سرمایه‌هایی که در "پرواز مرگ" سوختند؛ درباره نخبگان ایرانی سقوط هواپیمای اوکراینی چه می دانیم؟+عکس
یک هواپیمای اوکراینی در نزدیکی تهران براثر شلیک غیرعمد پدافند سپاه ایران سقوط کرد و تمامی۱۷۶ سرنشین آن جان خود را از دست دادند.
به گزارش آفتابنیوز؛ در این میان، دانشجویان نخبه زیادی بودند که خیلی از آنها برای دیدار با خانواده خود به تهران آمده بودند. در میان این قربانیان ۳۱ تن ساکن شهر "ادمونتون "(Edmonton) در استان" آلبرتا "(Alberta ) کانادا بودند.
علت سفر همزمان دانشجویان ایرانی به اوکراین چه بود؟ +اسامی
"پیمان پارسیان" یکی از اعضای جامعه ایرانی ساکن ادمونتون گفت: ما خیلی از مسافران این پرواز را می‌شناختیم و بخش قابل توجهی از جامعه هموطن خود را از دست دادیم.
به گزارش سی‌بی‌اس، "دیوید تورپین"(David Turpin) معاون دانشگاه "آلبرتا"(Alberta) هم اظهار کرد که حداقل ۱۰ قربانی این حادثه از دانشجویان این دانشگاه بوده‌اند.
خبری تکان‌دهنده
رضا اکبری رئیس انجمن جامعه ایرانیان در ادمونتون اظهار کرد، "آرش پورضرابی" متولد ۱۳۷۲ و "پونه گرجی" متولد ۱۳۷۳ که هر دو در اواسط دهه ۲۰ زندگی خود بودند، هر دو دانشجوی دوره کارشناسی علوم کامپیوتر دانشگاه آلبرتا بودند که برای برگزاری جشن عروسی خود به ایران سفر کردند. ما شنیدیم که این زوج به همراه چهار تن از دوستانشان به ایران سفر کردند تا مراسم عروسی خود را برگزار کنند. این خبر بسیار تکان‌دهنده و ویرانگر بود و لحضات بسیار غم‌انگیزی را برای ما رقم زد. باور کردن غم از دست دادن این عزیزان برای جامعه ما بسیار سخت است. من هشت تن از این قربانیان را می‌شناختم و شک ندارم تعداد زیادی از افراد ساکن در ادمونتون نیز قربانیان این حادثه را می‌شناختند. زیرا در بین آنها تعداد زیادی پزشک و استاد دانشگاه وجود داشت.
خانواده‌ای چهار نفره که همگی جان خود را از دست دادند
مسعود اردکانی از اساتید دپارتمان مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه آلبرتا" اظهار کرد، "سید پدرام موسوی" و "مژگان دانشمند" هر دو از اساتید مهندسی دانشگاه "آلبرتا" به همراه دو فرزند دختر خود "سیده دریا" و "سیده دورینا" نیز در میان قربانیان حادثه بودند. دریا متولد سال ۲۰۰۵ و دورینا متولد ۲۰۱۰ بودند که هر دو دانش‌آموز بودند.
"پیمان پارسیان" همچنین گفته که "شکوفه چوپان نژاد" هم که متخصص زنان و زایمان یک کلینیک پزشکی در ادمونتون بود، به همراه دو دختر خود جان خود را در حادثه از دست داد. هر دو فرزندان این پزشک ایرانی هم دانشجوی دانشگاه "آلبرتا" بودند. "صبا سعادت" متولد سال ۱۳۷۵، دانشجوی پزشکی و خواهرش "سارا سعادت" متولد سال ۱۳۷۷، دانشجوی روانشناسی بالینی بود.
سینا اسفندیارپور از دانشجویان دانشگاه آلبرتا و از دوستان "نسیم رحمانی‌فر" که یکی دیگر از قربانیان این حادثه بود گفت: نسیم بسیار هیجان زده و خوشحال بود که طی این تعطیلات به ایران و خانه خود سفر میکند.
"نسیم رحمانی‌فر" دانشجوی مهندسی مکانیک دانشگاه "آلبرتا" بود و این، اولین زمستانی بود که در ادمونتون حضور داشت. به همین دلیل از سرمای زیاد این شهر بسیار نگران بود که هرگز این سرما را تجربه نخواهد کرد.
