۱۲ اتفاق؛ اگر رسانه‌های اجتماعی نباشند چه می‌شود؟
ما قبل از اینکه رسانه‌های جمعی به وجود بیایند هم زندگی می کردیم و نمی‌دانستیم که به آن‌ها نیاز داریم. اما حالا 
حتی فکر اینکه رسانه‌های جمعی و شبکه‌های اجتماعی وجود نداشته باشند را نمی‌توانیم بکنیم و به خودمان می‌گوییم، اگر رسانه‌های جمعی نباشند چه اتفاقی می‌افتد؟
ما خوشحال‌تر خواهیم بود
طبق تحقیقاتی که در سال ۲۰۱۵ انجام شد، ۱۰۹۵ نفر از کاربران فیس بوک به مدت هفت روز از فیس بوک استفاده نکردند. نتیجه این بود که خودشان پس از هفت روز احساس رضایت بیشتری از زندگی داشتند. آن‌ها احساس شور و اشتیاق بیشتری کردند و احساس لذت از زندگی را درک کردند.
باید به روش‌های قبلی آشنایی بازگردیم
براساس آمار منتشر شده در Toptal، ۱۵ درصد آمریکایی‌ها از برنامه‌های دوستیابی استفاده می‌کنند. فکر کنید اگر شبکه‌های مجازی نداشت و برنامه‌های آنلاین از بین می‌رفتند. افراد کم‌کم متقاعد می‌شدند به شیوه‌های قبلی رو بیاورند.
دوباره به دوره سخت دفاع از حقوق خود برمی‌گردیم
شاید این روزها کسی در این تردیدی نداشته باشد که رسانه‌های اجتماعی به اتفاقات کوچکی هم می‌تواند چنان قدرتی بدهد که اگر رسانه نبود، صدای هیچ فردی شنیده نمی‌شد. رسانه‌های اجتماعی که بزرگ شدند، فیس‌بوک که عمومی شد، به مردم عادی قدرت داد که تغییر ایجاد کنند. اگر این ابزارها نبود، وال استریت و بهار عربی هم نبود. یا زنان برای احقاق حقوقشان برای رانندکی در عربستان از همین طریق فشار وارد می‌کنند. افکار عمومی امروز قدرت وادار کردن سیاست‌مداران به کاری را دارد.
کمتر تحت‌تأثیر قرار می‌گیریم
بمباران رسانه‌های جمعی حتی گاهی اوقات آزار دهنده می‌شود. تبلیغ محصولات از هر سویی به چشم می‌خورد. اگر رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نبودند، ما کمتر برای خرید چیزهای بی‌ربط ترغیب می‌شدیم و کمتر تحت تأثیر قرار می‌گرفتیم.
کمتر «ناشناس» هستیم
احتمالاً همه ما افرادی را که با نام مستعار در فضای وب می‌گردند دیده‌ایم. اگر شبکه‌های اجتماعی نباشند همه با هویت واقعی خود در جامعه حضور دارند. شفافیت بیشتر و در عین حال اعتمادها بیشتر می‌شود. سواستفاده‌ها با نام مجازی وجود نخواهد داشت.
ما مدام در رسانه زندگی‌های زیبا و لحظات خوش را می‌بینیم. همانطور که گاردین نوشته بود که ما خبرهای جالب را می‌بینیم و بیرون از پنجره آسمان خاکستری است. تحریف واقعیت‌ها چیزی است که در ین شبکه‌ها اتفاق می‌افتد و ما کیفیت زندگی خودمان را پایین ارزیابی می‌کنیم. در حالی که بخش زیادی از آن غیر واقعی است.
وقت کمتری هدر می دهیم
یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ نشان داده که افراد هرچقدر از فیس بوک بیشتر استفاده کردن، احساس افسردگی بیشتری کردند. به نظرشان وقتشان را هدر دادند و افسردگی به آنان غالب می‌شد. کارهای مفیدی هستند که انتظار ما را می‌کشند و ما مدام در شبکه‌های اجتماعی سرگردانیم و وقتمان را تلف می‌کنیم.
حریم خصوصی بیشتری خواهیم داشت (شاید!)
این روزها حریم خصوصی چیزی است که توسط بانک‌ها، شرکت‌ها، بیمارستان‌ها و ... قابل دسترسی هستند. اما سهم رسانه‌های جمعی هم کم نیست و اگر نباشند حریم خصوصی ما امنیت بیشتری دارد.
کمتر تنها خواهیم بود
درست است که که همه از راه دور می‌توانیم با هم صحبت کنیم، اما همین که مدام سر همه در گوشی و تبلت و لپتاپشان است، ما را انبوه تنها کرده است. رسانه‌های اجتماعی الزاماً ارتباطات انسانی را بیشتر نکرده است.
عزت نفس بهتری خواهیم داشت
تمام سلفی‌هایی که می‌گیریم یا مدام چک می‌کنیم که کسی به پست ما واکنش نشان داده، خودشیفتگی است. احساس بسیاری از ما به خودمان بد شده است. مطلعاتی نشان داده است عزت نفس ما در حالتی که در رسانه‌های اجتماعی فعال نیستیم بالاتر است.
بچه ها مثل امروز آموزش تحصیلی نمی‌بینند
رسانه‌های اجتماعی برای یادگیری هم خوب هستند و هم بد. ۳۵هزار کودک در ابوظبی مورد مطالعه قرار گرفتند و نتیجه این بود که رسانه‌های جمعی به بچه‌ها اجازه می‌دهد اطلاعات و ایده‌های خود را با دیگران به اشتراک بگذارند و بهتر بخوانند. اما از سمت دیگر هم بدی‌هایی دارد که خود رسانه‌ههای جمعی می‌خواهند ذهن بچه‌ها را به خود مشغول کنند و با مدرسه رقابت می‌کنند.
کارفرمایان سخت‌تر افراد شایسته را پیدا می‌کنند
رسانه‌های اجتماعی یک راه مفید برای پیدا کردن کارمندان شده‌اند. براساس مطالعه سال ۲۰۱۷ در SHRM، ۸۴ درصد از شرکت‌ها از طریق شبکه‌های اجتماعی کارمندان خودشان را استخدام کرده‌اند. مثلاً LinkedIn در دنیا برای استخدام کارمندان استفاده میَ‌شود.
برداشت از readersdigest
یکی از دلایل نشر و گسترش این سطح از فساد در لایه های مختلف کشور خفقان حاکم بر روزنامه ها بود و زالوصفتان چراغ خاموش هرچه خواستند کردند 
