چرا خروج آمریکا از سوریه ، سرآغاز تحول راهبردی در منطقه است؟
به گزارش نورنیوز، در حالی که فضای داخلی امریکا بشدت درگیر موضوع استیضاح ترامپ در خصوص گفتگوی ابهام برانگیز وی با رییس جمهور اوکراین با هدف پرونده سازی برای جوبایدن رقیب انتخاباتی اش است ، رییس جمهور امریکا با اعلام خروج امریکا از سوریه ، شوک قابل ملاحظه ای را به سیاستمداران این کشور در دو طیف دموکرات و جمهوری خواه وارد کرد.
ترامپ در سال ۲۰۱۶ با شعار پایان دادن به مداخله های نظامی پرهزینه امریکا در مناطق مختلف جهان وارد کاخ سفید شد و دراستانه ورود به تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۲۰، اولین گام برای تحقق وعده سه سال قبل را برداشت.
رییس جمهور امریکاقبلا نیز در مورد قصد خود برای خارج کردن نیروهای نظامی امریکا از افغانستان و سوریه صحبت کرده بود اما به دلایل مختلف تصمیم خود را اجرایی نکرد.
رییس جمهور امریکا با مضحک خواندن مداخله نظامی امریکا در کشورهای منطقه، در ادعایی مضحکتر مدعی شد که داعش را او از بین برده و از این پس دلیلی برای ادامه حضور در سوریه وجود ندارد .
اگرچه ترامپ با بیان این که:”حالا ترکیه، اروپا، سوریه، ایران، عراق، روسیه و کردها باید شرایط جدید را مشخص کنند و آنچه می‌خواهند با اسراء عمل کنند”، سعی کرد بازیگران اصلی در تحولات منطقه را متعدد معرفی کند اما بسیاری از سیاستمداران امریکا و رسانه های گروهی جهان این اقدام او را به معنی “عقب نشینی در برابر محور مقاومت” به رهبری ایران تفسیر کردند.
تصمیم جدید ترامپ به سرعت با واکنش تند ومنفی مقامات فعلی و سابق آمریکا چون هیلاری کلینتون، لیندسی گراهام،برت مک گورگ و نیکی هیلی روبرو شد و مواردی چون قدرت گرفتن ایران و متحدانش در منطقه، حمله ترکیه به کردهای سوریه، بازگشت مجدد داعش،نگرانی از ایجاد موج جدید پناهندگان کرد و… را به عنوان دلایل مخالفت خود با تصمیم ترامپ عنوان کردند.
تصمیم ترامپ با هر نیتی اتخاذ شده باشد پیام امیدوارکننده ای را به متحدان امریکا در منطقه منتقل نمی کند و فضای بی اعتمادی نسبت به رییس جمهور تاجر امریکا را بیش از پیش افزایش خواهد داد.
پاسخ سرد امریکا به انتظارات متحدان منطقه ای خود در جریان تحولات اخیر در خلیج فارس(اسقاط پهپاد امریکایی، حمله به ارامکو، عملیات نصرمن الله یمنی ها)، خالی کردن پشت اکراد سوریه و تلاش برای توافق با طالبان که در گذشته انها را گروه تروریستی می خواند، نشان داد که سرمایه گذاری هنگفت برخی کشورها برای ایجاد اتحاد راهبردی با امریکا با هدف جلب پشتیبانی سیاسی و ایجاد امنیت در منطقه ،حرکت در مسیر سراب بوده و باید با پند گرفتن از رفتار سوداگرانه کشورهای فرامنطقه ای، بهره گیری از راهکارهای مبتنی بر گفتگو و همکاری منطقه ای برای رفع تهدیدات و بحران‌های سیاسی و امنیتی موجود جایگزین رویکردهای قبلی شود.
