اینترنت در سیستان و بلوچستان همچنان قطع است
اتصال ایران به شبکه جهانی اینترنت از شنبه شب (۲۵ آبان) به مدت پنج روز کاملا قطع بود؛ تا جایی که از روز پنج‌شنبه (۳۰ آبان) اتصال اینترنت در بخش ثابت و خانگی، دانشگاه‌های بزرگ کشور و برخی شرکت‌های فعال و نیازمند به ارتباطات اینترنتی آغاز شد. پس از اتصال اینترنت ثابت خراسان جنوبی، گلستان، سمنان، یزد، همدان، چهارمحال و بختیاری، اردبیل، زنجان و ایلام، اتصال تدریجی ادامه یافت و پس از آن، افراد در انتظار اتصال مجدد اینترنت همراه بودند.
اینترنت همراه نیز از روز یکشنبه (۳ آذر) با اتصال تدریجی در استان‌های خراسان جنوبی، گلستان، سمنان، یزد، چهارمحال بختیاری، همدان، اردبیل، زنجان و ایلام برقرار شد و از روز سه‌شنبه (۵ آذر) استان خراسان شمالی نیز به این فهرست اضافه شد. از روز چهارشنبه (۶ آذر) نیز اینترنت موبایل استان‌های قم، قزوین، کهگیلویه و بویر احمد، مرکزی، آذربایجان شرقی، هرمزگان، بوشهر و تهران متصل شد.
اینترنت موبایل در استان‌های آذربایجان غربی، خراسان رضوی، لرستان، مازندران، گیلان، کرمان و کردستان نیز از روز پنج‌شنبه (۷ آذر) برقرار و استان‌های کرمانشاه، اصفهان، البرز، فارس و شهرستان‌های غربی استان تهران نیز از روز جمعه (۸ آذر) به این فهرست افزوده شدند. اینترنت خوزستان نیز از روز شنبه (۹ آذر) برقرار شد تا پس از دو هفته تمامی استان‌ها مجددا از اینترنت برخوردار شوند؛ تمامی استان‌ها به جز سیستان و بلوچستان که تا این لحظه هنوز از اتصال آن به اینترنت بین‌الملل خبری نیست.
در روزهای قطعی اینترنت، مسوولان اظهار کردند که تصمیم‌گیری برای قطع اینترنت از سوی شورای امنیت گرفته شده است. پس از آن محمدجواد آذری جهرمی -وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات- اعلام کرد که وصل شدن اینترنت همراه منتظر دستور وزیر کشور است. با این وجود اپراتورها از زمان اتصال مجدد اینترنت در استان سیستان و بلوچستان ابراز بی‌اطلاعی می‌کنند و مردم این استان در شرایط برقراری اینترنت در کل کشور، همچنان در خاموشی اینترنتی به سر می‌برند.
در اخبار و گزارش‌هایی که درباره اینترنت در این روزها منتشر شده، بسیاری از کاربران تقاضای اتصال مجدد اینترنت را داشتند و این روزها این درخواست به وصل کردن اینترنت موبایل در استان سیستان و بلوچستان خلاصه شده است. کاربران اینترنتی در این استان تصور می‌کنند اکنون که همه استان‌ها دارای اینترنت بین‌الملل هستند، به فراموشی سپرده شده اند.
یکی از کاربران اینترنتی مخاطب ایسنا که در شهر زاهدان زندگی می‌کند، درباره مشکلات این روزها در نبود اینترنت می‌گوید: "اینترنت از همان روز اول هم نباید قطع می‌شد، اما اگر مسوولان به دلیل امنیت کشور این تصمیم را گرفته اند، ما هم به این تصمیم احترام می‌گذاریم؛ ولی حالا که اینترنت در تمامی استان‌های کشور وصل شده، چرا اینترنت سیستان و بلوچستان را وصل نمی‌کنند؟"
او درباره اتصال اینترنت ثابت در شهرهای استان سیستان و بلوچستان می گوید: "کمتر کسی از اینترنت ثابت استفاده می‌کند و اصلا بعضی از کارها فقط با استفاده از اینترنت موبایل قابل انجام است. فعالیت بسیاری از کسب‌وکارها با اینترنت است و در شرایطی که اینترنت تمام کشور وصل شده، اما در سیستان و بلوچستان هنوز هم اینترنت بین‌الملل برقرار نیست و بسیاری از این بابت ضرر کرده اند."
این کاربر به موقعیت جغرافیایی استان سیستان و بلوچستان اشاره می‌کند و می‌گوید: "ما در شهری مرزی زندگی می کنیم و برای ارتباط با مشتریان خارجی خود به اینترنت بین‌الملل نیاز داریم. همچنین بسیاری از مشتریان ما از استان‌های دیگر هستند و مهم‌ترین راه برای فروش اجناسمان، قرار دادن آنها در شبکه‌های اجتماعی است که با قطعی اینترنت، خسارات زیادی به ما وارد شده است."
شاید اگر از خود بپرسید کدام یک از استان‌های کشور محروم‌تر از باقی استان‌هاست، به نتیجه‌ای که قابل استناد باشید نرسید، اما بدون شک سیستان و بلوچستان را می‌توان از استان‌هایی به شمار آورد که با وجود طبیعت زیبا، فرهنگ غنی و مردمی خونگرم، محروم‌ترین افراد را در خود جای داده است. این محرومیت اکنون با محدودیت اینترنت گره خورده و خسارت‌های زیادی به کسب‌وکارها و کاربران اینترنتی وارد کرده است.
اینترنت adsl و ادارات هم از روز 7 اذر ماه در بلوچستان قطع شده و ما در ادارات هم دچار مشکل شدیم و فعالیتهای اداری ما مختل شده است. هیچ توجیه منطقی برای قطع این شکلی اینترنت وجود ندارد. در مورد اعتراضات هم مردم بلوچستان مانند همیشه پشت نظام رو گرفتند و کمترین اعتراضات رو داشتند در حالی که شاید بیشترین اسیب از تصمیم دولت برای تغییر قیمت بنزین رو مردم این استان می بینند چرا که مسئولین در ابعادمختلف سیاستی ونظارتی کمترین توجه رو دارند. اما اینترنت همه جا وصل شده و ما در بلوچستان از اینترنت هم محروم هستیم.
متاسفانه در ابعاد مختلف ما در بلوچستان نادیده گرفته می شویم. و بی راه نیست که گاهی ما احساس شهروند درجه دومی رو می کنیم.