شورای آموزش و پرورش شهر "کَلگِری" در جنوب استان آلبرتای کانادا هم تایید کرد که "ارشیا ارباب بهرامی" دانش‌آموز سال دوازدهم این شهر در میان این قربانیان بوده و به همراه خانواده خود برای تعطیلات به ایران سفر کرده بود.
آموزش و پرورش این شهر گفته که ارشیا در فعالیت‌های ورزشی بسیار فعال بود و در رشته‌های شنا و شیرجه فعالیت می‌کرد. وی رویای پزشک شدن را در سر می‌پروراند و "کسری ساعتی" مهندس مکانیک هواپیما هم از دیگر هموطنان قربانی این حادثه، هم ساکن شهر "کَلگِری" بود.
"محد مهدی الیاسی" از دیگر دانشجویان دانشگاه "آلبرتا" بود که به تازگی ساکن تورنتو کانادا شده بود.
افراد موفقی که با پرواز مرگ از میان ما رفتند
"ندا صدیقی" از دیگر قربانیان حادثه جراح و چشم‌پزشک ایرانی که برای تعطیلات کریسمس یک سفر ۱۰ روزه به ایران داشت.
"علیرضا پی" از دیگر ایرانیان مقیم کانادا بود که در این حادثه جان خود را از دست داد. وی که پدر دو دختر هشت و ۱۰ ساله است، بنیانگذار شرکت فناوری "MessageHopper" در اُتاوا بوده است. ایرانیان مقیم کانادا که وی را می‌شناختند، گفته‌اند که او همواره سعی در گردهم‌آوری جامعه ایرانیان مقیم کانادا داشت.
"دلارام داداش‌نژاد" دانشجوی ۲۷ ساله کالج "لانگارا" که در ونکوور ساکن بود هم در میان این جانباختگان قرار دارد. وی برای دیدار با خانواده‌اش به ایران آمده بود.
از دست رفتن دو دانشجوی ایرانی دانشگاه "واترلو" کانادا
"مرضیه فروتن" و "منصور اصفهانی" از دیگر کشته‌شدگان این حادثه هستند. فروتن دانشجوی دپارتمان جغرافیا دانشگاه "واترلو" و اصفهانی دانشجوی رشته مهندسی عمران این دانشگاه بود. یکی از دوستان فروتن گفته که در دانشگاه او را به عنوان "فردی بلندپرواز" می‌شناختیم.
وی که در دهه ۳۰ زندگی خود بود، توسط دوستانش به عنوان زنی مقتدر توصیف می‌شد. با وجود اینکه فروتن دستاوردهای دانشگاهی زیادی داشت، بسیار سخاتمند، صادق و مهربان بود.
تحقیقات وی بر اپلیکیشینی متمرکز بوده که راجع به استفاده از الگوریتم‌ها و فناوری‌های جدید در سنجش از راه دور برای بررسی تغییرات آب‌وهوا بوده است.
"مرگ دو دانشجوی ایرانی دانشگاه "گولف"
"میلاد قاسمی آریانی" و "غنیمت اژدری" از دانشجویان مقطع دکتری دانشگاه "گولف"(Guelph) بودند که در این سانحه هوایی جان خود را از دست دادند.
"غنیمت اژدری" از دانشجویان دکتری دپارتمان جغرافیا و زمین‌شناسی و "میلاد قاسمی" دانشجوی دکتری بازاریابی بودند. یکی از اساتید این دانشگاه گفت: من و همه دانشجویان از این اتفاق دردناک بسیار ناراحت هستیم.
از دست رفتن دانشجویان دانشگاه "مک‌مستر"
"سیاوش مقصودلو" از دانشجویان سابق مقطع پسا دکتری دانشگاه "مک‌مستر"(McMaster) به همراه دختر و همسر خود در میان کشته شدگان بود. یکی از دوستان ایرانی مقصودلو اظهار کرد، وی به همراه "آزاده کاوه" همسر و پریان فرزند ۱۶-۱۵ ساله‌اش به ایران سفر کرده بود. یکی از همکاران مقصودلو در همیلتون او را مهربان و متفکر دانست و اظهار کرد، تحقیقات او روی دلایل تولد زودرس متمرکز بود.
مقصودلو مدرک دکتری پزشکی خود را از دانشگاه علوم پزشکی ایران دریافت کرد.
