آفتابنیوز : 
بمبي است كه انرژي آن از شكافت هسته اتم پلوتونيوم و يا اورانيوم به دست ميآيد. بمب اتمي آنگونه كه در آغاز، در ذهن آفريده شد، بمبي بود كه از شكافت هسته اتم حاصل مي آمد. بدين معني كه در اين بمب، انفجار در نتيجه جدا شدن (تجزيه) اتمهاي عناصر مختلف (و در اين مورد ايزوتوپهاي اورانيومهاي ناپايدار) به وقوع ميپيوندد. بعد از تجزيه اتمي، انرژي توليد ميشود و اين انرژي هم سببساز يك واكنش زنجيرهاي است كه حاصلاش يك انفجار اتمي است. اين نوع انفجار چهار اثر مرگآفرين بر جاي مينهد. نخست، حرارتي بسيار شديد كه از آزاد شدن انرژي اتمهاي تجزيه شده به دست ميآيد. اين حرارت در منطقه انفجار، آتشهايي ميافروزد و توفاني از آتش برميانگيزد. دوم، فشار بيش از اندازه ناشي از انفجار، كه تغييراتي شگرف در فشار آتمسفر به وجود ميآورد و اين پديده بادهاي سهمگيني كه از منطقه انفجار سرچشمه ميگيرند توليد ميكند كه ضايعات مادي عظيمي در پي دارند. سوم، تشعشعات هستهاي بيدرنگ در فضا پراكنده ميشوند و ذرات ساب اتميك (به طور عمده اشعههاي نوترونها و گاما) در نتيجه تجزيه اتمهاي اورانيوم آزاد ميشوند و ناتواني و يا مرگ ميآفرينند. چهارم ريزش گرد و غبار هستهاي كه مشتمل بر ذرات بزرگتري هستند كه تجزيه اتمي آفرينندهشان بوده است. اين گرد و غبار هستهاي كه حاوي ايزوتوپهايي همچون استرونيوم 90 است داراي راديواكتيويته بالايي است و تا دورهاي نامحدود و نامشخص براي سلامتي سخت زيانبار است. (نگاه كنيد به بمباران هيروشيما، پروژه مانهاتان، شكافتن هسته اتم، كلاهك هستهاي، اورانيوم).
بمب اتم نمايانگر نخستين گام در انقلاب هستهاي بود. انفجار «ساده» ناشي از شكافت هسته اتم هر چند معمولي و عادي به نظر ميرسد، اما با معيارهاي امروزين «كثيفترين» نوع انفجار است زيرا مقادير متنابهي گرد و غبار هستهاي توليد ميكند. افزون بر اين، يك چنين بمبي به غايت ناكارآمد است چون براي ايجاد ضايعات مطلوب، در مقايسه با بمبهاي هسته اي جديدتر، به مقادير بيحد و حصري سوخت نياز دارد. بمب اتمي در زمان خود پيشرفتي بيهمتا در جنگافزار مدرن بود، سلاحي بود كه قاموس كاملاً نويني آفريد. دانالد اسنو استراتژيست امور دفاعي استدلال ميكند كه به نظر ميرسيد بمب اتمي در زمان خود براي مأموريت انهدام شهرها (و بنابراين صنعت) به طرزي تحسينبرانگيز مناسب بود. گرچه برخي از خبرگان آن را فقط يك وسيله كارآمدتر براي دست يازيدن به يك بمباران هوايي تلقي ميكردند اما آناني كه منطقيتر بودند نظرياتشان را به كرسي نشاندند. بسياري از ايشان، درك ميكردند كه بمب اتمي فقط يك «بمب ديگر» نيست، سلاحي است با قدرت انهدامي بيمثال كه نه فقط ميتواند كل مراكز جمعيتي را يكسره نيست و نابود نمايد بلكه قادر است ضايعات هولناكي ـ چه در كوتاه مدت و چه در دراز مدت ـ بر محيط زندگي برجاي گذارد. بمب اتمي ماهيت جنگ مدرن را يكسره دگرگون كرد، جنگ متعارفي را به پديدهاي كهنه تبديل كرده و ابزاري در اختيار صاحبانش قرار داده است كه ميتوانند به مدد آن تمدن آدمي را به اعصار مقابل تاريخ بازگردانند. با توجه به مزيتهاي سياسي و نظامياي كه بمب اتمي در بردارد، چنين سلاحي، شالوده يك مسابقه تسليحاتي گسترده را بنا نهاد كه نشانههاي زيادي از فروكش كردن آن ديده نميشود. به رغم آگاهي آدمي به سلاحهاي هستهاي و خطرات بعدي آنها، پيشرفت چنداني در سد كردن راه گسترش آنها صورت نگرفته است و شايد هم شبح خانواده بزرگ سلاحهاي هستهاي، هر روز بيشتر از روز پيش هراسانگيزتر ميشود.