یک نماینده مجلس تشریح کرد:
کارت‌های ایران و آمریکا در بازی عراق
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب: یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس عمده دلیل ناآرامی‌های عراق را تعارض منافع دو تکیه‌گاه اصلی دولت مالکی یعنی ایران و آمریکا دانست.
علی احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی آفتاب مذاکره کلی با ایالات متحده را با مذاکره با عراق متفاوت خواند و افزود: «آمریکا از زمان اشغال عراق سه سناریو را دنبال کرده است: نخست گزینه مطلوب آمریکایی‌ها یعنی ارایه یک «دولت الگو» در خاورمیانه با استفاده از درآمد نفت و ثبات سیاسی بود. این سناریو با پیروزی اسلامگرایان در انتخابات شکست خورد. دوم «خروج از عراق به عنوان نیروی پیروز» بود که ناکامی جمهوریخواهان در کنگره در پی تغییر معادلات سیاسی – امنیتی در عراق آن را به شکست کشاند».
وی ادامه داد: سومین سناریو «جلوگیری از شکست» است که ابعاد منطقه‌ای هم دارد. یکی از ابعاد آن مسأله ایران است که تحت این سناریو، بوش بتواند از شکست فاحش و رسوایی حزبش جلوگیری کند.
این نماینده مجلس در ادامه اظهار داشت: تلقی آمریکا این است که ایران به عنوان یک بازیگر پنهان و پشت پرده تا کنون در عراق «بیشترین فایده را با پرداخت کمترین هزینه» کسب کرده است. در حالی که آمریکا با 400 میلیارد دلار هزینه مستقیم، 2000 میلیارد دلار هزینه غیرمستقیم، 2500 کشته و حدود 4500 زخمی و مجروح نتیجه‌ای جز نارضایتی و تنفر در عراق نگرفته است.
احمدی تأکید کرد: «پس از گزارش بیکر – همیلتون آمریکا به این نتیجه رسید که باید ایران را از یک بازیگر پشت پرده به یک بازیگر آشکار و روی صحنه تبدیل کند. در این صورت یا نفوذ منطقه‌ای ایران را کاهش دهد و با شکستن غرور ایران در عراق و تهدید و تحدید منافع جمهوری اسلامی تغییر رفتاری ایجاد نماید. از این جهت برای بالا بردن توان چانه‌زنی خود قطعنامه‌های متعددی را در شورای امنیت به تصوب رساند و به تبع آن بحث نفوذ ایران در عراق را مطرح کرد».
این عضو کمیسیون امنیت ملی با اشاره به فشار آمریکا به ایران در عراق از جمله به گروگان گرفتن پنج دیپلمات ایرانی گفت: ما چاره‌ای جز انتخاب یکی از این 4 گزینه نداشتیم. یا کاهش نفوذ و عقب‌نشینی در عراق را بپذیرم. یا رفتارهای مطلوب آمریکا را انجام دهیم. یا به سمت تقابل جدی با آمریکا در عراق برویم و یا به تبع نگرانی از منافع خود سیگنال‌هایی را برای مذاکره ارسال کنیم. دولت گزینه چهارم را برگزید هر چند دارای ایراداتی اساسی است.
وی در بیان ایرادات این رویکرد اظهار داشت: «ممکن است در این مذاکرات منفعتی برای ایران متصور نباشد. چرا که آمریکا با وجود مشکلاتش به همکاری جمهوری اسلامی برای خروج از بحران نیازمند است و شاید این تلقی ایجاد شود که مذاکره با آمریکا کمک به این کشور برای خروج از بن‌بست موجود است».
احمدی در عین حال گفت: «اما حکومت شیعی نوری المالکی نمی‌تواند روی حمایت کشورهای منطقه حساب کند و دو تکیه گاه دارد: ایران و آمریکا. حکومت فعلی عراق به دلیل تعارض منافع این دو تکیه گاه خود را در معرض فروپاشی می‌بیند».
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در پایان تأکید کرد: «شاید یکی از دلایل موافقت جمهوری اسلامی با مذاکره با آمریکا ملاحظات موجود پیرامون دولت عراق است تا این دولت را از وضعیت چالشی موجود نجات دهد.»