"ایمان آقابالی" و"مهدی اسحقیان " هم هر دو از دیگر دانشجویان مقطع دکتری دانشکده مهندسی دانشگاه "مک‌مستر" بودند.
دانشجوی سال دوم دانشگاه "یورک" در میان قربانیان حادثه
"صدف حاجی‌آقاوند" دانشجوی سال دوم رشته منابع انسانی دانشگاه "یورک" از دیگر قربانیان حادثه بود. یکی از هم‌کلاسی‌های حاجی‌آقاوند گفت: از دست دادن صدف بسیار سخت است. من همین چندروز پیش با او صحبت کردم. نمی‌توانم باور کنم که او اینجا نیست.
"فوت استادیار ایرانی دانشگاه "ویندزور"(Windsor)
"حمیدرضا ستاره کوکب" به همراه همسرش "سمیرا بشیری" هم در این هواپیما بودند. "حمیدرضا ستاره کوکب" استادیار دانشگاه "ویندزور" بود.
مرگ شش دانشجوی ایرانی تنها از دانشگاه تورنتو کانادا
"زینب اسدی لاری" و برادرش "محمد اسدی لاری" هم در میان جانباختگان بودند.
"مجتبی عباس‌نژاد"، "محمدامین بیروتی"، "محمد امین جبلی" و "محمد صالحه" از دیگر دانشجویان ایرانی این دانشگاه تورنتو بودند.
دانشگاه بریتیش کلمبیا هم در وبسایت رسمی خود فوت دو دانشجوی سابق خود "زینب اسدی لاری" و برادرش "محمد اسدی لاری" را تسلیت گفت و با انتشار بیانیه‌ای خود را در این غم شریک دانست.
فوت دو دانشجوی ایرانی دانشگاه کنکوردیا
"سیاوش غفوری"،"آذر ممانی" و "سارا ممانی" هم از دانشجویان فارغ‌التحصیل شده رشته مهندسی دانشگاه "کنکوردیا "(Concordia) در مونترال در میان قربانیان این حادثه تلخ بودند.
مرگ دو دانشجوی مقطع دکتری دانشگاه "کارلتون"(Carleton)
"فرید آراسته" و "منصور پور جم" از دانشجویان مقطع دکتری رشته زیست شناسی این دانشگاه جان خود را در پی سانحه هوایی هواپیمای اوکراینی از دست دادند.
زوجی که در دانشگاه رایرسون با یکدیگر آشنا شدند
مازیار امیر لیراوی برادر یکی از قربانیان حادثه به نام "مهسا امیرلیراوی" که ۲۹ سال داشت، اظهار کرد، خواهر من به همراه همسرش "مح صلاحی" در پرواز هواپیمای اوکراینی بود. این زوج که هر دو در دانشگاه "رایرسون"(Ryerson) در رشته مهندسی تحصیل کردند، در دانشگاه با هم آشنا شدند و در سال ۲۰۱۴ میلادی با یکدیگر ازدواج کردند.
تایید فوت یک زوج ایرانی دیگر از سوی دانشگاه محل تحصیل‌شان
دانشگاه "ÉTS" واقع در کِبِک کانادا هم فوت یک زوج را تایید کرد. "آیدا فرزانه" دانشجوی دکتری این دانشگاه به همراه همسرش "ئاروین مرتب" که در سال ۲۰۱۸ میلادی مدرک دکتری خود را از این دانشگاه، کسب کرد، در این کشته شدگان بودند.
فوت خانواده‌ای سه نفره که در انتظار نفر چهارم بود
"رازگرد رحیمی"، "فریده غلامی" و فرزند سه ساله آنها دیگر خانواده‌ای بودند که در این حادثه جان خود را از دست دادند. "رازگرد رحیمی" استاد دانشگاه گروه فناوری و مهندسی در کالج "Centennial" بود و به صورت دوره‌ای در دانشگاه "اُنتاریو" هم تدریس می‌کرد. وی به همراه فرزنده سه ساله و همسر باردار خود به ایران سفر کرده بود.
مرگ چهار دانشجو از دانشگاه "وسترن"
"غزل نوریان" دانشجوی انرژی مواد نانوفوتونیک، "میلاد نهاوندی" دانشجوی تولیدات صنعتی زیستی، "حدیث حیات‌داوودی" دانشجوی مقطع دکتری مرکز علوم تحقیقات الکتروشیمی و خوردگی و "ساجده سرائیان" که دانشجوی جدید الورود دانشگاه "وسترن" بود، قرار بود در رشته مهندسی شیمی مقطع کارشناسی در این دانشگاه آغاز به تحصیل کند.
