گام‌های کوچکی که زندگی‌تان را تغییر می‌دهد
در ششم آوریل سال ۲۰۰۷ خود را در وضعیت سختی یافتم. دو سالِ تمام در ساختمان هافینگتون پست بودم. مادر مطَلقه دو دختر نوجوان بودم. من تازه از یک هفته همراهی دختر بزرگترم در تور دانشکده برگشته بودم. از اول برگزاری تور او اصرار داشت که بلکبری خود را در طول روز خاموش کنم و من مجبور بودم شب‌ها را بیدار بمانم و کار کنم. صبح روز بعد از این که به خانه برگشتیم من خسته و فرسوده از خواب پا شدم و فروپاشیدم. نتیجه این تور برای من یک گونه باد کرده، چندین چروک روی چشم و آغاز یک سفر طولانی جدید بود!
در روز‌های بعد از آن روز خودم را در اتاق انتظار پزشکان زیادی دیدم که به نظر می‌رسید جای خوبی برای فکر کردن در مورد زندگی است و این همان کاری است که من انجام دادم. من از خودم سوالات زیادی پرسیدم. مثل: آیا این واقعا شبیه موفقیت است؟ آیا این همان زندگی است که من می‌خواهم ادامه بدهم؟ پاسخ "نه" بود و تشخیصی که از طرف پزشکان مختلف دریافت کردم این بود که من نوع شدیدی از فرسودگی شغلی و استرسی دارم. بنابر این به علم رجوع کردم تا در مورد ارتباط بین رفاه و عملکرد بدانم و این که چگونه ما می‌توانیم وقتی رفاه و زمان استراحت و بازیابی را اولویت می‌گذاریم بازدهی بیشتری داشته باشیم. بنابر این تصمیم گرفتم تغییرات زیادی در زندگی خود بدهم. تصمیم گرفتم ببه اندازه کافی بخوابم. تصمیم گرفتم دوباره مدیتیشن را که از بچگی یاد گرفته بودم شروع کنم. قصد کردم روش کار کردنم را تغییر دهم تا بازدهی بیشتری داشته باشم، بهتر تمرکز کنم، با انرژی‌تر باشم و کمتر خسته شوم و استرس بگیرم.
اما تغییر دادن زندگی هایمان و به وجود آوردن عادت‌های جدید آسان نیست مخصوصا وقتی به ایامی نزدیک می‌شویم که می‌خواهیم خودمان را تغییر دهیم؛ مثل سال نو.
پژوهش جدید دانشگاه اسکرانتون نشان می‌دهد ۹۲ درصد افراد نمی‌توانند تغییرات سال نویشان را حفظ کنند و یک تحقیق دیگر نشان می‌دهد تا ۸۰ درصد افراد قبل از شش هفته در این کار شکست می‌خورند.
به این دلیل یک شرکت تاسیس کردم که به مردم کمک کند هم رفاه و هم عملکردشان را بهبود بخشند. سیستم تغییر رفتار ما بر پایه ایده "گام‌های کوچک" بنا شده است. این گام‌ها کوچک، عملی و علمی هستند و می‌توانید از آنها برای تغییرات فوری در زندگی روزمره استفاده کنید. ایده این است که اگر گام‌های شما کوچک باشد احتمال شکست در آنها خیلی کم است. آن طور که پژوهش نشان داده است شروع کردن با گام‌های کوچک موجب می‌شود عادت‌های جدید با احتمال بیشتری ادامه یابند.
مردم از مریضی و خستگی، خسته شده اند. آنها می‌خواهند جوری کار و زندگی کنند که در هم نشکنند. ایجاد تغییرات حتی خیلی کوچک در مسیرمان می‌تواند در طول زمان ما را به مقصدی کاملا متفاوت برساند. با برداشتن گام‌های کوچکی که احتمال شکستشان بسیار کم است می‌توانیم شروع کنیم به ساختن روش جدید و سالم تری برای زندگی و کار. هدف بزرگ مشکلی ندارد اما ما می‌توانیم برای کمک به خودمان با هداف کوچک شروع کنیم.
در ادامه به ۱۰ گام کوچک محبوب در وضعیت‌های انگشت شماری در زندگی اشاره می‌کنم. هر کدام از این‌ها می‌تواند به عنوان پایه‌ای در راه ادامه ایجاد تغییرات در زندگی شما باشد.
