مگر ما کارگران ضدکرونا هستیم؟
اوایل دی ماه بود که خبر شیوع کرونا در چین منتشر و نگرانی‌ها در خصوص ورود این ویروس در کشور ایجاد شد و به فاصله دو ماه (۳۰ بهمن ماه) گزارش‌هایی از شناسایی افراد مبتلا به این ویروس در رسانه‌های ایران منتشر شد.
از همان روزهای نخست تدابیر مختلفی در خصوص تعطیلی مدارس، دانشگاه، دورکاری برخی افراد و حتی کاهش ساعت کار ادارات و مراکز دولتی اعلام شد.
حالا چند روزی است که ادارات ساعت کارشان از هشت صبح تا ۱۳ تقلیل یافته است، اما این بین برخی از کارگران که در کارگاه‌های تولیدی مشغول هستند و کارمندان در بخش خصوصی در بلاتکلیفی به سر می‌برند و افراد ناچار هستند همچون گذشته در محل کار خود حاضر شوند.
نگرانی کارگران بخش خصوصی نسبت به ابتلا به کرونا
«علی حسنی» که در زمینه تعمیر لپ‌تاپ و کامپیوتر فعالیت می‌کند، با نگرانی از ادامه روند موجود، می‌گوید: هر روز صبح که از خانه بیرون می‌آیم نگران هستم که مبادا بیمار شوم و چون چاره‌ای جز استفاده از وسیله نقلیه عمومی ندارم با وسواس تمام دست‌های خود را ضدعفونی می‌کنم.
وی با بیان اینکه شرایط کار دشوار شده، افزود: حقوق من به صورت پورسانت است و برای اینکه در این ایام بتوانم از پس کرایه خانه و مخارج زندگی بربیایم ناچارم که در محل کار حاضر باشم؛ در غیر این صورت در این روزهای پایانی سالی حقوقی ندارم.
«ابراهیم فیضی» که در شهرک صنعتی شمس آباد کار می‌کند نیز می‌گوید: رییس کارگاه به اندازه کافی مواد بهداشتی برای کارگران تهیه کرده است اما متاسفانه برخی افراد نکات بهداشتی را رعایت نمی‌کنند و همواره نگران این هستم که مبادا مشکلی پیش بیاید.
وی افزود: «من دو دختر دارم و هر روز وقتی از خانه خارج می‌شوم همسرم می‌گوید ما راضی نیستیم در این شرایط کار کنی و مریض شوی. اما خوب چاره‌ای نیست شاید این بیماری هفته‌ها ادامه داشته باشد، بنابراین نمی‌توانیم خانه نشین شویم».
«یوسف اللهیار» کارگر کارگاه تولید مصنوعات چوبی نیز می‌گوید: ما ۱۵ نفر در یک کارگاه مشغول هستیم و همه با هم سعی می‌کنیم نکات بهداشتی را رعایت کنیم اما باز هم نگران هستیم که مبادا در تماس با مشتریان بیمار شویم.
وی ادامه می‌دهد: هر کدام از ما نان‌آور چند نفر دیگر هستیم و اگر مشکلی برای ما پیش بیاید خانواده‌های ما نیز آسیب می‌بینند.
بی توجهی به کارگران در تصمیمات کلان مقابله با کرونا
اینها تنها بخشی از درد و دل‌های کارگران است.
«علی خدایی» نماینده کارگران در شورای عالی کار گفت: تنها کانال پیگیری ما وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی است و از این طریق مطالبه و درخواست خود را اعلام کرده‌ایم.
وی افزود: در اینگونه مسائل که بحث اپیدمی و بیماری خاص در کل کشور مطرح است و حضور افراد در تجمعات علاوه بر سلامت خود، سلامت جامعه را تهدید می‌کند، پرداختن به منافع مالی از سوی کارفرمایان مورد قبول عموم جامعه نیست؛ با این حال چون بسیاری از واحدهای تولیدی در پایان سال برای پرداخت حقوق دچار مشکل می‌شوند، از دولت انتظار داریم تمهیداتی در این خصوص بیاندیشد.
خدایی تصریح کرد: این گلایه جامعه کارگری است که چرا در تصمیماتی که به صورت کلان در کشور اتخاذ شده، توجهی به کارگران به خصوص کارگران بخش خصوصی نشده است.
وی افزود: به نمایندگان کارگری در حوزه‌های مختلف توصیه کردیم که تا قبل از تصمیم‌گیری دولت، با رایزنی با کارفرماها تلاش کنند حداکثر تمهیدات لازم برای حفاظت از نیروی کار انجام شود.
نماینده کارگران در شورای عالی کار گفت: در کارگاره‌های مختلف گزارش‌های محدودی از این همراهی وجود دارد؛ با این حال همراهی به صورت عام اتفاق نیفتاده است و اینجاست که دولت باید مداخله کند.
وی بیان کرد: در کارگاه‌های مختلف کاهش ساعت کاری، دورکاری و مرخصی‌های مقطعی برای افراد برای اینکه حضور کارگران را کاهش دهیم موضوعاتی است که قابلیت اجرا دارد و از کارفرمایان انتظار داریم که کارگران را همانند خانواده خود در نظر بگیرند.
خدایی گفت: وزارت کار باید این مسائل را در هیات دولت و کمیته ملی مبارزه با کرونا مطرح و پیگیری کند اما متاسفانه در این زمینه کم کاری می‌شود و این موضوع مورد اعتراض ماست.
چرخ تولید کارگاه‌ها باید بچرخد
«اصغر آهنی‌ها» نماینده کارفرمایان در شورای عالی کار نیز گفت: بخش خصوصی همچون ارگان‌های دولتی از محل فروش نفت ارتزاق نمی‌کند که چرخ تولید را بخواباند.
وی افزود: کارفرمایان از محل تولید و فروش محصول، حقوق کارگران را می‌پردازد و نمی‌توانیم واحد تولیدی را تعطیل کنیم و حقوق کارگران را بپردازیم.
به گفته این فعال حوزه کار، از کار افتادن چرخه تولید موجب آسیب واحدها می‌شود؛ بنابراین با حفظ آرامش و رعایت پروتکل های لازم ایمنی فعالیت واحدها ادامه می‌یابد.
