باید صبوری کرد
آفتاب‌‌نیوز : 
آفتاب ـ ماشاالله شمس‌الواعظین: امروز برای دوستانم پیام کوتاهی ارسال کردم و در آن نوشتم که یکی از شگفتی‌های روزگار این است که در سرزمین ما روز خبرنگار مصادف است با روز مرگ یک خبرنگار. گویی یک نعش و یک پیکر بی‌جان در برابر ماست. اما ما نباید اجازه دهیم که این پیکر بی‌جان را به خاک بسپارند. وظیفه‌ای اگر به گرده ما هست آن است که صبوری کنیم تا نفس مسیحایی آزادی بر این کالبد بی‌روح دمیده شود.
اکنون به سادگی مطبوعه‌ای توقیف می‌شود. خبرنگاری از یکی از روزنامه‌های خارجی درباره وضعیت کنونی از من پرسید و من پاسخ دادم که این شرایط و تعطیل یک مطبوعه به جرم چاپ یک مطلب همانند آن است که دادگاه ویژه روحانیت به دلیل محاکمه چند روحانی، حوزه علمیه قم را تعطیل کند. یا دادگاه نظامی به دلیل تخلف چند نظامی، حکم به تعطیلی ارتش بدهد. آیا حتی اگر چاپ یک مطلب در یک روزنامه را تخلف محسوب کنیم می‌توان به این دلیل حکم به اعدام و انحلال یک روزنامه داد؟
با این همه من بسیار امیدوارم. چرا که فشارهایی که وارد می‌آید قابل دوام نیست و من از سویی نگرانم که چنانچه این فشارها به نقطه انفجار برسد، تهدید‌کنندگان از اعمال این فشار پشیمان شوند. آنان نمی‌دانند که ادامه تهدید و تحدید مطبوعات انباشت ایجاد می‌کند و انباشتگی باعث ایجاد ثقل می‌شود که به هر کجا برخورد کند نتایج مثبتی ندارد. بهتر است از این همه اعمال فشار دست بردارند. تا کجا باید این برخورد تبعیض‌آمیز ادامه یابد؟ یک روزنامه با مصونیت آهنین دست به فحاشی و پرونده‌سازی برای اشخاص حقیقی و حقوقی و نهادها و ... می‌زند و روزنامه‌ای دیگر به راحتی توقیف می‌شود. مانند توقیف شرق که حتی مستند قانونی نمی‌تواند داشته باشد.
با این همه من آدم خوش‌بینی هستم. در دهه 70 همواره به دولت آقای هاشمی تذکر دادیم که یک سویه کردن فرهنگ ممکن نیست و آنقدر گفتیم و گفتیم که دوم خرداد 76 اتفاق افتاد. اکنون این فضا قابل دوام نیست. اگر دولت عزم تعامل مثبت با روزنامه‌نگاران را دارد بسم‌الله.
تردید نکنید که روزنامه‌نگاران بسیار بیشتر از عده‌ای دیگر به امنیت ملی احترام می‌گذارند و نگران کشور هستند. این، تعدادی از مسئولان هستند که با سیاست‌های ناکارآمد شأن ملت ایران را در خانواده بین‌الملل، کاهش داده‌اند، آیا کسی از آن بازخواست خواهد کرد؟
هر چه هست سخن من همان است که بارها گفته‌ام. روزنامه‌نگاران باید صبوری کنند. افق روشن است. این یک خوش‌بینی بی‌جهت نیست. این فضا تغییر خواهد کرد. به امید خدا.
آفتاب ـ ماشاالله شمس‌الواعظین: امروز برای دوستانم پیام کوتاهی ارسال کردم و در آن نوشتم که یکی از شگفتی‌های روزگار این است که در سرزمین ما روز خبرنگار مصادف است با روز مرگ یک خبرنگار. گویی یک نعش و یک پیکر بی‌جان در برابر ماست. اما ما نباید اجازه دهیم که این پیکر بی‌جان را به خاک بسپارند. وظیفه‌ای اگر به گرده ما هست آن است که صبوری کنیم تا نفس مسیحایی آزادی بر این کالبد بی‌روح دمیده شود.اکنون به سادگی مطبوعه‌ای توقیف می‌شود. خبرنگاری از یکی از روزنامه‌های خارجی درباره وضعیت کنونی از من پرسید و من پاسخ دادم که این شرایط و تعطیل یک مطبوعه به جرم چاپ یک مطلب همانند آن است که دادگاه ویژه روحانیت به دلیل محاکمه چند روحانی، حوزه علمیه قم را تعطیل کند. یا دادگاه نظامی به دلیل تخلف چند نظامی، حکم به تعطیلی ارتش بدهد. آیا حتی اگر چاپ یک مطلب در یک روزنامه را تخلف محسوب کنیم می‌توان به این دلیل حکم به اعدام و انحلال یک روزنامه داد؟
با این همه من بسیار امیدوارم. چرا که فشارهایی که وارد می‌آید قابل دوام نیست و من از سویی نگرانم که چنانچه این فشارها به نقطه انفجار برسد، تهدید‌کنندگان از اعمال این فشار پشیمان شوند. آنان نمی‌دانند که ادامه تهدید و تحدید مطبوعات انباشت ایجاد می‌کند و انباشتگی باعث ایجاد ثقل می‌شود که به هر کجا برخورد کند نتایج مثبتی ندارد. بهتر است از این همه اعمال فشار دست بردارند. تا کجا باید این برخورد تبعیض‌آمیز ادامه یابد؟ یک روزنامه با مصونیت آهنین دست به فحاشی و پرونده‌سازی برای اشخاص حقیقی و حقوقی و نهادها و ... می‌زند و روزنامه‌ای دیگر به راحتی توقیف می‌شود. مانند توقیف شرق که حتی مستند قانونی نمی‌تواند داشته باشد.
با این همه من آدم خوش‌بینی هستم. در دهه 70 همواره به دولت آقای هاشمی تذکر دادیم که یک سویه کردن فرهنگ ممکن نیست و آنقدر گفتیم و گفتیم که دوم خرداد 76 اتفاق افتاد. اکنون این فضا قابل دوام نیست. اگر دولت عزم تعامل مثبت با روزنامه‌نگاران را دارد بسم‌الله.
تردید نکنید که روزنامه‌نگاران بسیار بیشتر از عده‌ای دیگر به امنیت ملی احترام می‌گذارند و نگران کشور هستند. این، تعدادی از مسئولان هستند که با سیاست‌های ناکارآمد شأن ملت ایران را در خانواده بین‌الملل، کاهش داده‌اند، آیا کسی از آن بازخواست خواهد کرد؟
هر چه هست سخن من همان است که بارها گفته‌ام. روزنامه‌نگاران باید صبوری کنند. افق روشن است. این یک خوش‌بینی بی‌جهت نیست. این فضا تغییر خواهد کرد. به امید خدا.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید