چرا «هوای سالم» از شاخص کیفیت هوا حذف شد؟
زهرا سماعی افزود: پیش از این شاخص ۵۰ تا ۱۰۰ کیفیت هوا به عنوان «هوای سالم» در نظر گرفته می‌شود اما بر اساس ماده ۳ قانون هوای پاک مقرر شده است که به دلیل رعایت استانداردهای بین‌المللی عبارت «قابل قبول» جایگزین «هوای سالم» شود.
سرپرست دفتر پایش فراگیر سازمان حفاظت محیط زیست با اشاره به اینکه سایر عبارت‌های تشریح کیفیت هوا از جمله هوای ناسالم برای گروه‌های حساس، هوای ناسالم، هوای بسیار ناسالم و خطرناک تغییری نکرده است، اظهار کرد: همچنین تغییر عبارت «هوای سالم» تغییری در نحوه محاسبه، رنگ و یا سایر ویژگی‌های تعریف آلاینده‌های هوا ایجاد نکرده است.
به گزارش ایسنا، شاخص کیفیت هوا (AQI) به پنج دسته اصلی تقسیم‌بندی می‌شود. بر اساس این تقسیم‌بندی از عدد صفر تا ۵۰ هوا پاک، از ۵۱ تا ۱۰۰ هوا سالم یا متوسط، از ۱۰۱ تا ۱۵۰ هوا ناسالم برای گروه‌های حساس، از ۱۵۱ تا ۲۰۰ هوا ناسالم برای همه گروه‌ها، از ۲۰۱ تا ۳۰۰ هوا بسیار ناسالم و از ۳۰۱ تا ۵۰۰ شرایط کیفی هوا خطرناک است.
گفتنی است در هوای پاک که با رنگ سبز نشان داده می‌شود، شرایط کیفیت هوا مناسب است و خطری برای سلامت انسان ندارد. در هوای سالم که به رنگ زرد شناخته می‌شود، کیفیت هوا قابل قبول و غلظت آلاینده‌ها کمتر از حدی است که بر سلامت انسان تاثیر منفی داشته باشد اما در هوای ناسالم برای گروه‌های حساس که به رنگ نارنجی نشانه‌گذاری می‌شود، مقدار AQI بین ۱۰۱ تا ۱۵۰ قرار می‌گیرد که در نتیجه آن گروه‌های حساس اثرپذیری بیشتری از آلودگی هوا خواهند داشت.
در هوای ناسالم که به رنگ قرمز است، کلیه افراد جامعه در معرض مخاطرات ناشی از آلودگی هوا قرار می‌گیرند و حتی ممکن است گروه‌های حساس دچار عوارض شدیدتری شوند. افزون بر این در هوای بسیار ناسالم که به رنگ بنفش نشان داده می‌شود و عدد AQI بین ۲۰۱ تا ۳۰۰ قرار می‌گیرد، احتمال بروز عوارض جدی برای سلامت افراد جامعه افزایش می‌یابد.
