نیمکت بارسلونا در انتظار سرمربی هلندی
او اگرچه شروع امیدوارکننده‌ای در اورتون داشت اما پایان فاجعه‌باری در انتظارش بود و تیم کومان از 9 بازی ابتدایی‌اش در لیگ تنها هشت امتیاز به‌دست آورد که بدترین شروع آبی‌ها در لیگ در بیش از یک دهه اخیر بود.
او می‌خواست توانایی‌اش را ثابت کند اما تنها شایعاتی در مورد رفتنش به نیمکت مربیگری وست برومویچ و وستهم مطرح شده بود. تنها 24ماه گذشته و بحث جدی وجود دارد که او مربی بارسلونا شود.
مقامات هلندی تأیید کردند قرارداد کومان با تیم ملی کشورش بندی دارد که به او اجازه می‌دهد در صورت پیشنهاد غول لالیگا می‌تواند بدون هیچ قید و شرطی از هلند جدا شود. با توجه به اینکه موقعیت ارنستو والورده هفته به هفته لغزنده‌تر از قبل می‌شود، این بند آنچنان که قبل از این فانتزی به‌نظر می‌رسید، نیست.
این تحول بزرگ در یک بازه زمانی کوتاه فوق‌العاده است اما بخش مهمی از آن به خود کومان بستگی دارد و اینکه تیم ملی هلند را به شکلی پرورش داده که از یک تیم متوسط مراحل پایانی تورنمنت‌های بزرگ که بعضاً از حضور در این تورنمنت‌ها باز می‌ماند، به یک مدعی اصلی در آستانه جام ملت‌های اروپا در تابستان سال آینده تبدیل شده است. این فاصله زیادی دارد با مرد کنار نیمکت اورتون که در دوران حضورش در مرسی‌ساید بشدت مورد انتقاد قرار گرفته بود و 140میلیون پوند روی دست تیمی خرج گذاشته بود که هماهنگی لازم را نداشت.
دوران 16ماهه او بعد از باخت 5 بر 2 مقابل آرسنال به پایان رسید در حالی که در 9 بازی آخرش در رقابت‌های مختلف بردی دشت نکرده بود. آن موقع‌ها و حتی بعد از اخراجش، کومان اصرار می‌کرد تمام چیزی که نیاز داشته این بوده که برای اصلاح اوضاع زمان کافی را در اختیارش بگذارند، هرچند خیلی‌ها باور نداشتند او توانایی انجام این کار را داشته باشد اما کاری که در تیم ملی کشورش انجام داده، به‌نظر می‌رسد دیدگاه‌ها در مورد توانایی‌اش برای مربیگری در بالاترین سطح را تغییر داده است.
یکی از جنبه‌های مهمی که به نفع او شده، آن است که در سمتش چندان زیر ذره‌بین قرار نگرفت و توانست کنترل بیشتری روی پوشش رسانه‌ای کارش داشته باشد.
تلاطم و هیجان همیشگی پوشش لیگ برتر گویا توان کومان را گرفت. اگرچه خونسردی و آرامش او در ابتدا به‌عنوان یک عامل مثبت در اورتون تلقی می‌شد اما در نهایت نتوانست توجه هواداران را جلب کند و کمکی برای ماندنش در این تیم و کسب رأی اعتماد برایش نشد.
او در تیم ملی هلند از آن همه توجه رسانه‌ای خلاصی پیدا کرده و حالا به‌نظر می‌رسد رابطه بهتری با رسانه‌ها پیدا کرد و حتی از آن به‌عنوان مزیتی برای بحث درباره انتقال احتمالی‌اش به بارسلونا استفاده می‌کند.
کومان دو هفته پیش به فاکس‌اسپورتس گفت: «بند قرارداد من تنها شامل بارسلونا می‌شود و فقط بعد از یورو 2020 قابلیت اجرا دارد. صددرصد این اطمینان را می‌دهم که در حال حاضر قصد رفتن به بارسلونا را ندارم.»
کومان شش سال برای بارسلونا بازی کرده و گل مشهورش به سمپدوریا در فینال جام باشگاه‌های اروپا در سال 1992 نخستین قهرمانی تیم کاتالان در سطح قاره را رقم زد. اگرچه رابطه او با بارسلونا به توانایی‌اش لطمه‌ای نمی‌زند اما کارش در تیم ملی هلند با گروهی از بازیکنان جوان بوده که توجه مقامات بارسا را به خود جلب کرده و احتمال رفتنش به نیمکت داغ نوکمپ را افزایش داده است.
او تیم ملی هلند را در حالی تحویل گرفت که به‌خاطر راه نیافتن به جام‌جهانی 2018 از روحیه و اعتماد به نفس پایینی برخوردار بود اما حالا هلند تیمی شده که می‌تواند با بهترین‌های اروپا رقابت کند و نتایج خیلی خوبی در مقدماتی یور 2020 و همچنین بازی‌های دوستانه به‌دست آورده.
او خوش‌شانس هم بوده چون با گروهی از مستعدترین بازیکنان جوان تاریخ تیم ملی هلند همگروه شده و امثال فرانکی دیونگ، ماتیس دلیخت و دونی فان دبیک در این تیم می‌درخشند. یکی از نقاط قوت بارز کومان این است که توانسته استعدادهای شگفت‌انگیز را در بزرگترین میادین به منصه ظهور برساند، از جمله اینکه تیم او با کسب پیروزی‌های چشم‌نواز مقابل انگلیس، آلمان و فرانسه تا فینال لیگ ملت‌های اروپا پیش رفت، هرچند برابر پرتغال شکست خورد.
یکی از دلایل آشکار عرض اندام هلند در میان تیم‌های قدرتمند اروپا بدون شک حضور ویرجیل فان‌دایک در قلب دفاع است. مدافع لیورپول شاید یک دلیل دیگر باشد برای اینکه بارسلونا تلاش هوشمندانه‌ای برای جذب کومان از خود نشان داده است. این دو سابقه درخشانی از همکاری با یکدیگر دارند. فان‌دایک را نخستین‌بار مربی حال حاضرش در تیم ملی به لیگ برتر آورد وقتی مربی ساوتهمپتون بود، کومان در سال 2015 او را از سلتیک خرید. اگر این همکاری با موفقیت‌های بیشتر در تیم ملی هلند همراه شود، بارسلونا شاید حس کند بتواند مدافع لیورپول را برای جدا شدن از آنفیلد و رفتن به نوکمپ وسوسه کند.