آفتاب: یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس عمده دلیل ناآرامی‌های عراق را تعارض منافع دو تکیه‌گاه اصلی دولت مالکی یعنی ایران و آمریکا دانست. علی احمدی در گفت‌وگو با خبرنگار سیاسی آفتاب مذاکره کلی با ایالات متحده را با مذاکره با عراق متفاوت خواند و افزود: «آمریکا از زمان اشغال عراق سه سناریو را دنبال کرده است: نخست گزینه مطلوب آمریکایی‌ها یعنی ارایه یک «دولت الگو» در خاورمیانه با استفاده از درآمد نفت و ثبات سیاسی بود. این سناریو با پیروزی اسلامگرایان در انتخابات شکست خورد. دوم «خروج از عراق به عنوان نیروی پیروز» بود که ناکامی جمهوریخواهان در کنگره در پی تغییر معادلات سیاسی – امنیتی در عراق آن را به شکست کشاند».
وی ادامه داد: سومین سناریو «جلوگیری از شکست» است که ابعاد منطقه‌ای هم دارد. یکی از ابعاد آن مسأله ایران است که تحت این سناریو، بوش بتواند از شکست فاحش و رسوایی حزبش جلوگیری کند.
این نماینده مجلس در ادامه اظهار داشت: تلقی آمریکا این است که ایران به عنوان یک بازیگر پنهان و پشت پرده تا کنون در عراق «بیشترین فایده را با پرداخت کمترین هزینه» کسب کرده است. در حالی که آمریکا با 400 میلیارد دلار هزینه مستقیم، 2000 میلیارد دلار هزینه غیرمستقیم، 2500 کشته و حدود 4500 زخمی و مجروح نتیجه‌ای جز نارضایتی و تنفر در عراق نگرفته است.
احمدی تأکید کرد: «پس از گزارش بیکر – همیلتون آمریکا به این نتیجه رسید که باید ایران را از یک بازیگر پشت پرده به یک بازیگر آشکار و روی صحنه تبدیل کند. در این صورت یا نفوذ منطقه‌ای ایران را کاهش دهد و با شکستن غرور ایران در عراق و تهدید و تحدید منافع جمهوری اسلامی تغییر رفتاری ایجاد نماید. از این جهت برای بالا بردن توان چانه‌زنی خود قطعنامه‌های متعددی را در شورای امنیت به تصوب رساند و به تبع آن بحث نفوذ ایران در عراق را مطرح کرد».
این عضو کمیسیون امنیت ملی با اشاره به فشار آمریکا به ایران در عراق از جمله به گروگان گرفتن پنج دیپلمات ایرانی گفت: ما چاره‌ای جز انتخاب یکی از این 4 گزینه نداشتیم. یا کاهش نفوذ و عقب‌نشینی در عراق را بپذیرم. یا رفتارهای مطلوب آمریکا را انجام دهیم. یا به سمت تقابل جدی با آمریکا در عراق برویم و یا به تبع نگرانی از منافع خود سیگنال‌هایی را برای مذاکره ارسال کنیم. دولت گزینه چهارم را برگزید هر چند دارای ایراداتی اساسی است.
وی در بیان ایرادات این رویکرد اظهار داشت: «ممکن است در این مذاکرات منفعتی برای ایران متصور نباشد. چرا که آمریکا با وجود مشکلاتش به همکاری جمهوری اسلامی برای خروج از بحران نیازمند است و شاید این تلقی ایجاد شود که مذاکره با آمریکا کمک به این کشور برای خروج از بن‌بست موجود است».
احمدی در عین حال گفت: «اما حکومت شیعی نوری المالکی نمی‌تواند روی حمایت کشورهای منطقه حساب کند و دو تکیه گاه دارد: ایران و آمریکا. حکومت فعلی عراق به دلیل تعارض منافع این دو تکیه گاه خود را در معرض فروپاشی می‌بیند».
این عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در پایان تأکید کرد: «شاید یکی از دلایل موافقت جمهوری اسلامی با مذاکره با آمریکا ملاحظات موجود پیرامون دولت عراق است تا این دولت را از وضعیت چالشی موجود نجات دهد.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید