این مهم در حالی است که اصلاحطلبان به دلایل مختلف نمیتوانند شخصیتهای برجستهای را جایگزین او کنند که مهمترین دلیل احتمال ردصلاحیت نیروهای شاخص جبهه اصلاحات توسط شورای نگهبان است؛ به بیان دیگر اصلاحطلبان درعینحال که نیروهای محوری و سرشناس کم ندارند اما بیتردید نیروهایی محوری و سرشناسی که تأیید صلاحیت شوند، کم دارند و شاید در مقطع کنونی تنها گزینهای که هم از حیث مقبولیت اجتماعی و هم از نظر احراز صلاحیت واجد شرایط لازم باشد، عارف است.
البته اینها به معنی نفی نقایص موجود در عملکرد اعضای فراکسیون امید مجلس نیست اما بههرروی و با توجه به امکانات سیاسی اصلاحطلبان همچنان میتواند محوریترین شخصیت باشد.
از سوی دیگر نباید فراموش کرد منتقدان عارف، مهمترین مدافعان ائتلاف در سال 92 بودند و شاید اگر اصرار ایشان بر ائتلاف نبود اساسا جبهه اصلاحات راضی به حمایت حداکثری یک نیروی کاملا غیراصلاحطلب نمیشد.
در مجموع حضورنیافتن عارف در انتخابات مجلس میتواند سرمنشأیی برای انزوای او باشد زیرا بههرحال عملکرد لیست امید و انتقادهایی که به دولت روحانی که مورد حمایت اصلاحطلبان بود میشود، باعث شده است که عارف نتواند مانند سال 92 موج اجتماعی ایجاد کند و درصورتیکه بتواند هم با توجه به انتقادهایی که برخی نیروهای اصلاحطلبان به او میکنند، بعید است در سال 1400 همه نیروهای اصلاحات روی او به اجماع واحد برسند.