قدرشناسی با بداهه‌نوازی پیانو
بردیا صدرنوری موسیقی‌دان و نوازنده پیانو تاکنون ده‌ها اثر شامل بداهه‌نوازی و دیگر ژانرهای موسیقی منتشر کرده که همواره مورد استقبال قرار گرفته است. اما آخرین اثر وی، صرفنظر از لطافت و زیبایی اثر شامل نکته‌ای درخور توجه است و آن، نگاشته‌ای است که او در بطن آن، انگیزه خود را از ساختن این اثر، تمکین از فرهنگ قدردانی از کسانی دانسته است که در موفقیت یک هنرمند، نقش اصلی را ایفا می‌کنند.
متن کامل این نوشته در ذیل آمده است:
آلبوم بداهه نوازی پیانو «مهر و ناز» آلبومی است کاملا احساسی و قدرشناسانه و در اصل ادای دینی است موسیقایی که به صورت بداهه در مایه اصفهان و دستگاه ماهور نواخته شده است.
این آلبوم در اصل به پاس یکی از بزرگترین نعماتی که خداوند بزرگ به من داده است نواخته شده است. این نعمت، همسری همدل و همراه است که همواره در زندگی و هنرم در کنارم و منشاء خلق بسیاری از آثارم بوده است. نام آلبوم هم برگرفته از نام همسرم است.
واقعیت این است که یک هنرمند برای خلق آثارش نیازمند محیطی مناسب است. شاید مهمترین و پایه‌ای‌ترین محیط، خانواده باشد. هنرمند بعد از خالق هستی، در وهله اول مدیون پدر و مادرش است که جسم و روحش را می‌پرورانند. اما موضوع از وقتی جدی تر می‌شود که هنرمند خود تشکیل خانواده می‌دهد. آنوقت ایجاد تعادل بین مسئولیت‌های زندگی و پرداختن مؤثر به هنر، بسیار سخت می شود. برای همین بسیاری از هنرمندان با شرایط نابسامان درونی خانوادگی دست و پنجه نرم می‌کنند که آفت هنرشان است.
به نظر من یکی از مهمترین نقش ها را در زندگی یک مرد هنرمند، همسر او ایفا می‌کند. اوست که با فراهم‌آوری محیط مناسب، علاوه بر ایفای نقش همسری برای شوهر هنرمندش، به تربیت فرزندان می‌پردازد و از خود در بسیاری از مواقع می‌گذرد که هنر همسرش به چشم آید و اگر مانند همسر من، خود نیز هنرمند باشد ولی اولویت را به ارایه هنر شریک زندگی‌اش بدهد تا او رشد کند، ارزش کارش صد چندان می‌شود. این در حالی است که معمولا و در اکثریت مواقع این زحمات دیده نمی‌شود و به چشم نمی‌آید. لذا من وظیفه خود دانستم که با جاری ساختن احساسم بر روی کلاویه‌های پیانو، ضمن سپاسگزاری از خالق هستی، از همسرم مهرناز کرمی به خاطر بودنش و تمام همدلی‌ها و همراهی‌هایش قدردانی نمایم و برای همین آلبوم را به او تقدیم کردم.
سبک موسیقی این آلبوم، موسیقی بدون کلام بر پایه موسیقی ایرانی است هر چند خود را در چارچوب موسیقی ردیف دستگاهی محدود نکرده است اما بسیار از آن بهره جسته است. من مدت‌هاست که آثارم را به صورت موسیقی بدون کلام مبتنی بر فرهنگ و هنر اصیل ایرانی و در فضای موسیقایی آرام و بدور از هیاهو و ریتم‌های تند ارایه می‌کنم. اعتقاد دارم در این دوران پر از حادثه و شلوغی اذهان که دنیا با سرعت عجیبی به سمت روزمرگی، ماشینیسم و بی‌هویتی در حرکت است، موسیقی بدون کلام و آرام دارای اصالت می‌تواند به انسان‌ها برای یافتن آرامش، تفکر و زندگی بهتر کمک شایان نماید.
این آلبوم در دی ماه 1398 توسط دوست هنرمند و همراه خوش انرژی‌ام امید نیک بین در استودیو شهر صدای پارسیان به مدیریت هنرمند ارجمند جناب آیدین الفت صدابرداری، میکس و مستر شد و پس از طراحی کاور توسط گرافیست و طراح گرامی پرهام عرب، از سوی موسسه فرهنگی و هنری رادنواندیش منتشر گردید. همچنین باید از دوست خوب و هنرمندم ناصر ایزدی که همواره با نظارت و نظرات صائبش همراهی‌ام می‌نماید و مشوقم در بداهه نوازی و خلق آثارم است، سپاسگزاری نمایم.
