سن طلایی برای تربیت کودک موفق
حامد بابکری درباره شاخص‌ها و ویژگی‌های روابط حسنه در یک خانواده گفت: اگر خانواده را شامل یک زوج در نظر بگیریم، رعایت حقوق متقابل زن و شوهر منجر به روابط حسنه می‌شود.
وی با اشاره به اینکه رعایت مجموعه حقوق و وظایف، روابط خوبی در خانواده ایجاد می‌کند، افزود: زمانی که یک وظیفه برای مرد تعریف شود یک حق برای زن ایجاد می‌شود و بالعکس. بنابراین خانوده‌ای سالم است که اعضای آن زمینه شکوفایی یکدیگر را فراهم کنند. به معنای دیگر اعضای خانواده ضمن آنکه تفاوت‌ها و ویژگی‌های هر یک را می‌شناسند، در یک فضای به دور از انتقاد برای اصلاح و بهبود آن تلاش می‌کنند.
این متخصص علوم تربیتی در پاسخ به این سوال که بهترین سن فرزندان که می‌توان از نظر الگوسازی برای آنها سرمایه گذاری کرد چه زمانی است؟، یادآور شد: الگوسازی فرزندان از والدین از دو بعد قابل بررسی است که یک بخش آن مربوط به والدین و قسمت دیگر با کودکان در ارتباط است. اگر بخواهیم برای الگوی رفتاری کودکان به صورت جدی ارزش‌گذاری کنیم باید پیش از ازدواج به فکر آن باشیم. بنابراین تا زمانی که زوج آمادگی والدگری مثبت را نداشته باشند نباید انتظار این را داشته باشند که کودک موفقی داشته باشند.
بنابر اظهارات بابکری، سن طلایی رشد برای افراد به صورت میانگین بین ۰ تا ۸ سال است، یعنی اگر این سن را به عنوان سن تکاملی و رشد کودک از دست بدهیم، عملا به سختی می‌توانیم کودک را به چرخه تربیت بازگردانیم.
این کارشناس پیشگیری‌های رشد مدار معاونت اجتماعی قوه قضاییه که در یک برنامه رادیویی صحبت می‌کرد، یادآور شد: آنچه که والدین همواره در روند تربیتی کودک مشاهده می‌کنند این است که کودک تا پنج سالگی تقلید می‌کند و شیوه یادگیری او نیز با استفاده از الگوهایی است که والدین در اختیار او قرار می‌دهند، پس تا زمانی که پدر و مادر الگوی خوبی نباشند فرزند هم نمی‌تواند موفق باشد.
در ادامه این برنامه مهدیه ملک شیخی، کارشناس ارشد علوم تربیتی، پژوهشگر و تحلیل‌گر اجتماعی نیز درباره ویژگی‌های یک کودک موفق اظهار کرد: امروزه والدین تمام تلاش خود را می‌کنند تا با استفاده از ابزارها و تکنولوژی‌های نوین آموزشی، فرزندان نخبه و باهوشی تربیت کنند در حالی که وظیفه والدین تربیت کودک نخبه نیست، بلکه تربیت یک فرد شاد و راضی است.
وی معتقد است: کودک موفق کودکی است که آنچه را آموخته به بهترین و کامل‌ترین شکل ممکن استفاده کند و از توانایی حل مسئله و ارتباط با همسالان خود برخوردار باشد، همچنین از این توانایی نیز برخوردار باشد که از چیزهایی که دارد لذت ببرد.
این کارشناس ارشد علوم تربیتی تاکید کرد: الگوی رفتاری والدین به عنوان یک جز اصلی و فراموش شده است. حساسیت این موضوع از آنجا بیشتر می‌شود که بدانیم این الگوبرداری پیش از شکل‌گیری ارتباط کلام کودک انجام می‌شود. اشتباهی که والدین مرتکب می‌شوند این است که انرژی و حساسیت خود را بر ارتباط کلامی متمرکز و سعی می‌کنند او به چند زبان مسلط شود، در حالی که والدین از اهمیت رفتار خود در تربیت کودکان موفق غافل هستند.
ملک شیخی در پاسخ به این سوال که چالش اصلی که والدین در تربیت فرزندان خود با آن مواجه هستند چیست؟ و چگونه می‌توانند این مشکل را حل کنند؟، گفت: از آنجایی که کودک ناگزیر به حضور در خانواده است، پس این نهاد کوچک نخستین الگوی کودک است و در بیشتر کودکان تمایل به شباهت به پدر و مادر بسیار زیاد است. مشکل اصلی اینجاست که برخی خانواده‌ها به کودکان به چشم رایانه‌ای نگاه می‌کنند که می‌توانند آنها را برنامه‌ریزی کنند و نتیجه ای که می‌خواهند نیز به دست آورند.
این تحلیل‌گر اجتماعی افزود: یک پدر و مادر موفق در وهله اول باید تصمیم بگیرد که خود بهترین الگو برای فرزندانش باشد. همچنین میزان رضایت زوج از زندگی و رابطه زناشویی، به اندازه کیفیت رابطه کودک با هریک از والدین اهمیت دارد و بر موفقیت فرزند در آینده تاثیرگذار است، بنابراین والدین با توجه به اصل دوست داشتن یکدیگر و قدردانی از زحمات همسر خود درس مهمی به کودک خود می‌دهند.
