اخراج ویلموتس آری، نه؟
«بعد از رفتن کی‌روش بسیاری عقیده داشتند تیم ملی با نظارت صحیح فدراسیون فوتبال می‌تواند مربی‌ای را استخدام کند که نه‌تنها حواشی دوران کی‌روش را نداشته باشد بلکه نتایج خوب کی‌روش را نیز بهبود ببخشد. ویلموتس پس از کش‌وقوس‌های فراوان به‌عنوان سرمربی تیم ملی ایران معرفی شد و با توجه به بودجه‌ای که در اختیار بود، بسیاری از این انتخاب راضی بودند. تمرینات تیم ملی تحت هدایت معمار بلژیکی آغاز شد و ایران ابتدا در دیداری پرگل و جذاب با ۵ گل از سد سوریه گذشت و سپس مقابل کره جنوبی در سئول دیدار قابل قبولی انجام داد که بسیاری را نسبت به فوتبال تهاجمی این تیم در دوران پساکی‌روش امیدوار کرد. دیدارهای انتخابی جام جهانی هم آغاز شد و ایران در دو دیدار ابتدایی مقابل هنگ‌کنگ و کامبوج توانست این دو تیم را راحت ببرد. ویلموتس سرمست از کسب این نتایج در نشست‌های خبری بارها از اعتقادش به «فوتبال تهاجمی» می‌گفت و این‌طور وانمود می‌شد که هر چه از این واژه بیشتر استفاده کند، می‌تواند دل مخالفان کی‌روش را به دست بیاورد؛ البته که شاید پیش خودش حق هم داشت؛ چراکه در دوران کی‌روش در هر صورت با وجود استحکام فوق‌العاده خط دفاع، میانگین گلزنی بالایی وجود نداشت.
دیدار با بحرین فرارسید و تیم ملی ایران با وجود خلق چند موقعیت گل نتوانست دروازه رقیب سنتی خود را باز کند و با دریافت یک گل در منامه شکست خورد تا اولین سنگ محک جدی سرمربی بلژیکی در دیداری رسمی همراه با شکست باشد. بعد از این شکست بود که ویلموتس به‌جای حضور در ایران، کشور را ترک کرد و حتی شایعه‌ای جدی مطرح شد که او دیگر به ایران نخواهد آمد؛ علت؟ عدم دریافت مطالبات خود از فدراسیون فوتبال.
اوضاع بحرانی به نظر می‌رسید؛ چراکه با شناختی که همگان از فدراسیون تحت امر تاج داشتند، می‌دانستند او توانایی برطرف‌کردن بحران را ندارد. به فاصله چهار روز به بازی با عراق لیست تیم ملی ایران اعلام شد و هنوز هم بسیاری شک دارند که این لیست واقعا توسط ویلموتس اعلام شده یا نزدیکان فدراسیون فوتبال! در هر صورت با یکی، دو جلسه تمرین نصفهونیمه ایران راهی امان شد تا در کشور اردن دیدار حساس با عراق را برگزار کند. از همان ابتدا که ترکیب اعلام شد، یک جای کار می‌لنگید و مشخص بود که بار کج به مقصد نمی‌رسد. نتیجه؟ دومین شکست پیاپی تاریخ فوتبال بعد از پنج سال رقم خورد و حالا شرایط صعود به اماواگر کشیده است.
آن‌طور که سایت ۹۰ نوشته، جلسه‌ای بین رئیس فدراسیون فوتبال و وزیر ورزش در خصوص قطع همکاری با کادر فنی فعلی برگزار شده، اما طرفین به نتیجه‌ای نرسیده‌اند؛ چراکه رقم قرارداد ویلموتس، در حدود دو میلیون دلار، چیزی نیست که به‌راحتی بتوان آن را فسخ کرد و غرامتش را پرداخت. با توجه به این که اولین بازی تیم ملی در فروردین سال ۹۹ برگزار می‌شود، اتفاقا فدراسیون فوتبال با همین فرضیه تصمیم دارد روی گزینه جدید بعد از ویلموتس تمرکز کند اما بسیاری عقیده دارند نباید دوباره دست به تغییرات زد.
بیژن ذوالفقارنسب، کارشناس و مربی سابق تیم ملی ایران، در گفت‌وگو با «شرق» عقیده دارد تغییر سرمربی، آن هم در این مقطع با توجه به هزینه گزافی که روی دست فدراسیون می‌گذارد، تصمیم درستی نیست: «باید به این نکته اشاره کنم که در وهله نخست بعید می‌دانم با توجه به بحران مالی فدراسیون فوتبال و البته بحث تحریم‌ها، ما بتوانیم بعد از اخراج ویلموتس غرامت قرارداد او را پرداخت کنیم، همچنین در حال حاضر مربی کارآمدی نیز وجود ندارد که بعد از اخراج ویلموتس بتوانیم او را استخدام کنیم. ضمن این که عقیده دارم هنوز شرایط صعود ایران به دور دوم مسابقات انتخابی جام جهانی در دست خودمان است و ایران با کسب ۴ پیروزی در ۴ دیدار آتی حتی می‌تواند به‌عنوان سرگروه صعود کند.»