سرشماری‌های کانادا نشان می‌دهد که حدود ۲۱۰ هزار و ۴۰۵ نفر ساکن کانادا هویت خود را ایرانی اعلام کرده‌اند و بیشتر جامعه ایرانیان در کانادا در جنوب اُنتاریو و کبک ساکن هستند.
بی کفایتی تا چه حد ؟ تا کی باید شاهد اینهمه بی مسئولیتی و سهل انگاریها باشیم؟؟
نخبه های این کشور رو چطور به کشتن دادید ؟؟؟؟؟؟؟
الان باید چه کرد؟
هیچ عمدی نیست
بزرگ نمایی دردی را دوا نمی کنه وداغ خانواده ها رابیشتر می کند
باید سعی کردخطاها کم شود
شرایط جنگ اقتضائات واحتیاط هایی دارد
اظهارنظرکنندگان هم انصاف را رعایت کنند
از صبح چندمین بار هستش که با خوندن این خبر گریه م میگیره. واقعا به چه گناهی از میان ما رفتن این عزیزان و گلهای پر پر شده؟؟؟؟؟ واقعا چرا؟؟؟ یعنی اینقدر تشابه هستش بین یک موشک کروز و یک هواپیمای مسافربری؟؟؟ مگه سرعتشون یکسان هستش؟؟؟ مگه اون لاین مسیر همیشگی پروازهای مسافربری نبوده؟؟؟ اون اپراتوری که پشت دستگاه بوده نباید یه لحظه با خودش فکر می کرده که اگه بزنم و هواپیمای مسافربری باشه چی؟؟؟؟
طفلکی ها خیلیهاشون میخواستن ثمره چندین سال زحمت و تلاش طاقت فرساشون رو بگیرن که اینجوری شدن.
بخدا از صبح خیلی داغونم. خیلی. خدا به همه بازماندگانشون صبری بده که طاقت این مصیبت رو داشته باشن. من که هیچکدومشون رو از نزدیک نمیشناختم دارم میسوزم وای بحال اطرافیانشون. خدا رحمتشون کنه. ما رو هم در غم خودتون شریک بدونید. همه اینها خواهران و برادران ما هم بودند. التماس دعا
درست است که حادثه اتفاق افتاده عمدی نبوده به گفته مسئولین ولی چرا در شرایط جنگی واماده باش صدرصد اجازه پرواز داده اند پس اگر موشک شلیک شده از طرف امریکا بود هم باز این عزیزان ازبین میرفتند و آنوقت میگفتند آمریکا هواپیمای مسافر بری رو هدف قرار داده و باز هم این عزیزان قربانی شده بودند پس اولا باید کسانی که دستور اجازه پرواز را داده اند را توبیخ وبه سزای عملشان برسانند وهم مقصرین بعدی را ٫ پس چگونه است در روز 22 بهمن اجازه پرواز به هیچ هواپیمایی داده نمی شود تازه اون روز روز جشن هست پس چطور این روز سخت و پر التهاب برای اماده باش صدرصد پدافند برای تمام فضای کشور ایجاد شده اجازه پرواز داده شده است
همه عزادار اون ۱۳ نفر شدند باقی اون مسافرا ...
خدا همشون رحمت کند
من هم از کشته‌شدن انسان‌ها ناراحت می‌شوم، اما چرا اکثر اوقات ما بدون اینکه هوشمندانه فکر کنیم، حرف‌هایی می‌زنیم و کار‌هایی میکنیم که از روی خودآگاهی نیست و شتاب زده و اصطلاحا جوگیرانه انجام می‌دهیم؟! حالا از روی جهالت و نادانی یا از روی عقده و فشار‌هایی که می‌خواهیم سر کسی در موقعیتی خالی کنیم یا آن‌هایی که واقعا قصد و منظور خاصی دارند، اما فرقی نمی‌کند هر سه گروه از روی جهل ... با دشمن همسو میشوند و لطمه‌ای که به کشور زده میشود دیگر پولدار و فقیر ندارد، دیگر اصلاحطلب و اصولگرا ندارد، دیگر دولت و سپاه ندارد، دیگر زن و مرد و کوچک و بزرگ ندارد؛ تنها کسانی که آسیب نمی‌بینند همان‌هایی ... هستند که خارج از ایران آتش این معرکه را شعله‌ورتر و ایران و مردمانش را تجزیه و چند دسته میکنند تا اتحاد کشور از هم بپاشد، وقتی یک کشور اتحادش را از دست بدهد دیگر فرقی نمی‌کند که که مانتویی‌باشی یا چادری، ولایت فقیه را قبول داشته باشی یا نه و... دیگر کشوری وجود ندارد که بخواهیم به این چیزها فکر کنیم.