زمانی را برای خاموش کردن وسایل الکترونیکی خود در شب انتخاب کنید و آنها را از اتاق خواب بیرون ببرید
گوشی‌های ما منبع هر چیزی است که ما برای این که بتوانیم راحت بخوابیم باید آنها را از خود دور کنیم. فهرست کار‌های روزمره، پیام‌های دریافتی، مسائل و مشکلات همه جوره و... قطع ارتباط با دنیای دیجیتال به شما کمک می‌کند بهتر بخوابید، عمیق‌تر هشیار شوید و دوباره هوش و خلاقیت خود را بازیابی کنید.
برای نیم ساعت قبل از وقت خواب زنگ ساعت را تنظیم کنید
وقتی شما به خواب به چشم یک قرار ملاقات واقعی بنگرید احتمال بیشتری وجود دارد که وقتی که لازمه آن است را اختصاص دهید. زنگ هشدار به شما یادآوری می‌کند باید سر موقع به رختخواب بروید و کارهایتان را جمع و جور کنید.
وقتی غذا می‌خورید بنشینید؛ حتی برای چند دقیقه
غذا خوردن در حالی که در حرکت هستیم ممکن است به ما احساس فعال بودن یا استفاده از وقت بدهد، اما غذاخوردن ناآگاهانه در حالی که ما در حال انجام چند کار هستیم می‌تواند باعث شود کالری بیشتری مصرف کنیم. این مساله ممکن است باعث نفخ و سوء هاضمه شود. همین غذا خوردن در حرکت را تبدیل به یک وعده غذایی کامل کنید. در عوض بعدا کمتر وسوسه می‌شوید که میان وعده بخورید.
جلسه نشسته را به جلسه‌ای در حال قدم زدن تبدیل کنید
به جای نشستن در اتاق کنفرانس سعی کنید با همکارانتان در طول جلسه قدم بزنید. احتمال کمتری وجود دارد که زیر چشمی به گوشی خود نگاه کنید. حرکت کردن باعث می‌شود ایده خلاق برای حل مساله شکل بگیرد.
اعلام دریافت پیام را به جز برای کسانی که ضروری است غیر فعال کنید
هر چه تلفن ما بیشتر صدا دهد بیشتر شرایطی را به وجود می‌آورد که هورمون استرس در بدنمان آزاد شود.
صفحه گوشی خود را بررسی کنید و برنامه‌هایی که وقتتان را تلف می‌کند کم کنید
فقط چند دقیقه زمان بگذارید و تعیین کنید کدام برنامه‌ها را واقعا نیاز دارید. تنها ابزا‌هایی را نگه دارید که ارزش دارند؛ نه برنامه‌هایی که طراحی شده اند تا حواستان را پرت کنند.
بگذارید حوصله‌تان سر برود
دفعه بعدی که که در صف منتظر هستید یا در ترافیک مانده‌اید یا منتظر کسی هستید که دیر کرده است، به جای این که سریع سر خود در گوشی کنید فرصت را غنیمت بشمارید. لحظات برنامه ریزی نشده می‌تواند الهام بخش باشد و موجب خلاقیت و تامل شود.
برای مدیریت ایمیل‌ها زمان خاصی اختصاص دهید
مطالعات نشان می‌دهد که تمرکز دوباره بعد از این که متوقف می‌شود به طور میانگین ۲۵ دقیقه وقت می‌گیرد. پس کنار گذاشتن زمانی برای چک کردن ایمیل‌ها به شما کمک می‌کند از حواس پرتی مداوم در امان باشید.
هر روز زمان مخصوصی به «وقت نگرانی» اختصاص دهید (حتی ۵ دقیقه)
نگرانی‌های خود را بنویسید یا به آنها فکر کنید. البته نه با این هدف که نگرانی شما برطرف شود یا راه حلی پیدا کنید. اگرچه ممکن است وقتی شروع به تفکر کردید خود به خود راه حلی به ذهنتان برسد.
برای روز یک «پایان» اعلام کنید حتی اگر فهرست کارهایتان را کامل نکرده اید
اولویت بندی موثر به معنی راحت بودن با کامل نبودن‌هاست. پس از تعیین اولویت‌های اصلی روز، می‌فهمید که تقریبا غیر ممکن است همه کار‌ها را یک روزه انجام دهید. با وقت گذاشتن برای بازیابی شما روز بعدی سر کار بر میگردید و از فرصت‌ها استفاده می‌کنید.»
