پیمان قاسمخانی کجا شاگرد اول است، کجا شاگرد آخر؟
پیمان قاسمخانی که نویسندگی و کارگردانی فیلم «خوب، بد، جلف، ارتش سری» را در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر برعهده دارد، در پاسخ به این پرسش که آیا بی‌توجهی به سینمای کمدی سبب دلسردی و ندادن فیلم‌های بعدی به جشنواره فجر نمی‌شود، گفت: یادم می‌آید اوایل برای فیلم‌هایی همچون «نان عشق موتور هزار» یا «ورود آقایان ممنوع» که خیلی برای آنها زحمت کشیده بودم، مقداری غصه می‌خوردم چراکه روی فیلمنامه این آثار خیلی کار شده بود و واقعا تصور می‌کردم که حداقل فیلمنامه آنها باید دیده شود ولی فیلم «ورود آقایان ممنوع» که تا این اندازه هم تعریف آن را می‌کنند، حتی در بخش فیلمنامه کاندیدا هم نشد.
وی ادامه داد: اوایل خیلی به من برمی‌خورد ولی بعد دیدم که در دنیا به همین شکل است. یعنی کارهای کمدی در هیچ جای دنیا آنقدر جدی گرفته نمی‌شود و روال همین است. به نوعی در جشنواره ما شاگرد آخر هستیم اما در عوض در زمان اکران فیلم‌های جشنواره‌ای شاگرد آخر، اول می‌شوند یعنی ما آنجا شاگرد اولیم. به نوعی آنجاست که ما باید خوشحالی کنیم، خوشحالی می‌کنیم. البته به هر حال آن فیلم‌ها هم مخاطب سنگین خودشان را دارند ولی هدف‌گیری من به عنوان نویسنده و کارگردان، فیلم‌های کمدی تجاری سالم این است و عملا توقع خاصی از کسی نداریم و همین‌که در این جمع هستیم، خوشحالیم.
قاسمخانی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا به دلیل مشکلاتی که در حوزه شوخی با آدم‌ها و نهادهای مختلف در حوزه کمدی وجود دارد، در این اثر به شوخی با سینما پرداخته که به نوعی خودزنی هم به شمار می‌آید، اظهار داشت: وقتی داستان چیزی را بطلبد به سمت آن می‌روم و دلیل پرداختن به سینما در این فیلم هم به داستان کار مربوط می‌شود. یعنی اگر در کارهای قبلی همچون «شب‌های برره» هم ببینید، در آنجا یک حرف جامعه شناسانه می‌زدیم و قسمت‌های دیگری را نقد می‌کردیم و الان نیز داستان می‌طلبد به سمت سینما برویم. در نهایت باید بگویم که عمدی نبوده که ما مرتب بخواهیم سینما را بزنیم؛ به نوعی تا جایی که اجازه دهند قسمت‌های دیگری هم برای زدن هست.
این نویسنده در پایان درباره همکاری با مهران مدیری که از مجموعه هیولا مجددا آغاز شده، اظهار داشت: دوباره بعد از مدت‌ها همدیگر را پیدا کردیم و بعید نیست که در ادامه نیز با هم همکاری‌هایی داشته باشیم.
