بهدنبال ایست قلبی بیمار و مطلع شدن پرسنل بخش، آنها بلافاصله کار احیای بیمار را آغاز و در همان حال رزیدنت مقیم بخش را از وضعیت بیمار مطلع کردند.
چون عملیات احیا بیش از زمان عادی طول کشید پزشک و پرستاران از همراهان بیمار میخواهند که اتاق را ترک کنند تا فضا آرامتر شود و آنها بتوانند به وظایف خود رسیدگی کنند.اما وقتی بیمار فوت کرد همراهان با سرو صدا و کتک زدن پزشکان و پرستاران باعث ایجاد تنش و برهم زدن آرامش و امنیت سایر بیماران بخش شدند.
مهدی شاد، رزیدنت داخلی بیمارستان که در این حادثه مصدوم شده گفت: به محض رسیدن بالای سر بیمار کار احیا را آغاز کردم و به اتفاق پرستار بخش حدود ۴۵ تا ۵۰ دقیقه به طور نوبتی کار ماساژ قلبی و تنفس مصنوعی را ادامه دادیم. در حالی که ما مشغول احیا بودیم، هر کدام از همراهان، نظری میداد و در کار درمان مداخله میکرد شرایط بسیار بدی بود اتاق بسیار شلوغ بود و ما چارهای بجز ادامه کار در آن شرایط نداشتیم.
شاد افزود: با وجود حدود یک ساعت تلاش، وقتی مطمئن شدیم که دیگر بیمار برگشتی ندارد، دست از احیا کشیدیم و با اعلام فوت به اطرافیان بیمار، به آنها تسلیت گفتیم و آماده شدیم که از اتاق خارج شویم. اما همراهان بیمار که حدود ۱۵ یا ۲۰ نفر مرد و تعدادی خانم بودند پس از اینکه متوجه شدند بیمارشان فوت شده با عصبانیت، سر و صدا، گریه و پرخاش به سمت ما حملهور شده و من و پرستار بخش و کمک بهیار را مورد ضرب و شتم قرار دادند. صورتم را خونی کردند و بینیام را شکستند.