یکی دیگر از دلایلی که فدراسیون فوتبال را به شک انداخته که آیا ادامه‌دادن با ویلموتس به‌عنوان سرمربی تیم ملی امری درست است یا خیر، شکست مقابل تیم‌های آسیایی است که حداقل در چند سال اخیر ایران مقابل آنها سربلند از زمین خارج شده است. ذوالفقارنسب اما نظر دیگری دارد و به عقیده او ویلموتس می‌تواند راه کی‌روش را بعد از این دو شکست در پیش بگیرد: «اگر خاطرتان باشد، کی‌روش هم در ابتدای راه خود دو شکست متوالی مقابل لبنان و ازبکستان را تجربه کرد و حتی در آستانه حذف از دور دوم مرحله انتخابی جام جهانی ۲۰۱۴ بودیم ولی به او فرصت دادیم تا با کسب نتایج دلخواه، ما را به جام جهانی ببرد. الان هم شرایط مشابه گذشته رخ داده و تیم ملی در مرحله نخست انتخابی دو شکست پیاپی کسب کرده، با این تفاوت که صعود مستقیم همچنان در اختیار خودمان است.»
درخصوص قهر ویلموتس و عدم حضور او در ایران هم قیاس‌های جالبی نسبت به او و کی‌روش مطرح می‌شود و بسیاری عقیده دارند کی‌روش با وجود عدم دریافت مطالباتش اما تعهد معنوی بیشتری نسبت به تیم ملی ایران داشت؛ هر چند تعداد روزهای حضور کی‌روش هم در ایران آن قدر کم بود که اگر کمی وقت صرف می‌شد، تعداد روزهای دقیق حضور او در ایران به صورت دقیق شمارش می‌شد. دراین‌باره این پیشکسوت فوتبال، فدراسیون را مقصر می‌داند: «ببینید وقتی فدراسیون فوتبال نسبت به تعهد مالی‌ای که به سرمربیان تیم ملی دارد پایبند نیست، آنها هم قهر می‌کنند و می‌روند. امثال ویلموتس خارجی هستند و وقتی پولشان سر وقت آماده نباشد، می‌روند و البته حق هم دارند. هر کارمند یا کارگری دستمزدش را سر وقت نگیرد، کار نمی‌کند. ما باید اول حق‌وحقوق کادر فنی را بدهیم، بعد از او انتظار داشته باشیم تا تمرینات تیم ملی را سر وقت و موعد مقرر آغاز کند. نمی‌شود جاده یک‌طرفه بین فدراسیون فوتبال و مارک ویلموتس برقرار شود.»
درخصوص شکست ناباورانه مقابل عراق بسیاری از کارشناسان صف طویلی از مقصران را مطرح کردند؛ از مارک ویلموتس و مسعود شجاعی تا فدراسیون فوتبال. سرمربی سابق سایپا اما در کنار ضعف فنی و ساختاری در مسابقه مذکور، نقش فدراسیون فوتبال را هم در این ناکامی پررنگ می‌داند: «بازی ایران مقابل عراق را به صورت زنده تماشا کردم و از همان ابتدا مشخص بود که ترکیب و ارنج بازیکنان در زمین اشکال اساسی دارد و این موضوع نشات‌گرفته از عدم شناخت کافی سرمربی تیم ملی از بازیکنانش بود. در این دیدار بازیکنانی به کار گرفته شدند که به عقیده من اصلا نباید دعوت می‌شدند، چه برسد به این که ۹۰ دقیقه در زمین حضور داشته باشند. ضمن این که حتی دقایق تعویض‌های بازیکنان نیز مناسب نبود. وقتی تیم ملی با یکی، دو جلسه تمرینی نصفهونیمه راهی امان شد، نتیجه‌ای بهتر از این نباید کسب می‌کردیم وگرنه حق و ناحق در زمین مسابقه رعایت نمی‌شد. من به وضوح می‌دیدم که اطلاعات کادر فنی از لحاظ آنالیز حریف هم آن قدر ناقص بود که با جابه‌جایی‌های فنی عراق، تیم ملی هیچ تدبیری نسبت به خنثی‌کردن برنامه آنها نداشت. در پایان باید عرض کنم اگر ویلموتس را حفظ کنیم و فدراسیون فوتبال هم برای یک بار که شده به تعهداتش عمل کند و نظارت بر ویلموتس را افزایش دهند می‌توانیم به راحتی به دور دوم و جام جهانی قطر صعود کنیم.»
