تاثیر غذای چرب بر افزایش خطر ابتلا به آلزایمر
محققان علوم پزشکی در انجمن علوم اعصاب آمریکا اعلام کردند غذای پرچرب، ساخته شدن نورون‌های جدید را متوقف می‌کند.
محققان در بررسی‌های خود دریافتند این نوع رژیم غذایی، ساخته شدن نورون‌های جدید را در موش‌های ماده متوقف می‌کند و می‌توان گفت زمینه‌ای برای بروز آلزایمر فراهم می‌سازد.
محققان در مقاله‌ای در شماره اخیر نشریه نورون الکترونیکی eNeuro اعلام کردند این تاثیر منفی، در موش‌های نر مشاهده نشده است.
اختلالات متابولیک همچون چاقی و دیابت نوع دوم با افزایش خطر بروز طیف اختلالات مغزی از افسردگی تا آلزایمر همراه می‌شوند.
رشد و تولید سلول‌های عصبی جدید که به عصب زایی موسوم است خط ارتباطی بین دو حالت یاد شده است.
هیپوکامپ در مغز که منطقه مربوط به حافظه و روند‌های هیجانی است به عنوان کانون نوروژنز یا عصب زایی مطرح است.
دکتر روبیسون و همکارانش با خوراندن رژیم پرچرب به گروهی از موش‌ها به مدت هجده هفته دریافتند رژیم پرچرب نه تنها افزایش وزن و افزایش قند خون را در هر دو جنس ماده و نر دارد بلکه روند عصب زایی را در هیپوکامپ موش‌های ماده تخریب می‌کند.
محققان بر این باورند که شاید این روند، در بدن انسان نیز وجود داشته باشد و زمینه ساز ابتلای زنان به آلزایمر شود.
به گزارش پایگاه خبری یورک الرت، بر اساس آمار‌ها برآورد می‌شود حدود پنج میلیون و چهارصد هزار نفر در آمریکا به بیماری آلزایمر مبتلا باشند که هیچ درمانی ندارد، ولی برخی داروها، قادرند شرایط قوای شناختی بیماران را کنترل کنند.
با بالا رفتن سن و پیر شدن سلول ها، ترشح ماده شیمیایی سروتونین کاهش می‌یابد، بدین ترتیب ارتباط بین سلولی و انتقال اطلاعات دچار مشکل می‌شود.
این مشکل بیشتر از همه در بخش حافظه و خاطرات خود را نشان می‌دهد.
خاطره‌ها ترکیبی هستند از یادآوری دیده‌ها و شنیده‌ها و احساسات که برای یاداوری آن‌ها مغز نیاز به برقراری یک ارتباط پیچیده سلولی بین همه بخش‌ها دارد.
به همین علت با بالا رفتن سن و کم شدن ترشح سروتونین در مغز، خاطره‌ها کمرنگ یا فراموش می‌شوند.
در بیماری آلزایمر ترشح سروتونین به شدت کاهش می‌یابد، اما این مسئله همیشه به علت پیر شدن سلول‌ها نیست.
سکته مغزی که باعث از دست رفتن بخشی از سلول‌های مغز می‌شود یا شوک عاطفی پس از دست دادن عزیزی می‌توانند خطر ابتلا به آلزایمر افزایش دهند.
آلزایمر با از دست دادن حافظه کوتاه مدت، فراموش کردن آدرس‌ها و اسم‌ها آغاز می‌شود و کم کم تا آنجا پیش می‌رود که فرد حتی راه بازگشت به خانه را فراموش می‌کند.
بیماری آلزایمر متاسفانه درمانی ندارد، اما می‌توان از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