من فکر میکنم همین رفتار‌ها است که آغازگر جنگ داخلی میشود که همان جنگ با بیگانه است چه بسا مخرب‌تر! چه کسی در جنگ سرباز‌های خودی را میزند به جز دشمنان و خودی‌های خائن؟! اگر کسی واقعا کشورش، خانواده‌اش و خودش برایش مهم باشد اینقدر به دعوا‌های داخلی دامن نمی‌زند که این از جنگ و دعوا با بیگانه از بیرون مخرب‌تر است، وقتی خودی‌ها بهم رحم نکنند بیگانه که دیگر جای خود دارد. تمام حرف من اینه که ناراحت بودن از حادثه درست است و اگر نباشیم تعجب دارد، حالا یا برای هواپیما و سرنشینانش یا برای سپهبد کشورمان سردارقاسم سلیمانی، اما در این میان اگر دنبال مقصر یا علت این حادثه میگردیم هر که هرچه گفت باور نکنیم و حتما تحقیق کنیم و عاقلانه و نه احساسی تصمیم بگیریم ولی اگر تخصصی در همچین چیزا‌هایی نداریم این قدر راحت و بی‌رحمانه نظر ندهیم و به افراد متخصص و قابل اعتماد (کسی که واقعا نسبت به سرنوشت کشور و مردمانش دلسوزاست و حرف و عملش یکی است و نه بیگانگان) مراجعه کنیم و به حرف‌های آنها گوش کنیم و فکر کنیم، و من فکر میکنم در یک حادثه آن هم داخلی نباید خیلی دنبال مقصر باشیم که تفرقه‌افکنی بشود که سود که به ما نمی‌رسد هیچ ضرر هم می‌رساند که دودش فقط در چشم خود ما می‌رود نه کس دیگر، نه بیگانگان و ...
وقتی عده‌ای در یک کشتی یا قایق هستند و در حال غرق شدن، کدام آدم عاقلی کشتی را سوراخ میکند، وقتی خودش هم سوار بر کشتی است؟! حتی اگر نظرش با ناخدا هم متفاوت باشد آن لحظه چیزی نمی‌گوید یا کاری نمی‌کند که به ضرر ناخدا باشد که به ضرر خودش میشود و آن لحظه همه به ناخدا و کسی که آنها را رهبری میکند اعتماد و کمک میکنند تا خودشان هم نجات پیدا کنند، حالا در این میان بدبینی و غر زدن به خدا، به دریای طوفانی، به کشتی، به ناخدا جز پرت شدن حواس ناخدا و شادی دشمنانی که خارج از کشتی و خطرطوفان و مرگ هستند (چه بسا خودشان باعث و بانی این طوفان و شرایط پر التهاب باشند!) چه نتیجه‌ای برای ما که همه سوار یک کشتی هستیم دارد؟! کمی هوشمندانه فکر کنید اصلا باعقل جور در می‌آید که افراد داخل آن کشتی، کشتی را سوراخ کنند؟! آن وقت که خود نیز غرق میشوند؟! چه کسانی با انجام این کار سود میبرند و کوچکترین آسیبی هم نمی‌بینند؟! معلوم است! دشمنان افراد داخل آن کشتی که اتفاقا خارج آن کشتی و شرایط آن افراد داخل کشتی هستند! در این شرایط کمی هوشمندانه‌تر فکر کنیم و آگاهانه‌تر تصمیم بگیریم که اشتباهات جبران‌ناپذیری رخ ندهد که موجب غرق شدن خودمان و عزیزانمان و خشنودی دشمنان سرسختمان بشود!
