طنز/ چگونه سه‌سوته خوشبخت شویم؟
هر چه می‌خواهد بشود و هر چه می‌خواهید بگویید؛ بنده از پشت همین تریبون اعتراف می‌کنم: یکی از آرزوهای دیرینه‌ام این بوده که برای کسب شهرت و محبوبیت هرچه بیشتر، «رسانه ملی» و یا حداقل یکی از «روزنامه‌های غیرملی از نوع توپخانه‌ای»، اینجانب را به‌عنوان یک طنزنویس جیره‌خوار، سرسپرده این و آن، نوکر و عامل دیگران و به‌طور کلی دست‌نشانده و پا به رکاب اجنبیان به جهانیان معرفی کنند! سپس با یک افشاگری از پیش طراحی‌شده - از همان نوع عملیات‌های بسیار مخفی و پیچیده اطلاعاتی که به شکل «کنترل از راه دور» افراد را از اقصی نقاط جهان بسته‌بندی‌شده به داخل می‌فرستد - ته توی زندگی مشکوکم را درآورده و بریزند روی دایره تا بدین‌وسیله بنده هم، در کنار آن عزیرانی که از سرتا پای‌شان مورد تفقد و عنایات رسانه‌های فوق الذکر قرار گرفته و بعد هم، حالش را بردند، به نان و نوایی و یا حداقل به یک نانوایی برسم!
بارها گفته شده معروفیت مهم نیست محبوبیت مهم است و یکی از رسالت‌های ملی رسانه ملی این است که با زیرآب‌زنی خاص خودش، افراد معمولی را مشهور و افراد معروف را به‌شدت محبوب می‌کند! وقتی هم که برای این حملاتش از بینندگانش عذرخواهی می‌کند دیگر برای آن مخاطب خاص، نور علی نور می‌شود!
شک نکنید یکی از بهترین روش‌های پیمودن ره صدساله در یک شب، از خجالت اشخاص درآمدن توسط رسانه ملی است! بنده به‌عنوان خالق احتمالی کتاب «چگونه سه‌سوته خوشبخت شویم؟» اعلام می‌کنم: با رسانه‌ای مانند رسانه ملی و با ابزار و اخباری همچون ۲۰:۳۰ و ایضا به پشتوانه مخاطب ۸۵ درصدی آن‌ها (با عرض معذرت از ذکر ناگزیر این عدد!) شیرین می‌توان نزد ۷۰ میلیون نفر خودشیرینی کرد و مثل آب خوردن عزیز دل برادرشان شد! به‌عبارتی مخاطبان این رسانه شبانه‌روز چشم از این جعبه جادویی برنمی‌دارند تا ببینند چه کس و یا چه کسانی در آن پنبه‌شان زده می‌شود تا جفت‌پا بپرند بازار و عکس‌شان را بخرند و بزنند روی سینه‌شان! فقط می‌ماند آن ۱۵ درصدی که رسانه ملی نمی‌بینند که ان‌شاءالله متعاقبا فکری هم به حال آن‌ها خواهیم کرد!
البته رسانه ملی فقط ایجاد محبوبیت نمی‌کند؛ این رسانه می‌تواند با تمسخر یک کنسرت ورشکسته، آن را به کنسرتی با بلیط «سولدآوت» تبدیل کند! یا بنگاه‌های خلاف و مهجوری را که کسی آن‌ها را نمی‌شناسد (همچون کارچاق‌کن‌ها) با یک گزارش معمولی، معرف عام و خاص کند یا با تکذیب یک خبر، آن را به‌شدت موثق کند یا با نشان دادن لباسی بر تن یک سلبریتی آن را مد روز لباس‌های شب کند و خلاصه این‌که چیزی را که سعی دارد اثبات کند دیدنش خوب نیست و خوردنش مضر است به پرکلیک‌ترین و خوردنی‌ترین‌ها تبدیل کند... روی هم‌رفته این رسانه ملی «چه می‌کند» و چه‌ها که نمی‌کند!
