌ها منتقل میشود و خیلی از هم خانواده‌های بیماران دو قطبی نیز وجود دارند که از نظر خلقی سالم هستند.
پیرزه در رابطه با استراتژی‌های درمانی اختلال دوقطبی، تصریح کرد: استراتژی‌های درمانی در این بیماران بر پایه استفاده از داروهای تثبت کننده خلق بوده، این داروها به این منظور مورد استفاده قرار می‌گیرد که فرد مبتلا به اختلال دوقطبی را در یک وضعیت خلقی با ثبات و پایدار نگه دارند، البته تاثیر این داروها نسبی بوده و موارد بسیاری وجود دارد که عود بیماری در بیمارانی که تحت درمان تثبیت خلق هستند نیز روی می‌دهد و در این شرایط چه عود به‌صورت افسردگی باشد یا خلق بالا، ممکن است نیاز به بستری شدن بیمار در بیمارستان باشد.
متخصص مغز و اعصاب با اشاره به نکته‌های ضروری و قابل توجه در رابطه با افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، خاطرنشان کرد: در نهایت ذکر این نکته ضروری است که افراد مبتلا به اختلالات خلقی و خانواده‌های آنان در صورتی که شناخت دقیق‌تری از ماهیت اختلال خود داشته باشند و روندهای درمانی را به صورتی کارا تعقیب کنند، در کنترل بیماری موفق خواهند بود و تاثیرات منفی این اختلال در آنان به حداقل خواهد رسید.