وقتی دریک شرایط بحرانی افتادیم با بد بینی و غر زدن و تفرقه افکنی هیچ چیزی که حل نمی‌شود هیچ ما را عقب هم نگه می‌دارد که نتوانیم درست تصمیمی بگیریم که به نفع ما باشد، در چنین شرایطی باید بدون در نظر گرفتن اینکه افرادی که با آنها در این شرایط هستیم آیا همفکر ما هستند یا نه از آنها خوشمان می‌آید یا نه بهترین تصمیم را بگیریم به جای زدن حرف و انجام کار‌هایی که التهاب را بیشتر و روحیه افراد را تضعیف میکند به ناخدا کمک کنیم و به حرف او گوش کنیم تا همگی نجات پیدا بکنیم که یک وقت به جای جمع کردن بادبان‌ها آنها را نا آگاهانه باز نکنیم که همه از جمله خودمان به فنا برویم! کا را به کسی بسپارید و به او اعتماد کنید که راه بلد و کار بلد است و شجاعانه و دلسوزانه برای نجات شما و خودش میجنگد نه آن کسی که بیرون از شرایط و در آسایش و به نفع خودش نظر می‌دهد! آدم‌های عاقل که به فکر خودشان و عزیزانشان هستند این گونه رفتار میکنند، با غرور و لجبازی و جهالت مانند پسر نوح میشویم که حرف پدرش و نماینده خدا را گوش نداد و سوار بر کشتی نوح نشد و با غرور و لجبازی و جهالت خودش را به کشتن داد چه بسا آدم‌هایی را هم با خود همفکر کرده و به کشتن داده باشد البته آنها هم مقصر هستند که حرف‌های نماینده خدا و پیامبر مورد اعتمادشان را نادیده گرفتند.
پس مانند پسر نوح نباشیم که عاقلانه تصمیم نگرفت و با نادانی و لجبازی و نه هوشمندانه تصمیم گرفت و خومان و عزیزانمان را به کشتن ندهیم! حواسمان باشد که سوار بر چه کشتی هستیم؟! و همراه با چه کسانی هستیم؟! و چه کسی ناخدای واقعی ماست که همراه ما سوار بر کشتی است و در شرایط سخت بجای فرار شجاعانه و فداکارانه و دلسوزانه در کنار ما ایستاده است و برای نجات همگی‌مان میجنگد به او گوش دهیم و از او اطاعت کنیم، کمکش کنیم نه اینکه سد راهش بشویم تا خودمان و عزیزانمان هم نجات پیدا کنیم! حواسمان باشد چه کسانی بیرون از کشتی ما هستند و از سود ما سود میبرند و خوشحال میشوند یا ضرر میکنند و ناراحت میشوند؟! به حرف بیگانه گوش ندهیم که او بیرون از شرایط بحرانی ماست و او هم به نفع خودش نظر می‌دهد! در چیزی که تخصصی نداریم این قدر راحت و بی رحمانه و بلند نظر ندهیم از جایگاه دیگرمان سؤاستفاده نکنیم، برای شنیده شدن حرف دیگر مان! کمی صبورانه‌تر کمی هوشمندانه‌تر کمی عادلانه‌تر کمی آگاهانه‌تر و کمی عاقلانه‌تر فکر کنیم سخن بگوییم و رفتار کنیم! از خودمان شروع کنیم بعد از دیگران! هرکس خودش را اصلاح کند، ٨٠ ملیون نفر یا حتی کل مردم جهان اصلاح خواهند شد! اگر روی اصلاح و موفقیت خودمان تمرکز کنیم، دیگرنه وقت میکنیم و نه برایمان مهم میشود که از دیگران انتقاد کنیم، فحش بدهیم، فریاد بکشیم، غر بزنیم و ناراضی باشیم! همه تبدیل به افراد فرهیخته‌ای میشویم که زندگی‌شان پر شده از شکرگزاری و برکت و انرژی مثبت و عشق ورزیدن و محبت کردن! آن وقت به چیز‌های مهمتری فکر میکنیم و برایمان مهم میشود مثل خدا، پیشرفت خودمان، خانواده‌مان، زندگی‌مان، کشورمان، مردم‌مان، افراد مظلوم جهان (واز بین بردن دشمنان آنها و جهان) و سرنوشتمان! دیگر دوست داریم خوب زندگی کنیم و دنیا را جای بهتری برای زندگی بقیه بکنیم!...